Поуки од Светите Отци

– Кој грев е најголем, Старче? – праша отец Нил.
– Злопамтењето, – одговори Старецот, – е многу голем грев, толку голем што нас може да нè лиши и од самиот Рај.
– Рајот? Значи толку е голем? – го прекина младиот монах Гаврил.

 Колку само се лажат оние што бараат среќа надвор од себе -

во туѓи земји и патувања, во богатство и слава, во големи владеења и насладувања,

во задоволства и празни работи, на кои горчлив им е крајот!

Што е Богочовекот Христос: што е Бог во Него, а што човек? Како се познава Бог во Богочовекот, а како човекот? Што ни даруваше Бог, нам луѓето, во Богочовекот и со Богочовекот? Сето тоа ни го кажува Светиот Дух – „Духот на Вистината“: ни ја покажува целата Вистина во Него – за Бог во Него и за човекот, и што сѐ ни е подарено со Него?

Јудејците ја празнуваа Пасха според Законот, односно преминот од Египет во Палестина. Ние ја празнуваме евангелската Пасха, т.е. преминот на нашата природа во Христа од смрт во живот, од пропадливост во непропадливост. Кои зборови би можеле да ја искажат таа внатрешна различност и да покажат колку се подобри предметите на нашите славења од празниците на старозаветниот Закон?

Бескрајна е Божјата љубов и благост кон луѓето. Он нас нѐ љуби силно, бидејќи сме Негов род. Иако ние секој час се откажуваме од Бога, Он лесно не се одрекува од нас. Но, сепак, помило Му е кога луѓето нарочно Му се обраќаат. (…) Човекот треба да се одвои од светот и да тргне да Го бара Господа.

'Преподобни мој Давиде, преклињем те да врло брзо, за десетак минута, будеш овде и да ми помогнеш. Кад будеш пошао, сврати до Прокопија и поведи преподобног Јована Руског. Одмах дођите да ми помогнете, јер сам у опасности!'
Нисам се ни неколико минута мисаоно молио, кад су се отворила врата и кад је ушао седобради старац са штапом у руци.

Човекот по својата природа има своја цел и Бог го бара тоа од него. И затоа заповеда човекот најнапред да го разбере тоа, да го засака и да има волја да работи за тоа. А за да може мислата да биде остварена во дело, да приложува труд и да ја извршува потребната работа, - за ова Господовата благодат му го дава

Лекови, дете мое, значи отров. Немојте да мислите дека лековите

секогаш носат само придобивки. Тие исто така прават штета.

Зошто пиеме лекови?
Затоа што сме болни.

 Забележав дека многу луѓе преземаат илјада работи за да заработат повеќе пари и обично се оправдуваат велејќи дека немаат доволно пари и затоа мораат толку многу да работат. Меѓутоа, ако му понудите на некого да седи дома и само да извршува молитва, а му платите повеќе отколку што може да заработи, тој ќе одбие.

Сега се исполни сѐ со светлина, небото и земјата и адот; секоја твар нека се весели и радува. Се радува земјата, бидејќи се ослободи од проклетството за Адамовиот грев. Ликува небесата, бидејќи Оној што слезе на земјата, од адот ги ослободи оние кои таму се наоѓаа. Пеат ангелите, прославувајќи го Победителот на смртта Својот Творец, Кој сега го

Бог се наведна од Небесата за да ги слушне молитвите со смирени зборови, а наместо тоа слуша шеги и озборувања. “
Неговите зборови ме трогнаа. Оттогаш, ако во Црквата ми дојдеше некој празен збор се сеќавав на тоа и се срамев од Божјите ангели.

   Душата има сочувство спрема телото, а телото нема сочувство спрема душата.

На пример, кога телото страда, заедно со него страда и душата,

и кога е телото здраво и силно, на тоа се радуваат и чувствата на душата.   

Тој видел, лево од себе густ мрак, како непробоен ѕид, позади кој се слушало шум, викотници и метеж. Загледувајќи се повнимателно во мракот тој видел широка река која се бранувалa, напред и назад, лево и десно. Во неа имало многу луѓе и кога и да се појавел некој бран во реката - пред неговите очи и до неговите уши допирал некој таинствен глас кој му објаснувал:

Постот, всушност, не е ништо друго, освен крстоносење. Ете, 40 дена треба да го носиме Крстот Господов. Кога постиш, речи си себеси: „Господ на Крстот умре, а мене ми е тешко денес да постам без леб!“ Кога човек ќе тргне во борба против гревот, тогаш гледа дека за време на постот, секој христијанин е крстоносец.

"Суштинскиот аспект на чување на срцето (Изр.4,23) е навистина борба против страстите. Под страст не подразбираме овде само сексуална похот, туку секој несреќен апект т.е. нагон кој насилно ја запоседнува нашата душа: гнев, љубомора, прејадување, алчност, властољубие, гордост, лага, и останато...

"Никој не може да биде вистински христијанин ако не учествува во светите Тајни, како што исто така, никој што не може да биде вистински христијанин ако светите Тајни ги третира како механички ритуал.. -Светите Тајни го сочинуваат нашиот живот во Христа."

Тоа е како да ги отсекуваме, сушиме со Божјите зборови –

„вените” низ кои доаѓа силата на сатаната и нè тера на грев.

И тогаш ќе престанат движењата и поттикнувањата од ѓаволот и од страстите,

Покајаните, исповедани и простени гревови веќе не се во нас, ниту против нас. Тие се како стебленца, отсечени од дрвото. Кога ги сакавме гревовите, тие беа на дрвото на нашиот живот како живи гранки и се хранеа од него. А кога се одвративме и започнавме да се гнасиме од нив, кога се покајавме и ги исповедавме, ние ги отсековме од себеси. Со проштевањето на гревовите тие отпаднаа од нас.

На мoрeтo тишина, а на пристаништeтo бура!… Кoга си пoвикан на ручeк, ти нe смeeш да излeзeш прeд другитe, макар и прeд другитe да сe наситиш, а oвдe дoдeка сè уштe сe завршува страшната Христoва тајна, дoдeка уштe траe свeштeнoдeјствoтo, ти вo самата срeдина oставаш сè и излeгуваш?