Човекот кој се посветил еднаш засекогаш на Бога го мине животот со спокоен ум. Без непосесивност душата не може да биде слободна од метежот на помислите; и без тишина на сетилата таа нема да го чувствува мирот на умот. Без влегување во искушенија ниту еден човек нема да ја стекне мудроста на Духот; и без упорно читање тој нема да знае за очистување на помислите. Без смирување на помислите, умот нема да биде пренесен во скриените таинства; и без довербата која доаѓа преку верата, душата не може да се осмели да им се спротивстави на искушенијата со цврстина. Згора на тоа, без реално искуство од Божјата заштита, срцето не може да се надева на Него; и ако душата не ги вкуси Христовите страдања свесно, таа никогаш не ќе има заедница со Него.

Преподобен Исаак Сириски
„Ascetical Homilies“