Духовен Азбучник

Кога ќе видиш човек кој постојано се поклонува и со својата понизност привлекува внимание, можеби ќе помислиш: „Какво смирение!“ Но вистинскиот смирен човек никој не го забележува — за светот тој е невидлив, „нула“, како што вели апостолот: „Затоа светот не нѐ знае, зашто не Го спозна Него. “ (1 Јов. 3:1).

 Но покрај медицинските и психотерапевтските решенија, во човекот тлее потребата за нешто подлабоко – за внатрешно упориште, за смисла што ја надминува секојдневната борба. Во тој простор на копнеж и болка, молитвата се јавува не како бегство, туку како повик кон животот. 

 Речено е дека само мал број луѓе го наоѓаат тесниот пат што води кон вечниот живот и дека е потребен голем труд за да се мине низ таа тесна врата. „Потрудете се да влезете низ тесната врата; зашто ви велам: мнозина ќе сакат да влезат и не ќе можат.“ (Лк. 13:24).

Трпението е љубов, смирението е љубов, силата да издржиш и да не возвратиш на навредата – тоа е љубов. Сè е љубов, и љубовта е сè! Таа е насекаде и сè исполнува, зашто е синоним за Бога! Вдахновена и извирачка, надчовечка и длабоко човечка, продира и проникнува во сè околу и во нас.

На тој брат, пред да стапи во Црквата, сè му врвеше добро. Доволно му беше на ѓаволот тоа што тој беше надвор од Црквата, затоа сè друго му даруваше. Штом стана негов непријател и стапи во Црквата, тогаш се покажа од кого доаѓале сите тие „добра“ што ги имаше… затоа да се бориме (подвизуваме) правилно.

И така речиси сите си заминуваат, без никаков страв, без крик, без да повикаат помош. И колку треба да тагуваме за смртта што доаѓа, за Страшниот суд, за трагедијата околу нас што продолжува, што целата таа маса умира, умира страшно, ужасно, оди во пеколот, на вечни маки секој ден заминуваат илјадници илјади луѓе.
      

Јас разбирам дека лошото чувство што го доживуваме и нашето самољубие природно се привлекуваат и тогаш ни се случува себенабљудување – што многу ја влошува нашата душевна состојба; а себенабљудувањето е како вртлог од кој навидум не можеме да се извлечеме.

Јас денес сакам да разговарам со вас за тоа, какво значење има Црквата во нашиот живот. Црквата е врата во Небесното Царство, и среќно е тоа семејство и оној човек кои стојат пред овие врати. Среќен е оној човек кој го чувствува значењето на храмот. Во црквата присуствува посебна благодат. Благодатта на Светиот Дух…

Монашкиот живот е суров, душата може да се стреми кон височини, но телото понекогаш нема сила да ја следи.
Службата заврши и ја напуштивме црквата. Додека чекавме да бидеме повикани во трпезаријата, друг монах, за да го задева својот

 Оваа Тајна може да се разбере само со вера.
Во тоа време и ние, драги мои, треба да се молиме за нашиот препород, за нашите роднини и блиски луѓе.
Сите ние сме грешни, нечесни и мрзеливи, затоа треба да Му пристапуваме на Господа со молитвата:

Во името на една подобра и поправедна заедница, го попречуваат човекот од потполната богочовечка заедница, која самата конечно ја успокојува и исполнува неговата природа, го поробуваат во одредени рамки на затворената машинерија на безличниот материјалистички свет, го лишуваат од гледањето на Небото

   Денешниот празник, во чест на изнесувањето на светиот Крст пред верниците, заради поклонение и благослов на водите, се совпаѓа со почетокот на Богородичниот пост. Празнувањето на овој празник започнува да се прославува најпрво во Цариград, за време на царот Мануил Комнен во чест на ослободувањето на престолниот град, каде што на овој ден се изнесувал чесниот Крст..

 Доколку те мрзи да ја практикуваш умната молитва повикувајќи се на послушанието, заслужуваш посебен прекор, затоа што според зборовите на св. Григориј Синаит, ни пустината, ниту осаменоста не се толку полезни за молитвата како што е послушанието.

Сите човечки страсти се опфатени во 3 причини:
а) задоволства на телото
б) гнев на душата и
в) себичноста на душата.

Проф. д-р  Јован Таковски

Отците беа боговдахновени не само во текот на некој собор, туку и пред и по него. Соборот не ги прави отците, туку тој е сочинет од отци. Затоа е боговдахновен. Соборот, кој не е сочинет од боговдахновени, не може да биде вдахновен. Така се објаснува разликата меѓу Православните и 

Ако некој сака да ја покаже својата љубов кон починатите и вистински да им помогне, тоа може на најдобар начин да го направи така што ќе се моли за нив, особено со давање на нивните имиња да се спомнат на Литургија, кога се вадат честици за живите и упокоените и се спуштаат во Крвта Господова,

Секое објаснување на гревот е таен и лукав обид човекот да се извини себеси и да се оправда, објаснувајќи ја вината. „Јас сум виновен за тоа и тоа, така и така“. Ако на духовникот и на неговото срце не му е јасно чувството за покајание, тој дополнително прашува како се случило тоа.

Нормална клетка од човечкото тело дава 2/3 или повеќе на потребите на телото. И зема за себе само она што ѝ е потребно за да го одржи животот.

А потоа умира.

Значи, здравите клетки умираат, отстапувајќи место на нови.