До неодамна верував дека глобализацијата е единствениот спас за нас. Но, илузијата ми исчезна откако светот го погоди економската криза. Мојот братучед беше на привремена работа во Мозамбик (да, да, во Африка) и работеше во рудник за злато. Тој како стручен (и белец) земаше за нас солидни примања. Но, мештаните (црнци) и тоа директно во процесот на копање руда работеле за плата од некои 50 до 100 долари!? Зошто вреден работник сиромав плус црнец (апартхејдите се мртви само на хартија) заработува месечно 100 долари максимум, а мојот братучед стручен, белец под речиси истите услови заработува колку 50 обични работници. Нивните газди пак заработуваат колку 10.000 обични работни, а замислете си некој банкар кој стои зад рудникот заработува колку 80.000 работници.

Замислете сега колку вакви банкари има во таканаречениот западен свет, кои и тоа како го туркаат овој нов поредок. Јас сум свесен дека не сме сите исти, не не' бидува сите за исто, нити се залагам за некои мртви времиња кога демек сите бевме исти, но трудот на еден поединец да го вреднуваш со трудот на еден цел град нема никаква логика. До каде оди човековата лакомост. А, такви ненормално платени професии има илјадници во новиот поредок. Компјутерџии, разни менаџери, адвокати, пејачи, спортисти, доктори, агенти со недвижности, брокери..Замислете колкави само пари се вртат во индустријата за забава,спортот... а, милиони секој ден умираат само за леб и вода. Лесно се уништуваат илјадници хектари шуми демек да се добие плодна земја, на која потоа садат житарки не за да нахранат некоја гладна уста туку за енергенс со навидум супер име така нареченото биогориво. А, притоа уништувајќи им го чистиот воздух и на деца и на внуци и на правнуци. А, манипулациите по берзите кога со шпекулации се заработуваат тешки милиони иако фиктивни и виртуелни? А,забораваат дека основното правило на сопственоста е нешто да сработиш за да имаш.

Кога ја прочитав приказната за еден Бугарин кој ги видел работите со вистински очи, денес е монах. Тој човек разбрал дека живее во виртуелен свет (впрочем како и сите ние), во кој ништо не е реално. Сфатил дека еден ден ако се продолжи вака вистинската храна ќе ја гледаме на компјутер, а ќе јадеме апчиња што ќе ја заменуваат. Луѓето од развиениот свет веќе не знаат како се произведува храната. Се' им е сервирано по ТВ-рекламите. Ги интересира како само да ги исплатат ратите за куќата, која е во сопственост на банката, а чија цена достигнала нереално висока цена, а каматите од ден на ден му рипаат се повеќе. Тој не знаејќи ужива во едно ново робовладетелско време, кое некој така фино му го сервирал, а со тоа ќе заработи дополнителни милиони.

И сега кога тиквата пукна илјадници милијарди долари повторно се насочуваат не кон оние кои го полнат буџетите, туку повторно кон оние најбогатите, најалчните, кои не познаваат граници кога се во прашање тие зелени книжиња. Новиот глобалистички поредок одеднаш се претвора во нешто налик на глобалистичко комунистички поредок, чија симбиоза одлично функционира бидејќи меѓу нив нема некои суштински разлики и нема.

Човештвото едноставно изгуби контрола врз само себе. Алчноста излезе поголема од се. Зарем некој некогаш се запрашал што ќе му се на човек 8 милиони месечно, ако не е алчен вон сите познати граници на човековиот ум? Излегува дека хуманитарните концерти се фарса, без разлика на вистинската желба да се помогне, бидејќи се собираат средства едвај колку неколкудневна работа на некој банкар. А, се излезе од контрола кога човекот избега од Творецот. Од Бога. Едноставно сега секој од нас од тие шест милијарди и згора треба да размисли каде оди и како треба да се дејствува. Алчноста еден ден ќе не проголта сите нас. Станавме нешто за кое не сме створени. Загрижува фактот што некој од петни жили настојува нешто мртво и невистинито повторно да заживее. И тоа демек во името на благосостојбата на сите луѓе.

Васко Крајчевски

Извор: Дневник