Поучувајќи се во Законот Господов ден и ноќ,
гледајќи дека овците бесловесни го бараат пастирот свој,
ти Созонте мачениче пред нозе Христови припадна.

Сину на послушноста,
вонмен од твојата уста секогаш ќе одекнува,
о сило побрза од молњата,

На тој брат, пред да стапи во Црквата, сè му врвеше добро. Доволно му беше на ѓаволот тоа што тој беше надвор од Црквата, затоа сè друго му даруваше. Штом стана негов непријател и стапи во Црквата, тогаш се покажа од кого доаѓале сите тие „добра“ што ги имаше… затоа да се бориме (подвизуваме) правилно.

Еден ден ѓаволот се појави пред тројца монаси и ги праша секого одделно, што би сменил од минатото.Првиот монах брзо му одговори со голема ревност: „Не би дозволил Адам и Ева да паднат во грев, за да не се оддалечи човештвото од Бога.

Вториот монах кој имаше срце полно со милост,

На 14.9.2025 година, кога Црквата Литургиски го одбележува почетокот на црковната Нова година, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г. г. Стефан – во сослужение со Неговото Високопреосвештенство, Митрополитот Дебарско-кичевски г. Георгиј ..

Со свештенчката одежда заштитен,
премудри Захарие Божји,
жртва благопријатна, свештено си принесувал,
бивајќи светилник и тајновидец,

Таков е случајот и во денешниов евангелски текст. Обидувајќи се да објасни кои се тие повиканите во Царството Божјо, Господ Исус Христос кажува приказна за свадбата на царскиот син. Во оваа приказна, свадбата, всушност, го претставува царството Божјо, а царевиот син е Синот Божји кој ги кани луѓето на вечна веселба.

Твоите деца духовни о свети Вавило,
Урван, Прилудијан и Еполоние,
станаа новонасадени маслини во Господовите градини,

Во Стариот завет читаме многу интересни настани и личности, кои освен историска, имаат и духовна смисла. Па така, во Втората книга Мојсеева (2.Мојс. 17, 9-16) читаме дека Мојсеј се искачил „на врвот“ од гората, заедно со неговиот роден брат Арон и Ор, и оттаму ја гледал борбата помеѓу

У православној традицији послушност је лек за гордост, а гордост се сматра узроком свих падова. Свети Јован Лествичник дефинише послушност као „гроб воље и васкрсење смирења“. Непослушан човек, напротив, остаје заточеник своје воље и свог ега, што га одваја од заједнице и уноси трајну напетост у његово биће.

Радувај се роде човечки, радувај се Никомидио,
ете од тебе Бог порасна фиданка, која стократен плод ќе принесе,
преку неа врати ќе се отворат,

Чудно е како банкнота од педесет денари изгледа голема кога ја даваме како прилог во Црквата; а толку мала кога одиме во продавница со неа.
Чудно е колку долго трае еден час од Светата Литургија, а колку брзо поминува еден час од ТВ серијата или деведесет минути од фудбалскиот натпревар.

Духoт на Гoспoда e врз Мeнe. Зoштo Oн тoа гo гoвoри кoга e рамeн на Духoт какo и на Oтeцoт? Заради свeдoштвo на луѓeтo, какo штo тoлкува св. Златoуст. Нe вeли благoдатта на Духoт, туку Духoт, бидeјќи благoдатта на Духoт e на вeрнитe луѓe, а на Нeгo e самиoт Дух, какo штo и сe пoкажалo на рeката Јoрдан. Духoт e свeдoк на Синoт и ниeдeн мoмeнт Синoт нe бил бeз Духoт.

И така речиси сите си заминуваат, без никаков страв, без крик, без да повикаат помош. И колку треба да тагуваме за смртта што доаѓа, за Страшниот суд, за трагедијата околу нас што продолжува, што целата таа маса умира, умира страшно, ужасно, оди во пеколот, на вечни маки секој ден заминуваат илјадници илјади луѓе.
      

Блажен си ти Маманте кој тргна по патот Господов,
ѕверовите природни ги скроти, а се засолна од луѓе ѕверолики,
природата се поврати во служба на човека,

И дојде во Назарет, каде што беше одраснал, и по обичајот Свој влезе еден саботен ден во синагогата, па застана да чита.
17. Му ја подадоа книгата на пророкот Исаија; и Он, штом ја отвори, го најде местото каде што беш напишано:

Вo врeмeтo на oва празнувањe Гoспoд Исус влeгoл вo синагoгата вo Назарeт, ја oтвoрил книгата на прoрoкoт Исаија и ги прoчитал збoрoвитe: Духoт на Гoспoда Бoга e врз Мeнe заштo Гoспoд Мe пoмаза за да им благoвeстувам на бeднитe,

* * *Свети Јован е еден од најзначајните ликови во историјата на спасението, и старозаветна, и новозаветна, затоа што тој е последниот старозаветен и првиот новозаветен пророк. Тој претставува еден вид на мост помеѓу Стариот и Новиот завет. Тој е пророк за кого што дури и пророците во Стариот завет имаат пророкувано.

Симеоне свети подвижниче,
подвиг пред Господа голем принесе,
надминувајќи ја човечката природа на столб се подигна.
Пастирот Христос преку тебе светилник на столбот постави,
да свети по сите краишта земни,
да се распространува светлината Христова,