Смислата на составувањето на Символот на верата Отците ја гледале пред сѐ во искажувањето на единството на верата на вселенско ниво, но воедно во одбраната на верата од еретичките учења. Веќе самиот Никејски символ со своето недвосмислено искажување на верата во едносушноста на Синот со Отецот, стана образец на сите подоцнежни Соборски одлуки,
По патот на Македонската историjа
„Ние за Гоце“, авторот Стефанов пишува дека „Гоце Делчев беше самостоен и назависен во борбата; не бараше туѓа поткрепа, не допушташе туѓо мешање од кое толку многу страда и губи македонското ослободително движење, искористувано за туѓи цели и задачи“.
За Бродин, пак, тој е револуционер со енергија за борба, со чувство за правда, демократ со полна верба во народот, но и „незаменлив практичар и реалист со остроумност на мислител и со необичен талент на организатор“. Во истата статија за Гоце Делчев се вели дека е „великан на запалената борба на македонскиот народ во почетокот на овој век, целиот претворен во љубов кон поробениот народ и слободата“.