ГЛАВА II

ПРЕОБРАЖЕНИЕ

Дете воспитано во христијанско семејство слуша како се зборува за Бога уште од првите денови на неговиот живот. Мајката го прекрстува кога си легнува; таа му вели: „Бог нека те заштитува.Таа му ги покажува иконите, му дава да ги целива, прави да живее во присуство и под погледот на Бога. Кога детето ќе научи да зборува и кога поставува илјада и едно прашање, еден или друг ден ќе запраша: „Каде е Бог?" И честопати ќе додаде: „Сакам да Го видам Бога". Ова барање е оправдано и оваа желба е реална, бидејќи ова дете дошло на свет за тоа: да Го види Бога. Што е тоа видение (визија) на Бога?
Библијата ни вели дека човек не може да Го види Бога и жив да остане. Ние учевме со каква љубов и со каква претпазливост Бог им се јавил на Мојсеја и на Илија за да не ги уништи. Додека Бог минува пред Мојсеја во пукнатината од карпата, Он го заштитува со Својата рака. Кога Илија стои пред пештерата, Бог не доаѓа во силниот и суров ветар за да искрши, ни во земјотресот за да разурне, ниту во огинот за да изгори, туку Бог доаѓа во тивкото ветерче и Илија е спасен.
Бог не подготвува да Го сретнеме кога Синот Божји се овоплотил, станал Син човечки; Он не се покажал во Својата Слава, зашто луѓето не би можеле да поднесат; Он станал сличен на нив; Он ја примил човековата природа, положајот на слуга до крај. Ништо не потсетуваше да се наѕре божеството на Исуса. Само во два момента од Неговиот живот Он се пројавил (манифестирал) како Бог. За време Неговото крштевање и за време Неговото преобразување. Крштевањето во Јордан откри дека Исус е Син Божји, второто лице на Света Троица; Јован Крстител Го видел и посведочил за Него. При Преобразувањето, тројцата апостоли Петар, Јаков и Јован Го виделе Исуса како свети во Неговата божествена Слава, на гората Тавор, во присуство на двата големи све¬доци што ја виделе оваа иста Слава во времето на Стариот завет и кои во денот на Преобразувањето доаѓаат да потврдат дека се работи за истата светлина и за истиот Бог.
За да го проучиме Преображението, да го прочитаме Евангелието (Матеј 17,1-9; Марко 9,2-9; Лука 9,28 - 36).

А) ТАВОРСКАТА СВЕТЛИНА

Да земеме ед на икона и да го читаме текстот од Евангелието гледајќи ја сликата, како што направивме за Благовештение, Божиќ и за Крштевањето Христово. Ја гледаме гората каде апостолите Го набљудувале Христа преобразениот. Оваа Гора е подлогата, основата на иконата, таа сведочи дека настанот се одиграл на едно определено место, на земјата, а не во некој психички занес (екстаза), надвор од времето и просторот.
Сликарот ја конструирал сликата според еден мошне строг геометриски план. Во центарот, Христос блеска од Светлина. Зраците тргнуваат од Христа и прават ѕвезда која се впишува во еден круг. Ова симболичко претставување на светлината ни открива дека се работи за една друга Светлина; тоа не е онаа што ја дава сонцето, таа е од друга природа. Оваа Светлина која излегува од Христа и што ја гледале апос-толите, тоа е Славата Божја. Евангелистот свети Јован кој бил присутен на гората ни вели:

И ние ја видовме Неговата слава,
Слава како на Единороден од Оца,
Полн со благодат и вистина (Јован 1,14).

Детето: Зошто зраците излегуваат од Христа, како да е сонце? Кога јас сликам тогаш цртам сонце над сите личности за да покажам дека е ден.
Родителот: Да, секако, и сите сликари своите слики ги осветлуваат како ти, со една светла точка. Помисли на Рембрант кој, на своите платна, често ја претставува борбата меѓу сенката и светлината. На пример, мудрецот кој размислува при светлината на едно кандило, блажен Ероним седнат под една мрачна скала пред едно мало прозорче од каде што му доаѓа светлината која го расејува мракот. или старецот крај огнот, или уште „Бегството во Египет", сцена што ја осветлува месечината. Ние можеме скоро секогаш да најдеме или да претпоставиме од каде доаѓа изворот на светлината: ѕвезда, огин, светилка, дневна светлина, итн. Напротив, иконата на Преображението го илустрира евангелието: заедно да ја препрочитаме одломката. Напишано е дека Христос засветли како сонцето, а не дека е осветлен од сонцето.
Детето: Но можеби сонцето беше одзади и неговите зраци го окружуваа Христа, давајќи претстава (илузија) за светол човек? Како што понекогаш навечер, планините блескаат и се чини дека испуштаат зраци. Но јас знам дека сонцето се крие зад нив и дека тоа прави карпите да светат.
Родителот: Погледај некој цртеж: ако сонцето го осветлува пејзажот, сликарот ќе ја претстави сенката што ја оставаат осветлените предмети. На иконата нема сенка. Ниту планината, нитудрвјата, ниту пак личностите - не оставаат сенка. Затоа што Христос не е ѕвезда, ниту планета која би ја одбивала светлината на сонцето Христос е навистина Оној Кој дава Светлина, оваа Светлина е без сенка, бидејќи таа има друга природа.
Детето: Што значи тоа од друга природа? Дали е тоа светлина што ќе дојде од некоја друга планета? Или од некоја ѕвезда што не ја знаеме?
Родителот: Можеме да го проучиме потеклото на секоја светлина: на сонцето, на планетите и на ѕвездите; таа наука се вика астрономија. Можеме, исто така, да го анализираме огинот, настанат преку согорување на материјата. Исто така, го проучуваме и електрицитетот: тоа е енергија што се произведува од вода, јаглен, од гасови и која кружи во металите.
Според книгата Битие, Бог ја создаде светлината; Он го создаде сонцето, кое е извор на нашата земна светлина. Сонцето е огромен куп материја, кое непрестајно еволуира. Бог ја создал секоја материја и од нејзиното претварање (трансформација) ние добиваме секаква енергија и секаква светлина што ни се познати. Изворот на светлината е секогаш од создадената материја.
Исус Христос, Он, Син Божји, Светлина од Светлина, вистински Бог од Бога вистински, не е создаден, Он е роден од Оца, како што вели Символот на верата. Исто така, Он засветли на Тавор со Светлина која не е создадена. Оваа Светлина што излегува од Бога црковните Оци ја нарекле: несоздадена енергија. Изворот на Божјата Енергија е превечниот Бог, Оној што во нашите молитви Го именуваме Сонце на Правдата, Христос.
Детето: Но ти ме научи дека Христос станал човек и дека има тело како нашето. Нашето тело е од материјата, и Неговото истотака. На иконата, зраците излегуваат од Неговото тело; значи, тие произлегуваат од Христа Кој е како некоја ѕвезда, ново сонце.
Родителот: Никогаш не заборавај дека во личноста на Христа има две природи: Он е во исто време и Бог и човек. И токму тоа е она што Бог им овозможил на апостолите да го видат за миг: единството меѓу двете природи на Христа. Тие Го виделе Исуса како блеска со Божествената светлина, преку Неговото човечко тело. Впрочем, Божјата енергија несоздадена, се пренесува на материјата, бидејќи Евангелието ни прецизира дека облеката Исусова стана светло бела; ниту еден предмет не би можел да и го дадетој сјај: „какви што ниедна белилка на земјата неби можела да ги избели" (Марко 9,3).

 Извор: БОГ Е ЖИВ

ВЕРОУЧЕНИЕ (КАТИХИЗИС) ЗА СЕМЕЈСТВАТА

Издавач: Преспанско- пелагониска епархија, Битола, 1983

Превод: прф. Јован Таковски 

Друго:

Божјата Слика: создадена, падната и возобновена (3)

Божјата Слика: создадена, падната и возобновена (2)

Божјата Слика: создадена, падната и возобновена (1)

 Бог е жив- Месијанското очекување (2)

Бог е жив- Месијанското очекување(1)

http://preminportal.com.mk/content/view/4440/1/