Одговори на современи проблеми

  Сè се успева со молитва, со молчење и со љубов. Ги сфативте ли резултатите од молитвата? Љубов со молитва, љубов во Христа. Таа навистина носи полза. Колку повеќе ќе ги љубите децата со човечка љубов (која најчесто е патолошка), толку повеќе тие ќе бидат збунети и

Не говорете: „Господи, исцели ме!“ Не! Туку: „Господи Исусе Христе, помилуј ме“; несебично, со љубов, ништо не очекувајќи. „Господи, дај ми го она што го сака Твојата љубов“. Само така постапувајте отсега па натаму, со љубов кон Христос и кон браќата наши. Возљубете Го Христос! Бидете свети! Препуштете се само на пријателство со Христос, само на љубовта Негова, само на божествената љубов.

Пред сè, најважниот знак за остар ум е бескрајната желба за учење. Оние со остар ум се доживотни ученици. Тие секогаш се во потрага по нови знаења, вештини и искуства. Ако сте некој кој секогаш бара можности да учи и да расте, без оглед на возраста или фазата во животот, вашиот ум е остар.

Љубовта кон себеси се нарекува и самоприфаќање. Колку подобро човек се однесува кон себе, толку подобро се однесува кон другите луѓе. Колку повеќе човек се прифаќа себеси, толку полесно ги прифаќа другите луѓе и полесно му е да се усмери на нив. Меѓутоа, што е тоа што не прави нас луѓето да не се сакаме себеси?

Знаете, според Отците на Православната Црква, злото, од една страна, е недостаток на доброто; во некоја смисла, злото не постои само по себе, исто како што мракот е недостаток на светлина. Таму каде што има светлина,

Во времето на царот Дециј (Гај Месиј Трајан Дециј - 251 година по Христа) во Антиохија Сиријска живеел некој Кипријан, философ и надалеку познат магесник. Тој бил роден во Картагина, од родители незнабожци, кои уште од неговото детство го дале во служба на својот незнабожечки пагански бог Аполон.

 Во истиот момент челото ми се прекри со пот. Таткото на ова момче беше најчудниот, најскандалозниот и најподлиот човек во селото. Немаше семејство со кое не беше замерен. Никогаш не доаѓаше во Црква ниту присуствуваше на некој погреб, венчавка или крштевка.

  Личносниот однос со Бога, просто кажано е искажување на целокупната ваша тежина пред Бога преку исповед кај духовникот, и сите искажани работи се зборуваат само пред духовникот и никој друг.
Односот према ближниот во секојдневието се учи духовно да се гледа и духовно да се постапува во секое искушение.

Зошто во последно време наркоманијата поприми размери на епидемија - бела чума, која стотици милиони луѓе ги претвора во психички и физички инвалиди, во живи трупови? Зошто роднините не се радуваат на средбите? Зошто зборот пријателство исчезнува, а го заменува друг збор „партнерство“, без оглед дали е тоа партнерство врзано за работа,

Денешните луѓе, барем повеќето од нив, никогаш не ја почувствувале радоста на пожртвуваноста, зашто не го сакаат трудот. Завладеала мрзеливоста, удобноста, изобилието на олеснувањето. Исчезнала грижливоста, пожртвуваноста. За успех се смета кога човек ќе постигне нешто без труд, кога му е удобно. Нема ли удобност, нема радост. Но, кога кон сѐ би се поставиле духовно, луѓето би се радувале токму на

Бог не љуби сите нас. Он е многу добар и им дава дожд и на праведните и на неправедните (Мат. 5,45). Он е Татко на сите нас и се грижи за сите. Само да се потрудиме да Го спознаеме и да го засакаме и ние и да станеме добри. Да Го засакате и ќе видите колку среќни ќе бидете.

„Со страв Божји, вера и љубов пристапете!“ – возгласува свештеникот или ѓаконот, изнесувајќи го од олтарот на амвонот Путирот со Светите Дарови.Православните верници се причестуваат. И некој задолжително ќе се обиде да ја прими честицата од Телото Христово, натопена со Христовата Крв, само

Секако кога ќе ја отвориме оваа материја ќе најдеме мноштво гранки кои ќе го дефинираат дадениот одговор. Овој свет наместо да тргне од тоа да го анализира одговорот кој го дадовме и да се праша што е тоа духовен живот, духовно раководење по Евангелие, Светите Отци, или домостројот на спасение во

„Во манастирот на Синај од светите мошти се чуваат главата (черепот) и левата рака на света Екатерина. Главата на света Екатерина еднаш го напушти Синај - во 1995 година. Но, оттогаш беше донесен закон според кој не смее да се изнесува ваков вид на светиња од египетската територија без да се обезбедат огромен број документи.

„Кога Евхаристијата и Причеста повторно ќе станат центар на христијанскиот живот, трагичните случувања и дефекти ќе бидат надминати и исцелени. Ако црковниот живот не е заснован пред се` на Христа, а тоа значи на постојано и живо заедничарење со Него, во светата Тајна на Неговата присутност - тогаш неизбежо произлегува нешто друго што се наметнува да доминира

 Се сеќавам на нешто што ни го зборуваше старец Порфириј. Тој сакаше да ми објасни како Е МОЖНО да му се помогне на човека, а потоа истиот тој човек кому му е помогнато не само да се расрди и да не му помогне, туку за возврат да му наштети на оној којшто му помогнал. Старецот велеше: „Тоа е нешто што е природно.“ Го прашав: „Природно?“ „Да мил мој.

На милоста Божја и нема граници. Тоа Вие опитно и добро би требало да го знаете по себе.
Како ќе живеете понатаму; тоа е само Ваш избор. Јас не можам ниту да благословам, ниту да забранам. Во Господа, и монаштвото е спасително и чесниот брак е за пофалба. А секој човек избира сам. Но, дека и едното и другото е носење на крст – тоа е безусловно. Така, и во најсреќниот брак крстот не може да се избегне.

а бидеш вистински човек во овој свет, е исто како да бидеш овца помеѓу волците, бидејќи „сиот свет лежи во зло“ (Јован 5,19). Зборував и пак ќе повторам, а тоа треба да го запомните добро: овцата помеѓу волците се наоѓа во опасност од две страни. Првата е да биде потполно онеспособена и распарчена од волците. Но, за тоа Синот Божји вас не ве испраќа.

Не случајно моралноста и брачната верност, се сметале како гаранција за внатрешната благосостојба на државата и здравјето на нацијата. Моралната распуштеност го загрозувала постоењето на цели народи, држави и империи. Историјата е полна со такви примери. Невозможно е, а да не си спомнеме, за осакатените судбини на растурените семејства и нажалените деца,

Ја самиот, јас, јас за сето време, мојот живот е тежок, јас сум навреден, јас сум заобиколен,  јас се радувам итн. Вака, веројатно, било од самиот почеток на времето, и затоа не е чудно што Христос како прв услов човекот да може некаде да тргне, да може да се извлече од тоа ропство, го наведува одрекувањето од самиот себе: „Ако некој сака да врви по Мене, нека се одрече од себе, да го земе својот крст и да оди по Мене“ (Матеј 16:24).