Του Αρχιμ. Πορφυρίου, Καθηγουμένου της Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Βεροίας | Romfea.gr
Του Αρχιμ. Πορφυρίου, Καθηγουμένου της Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Βεροίας | Romfea.grΠριν πολλά χρόνια, περισσότερα και από είκοσι, σε ένα εκκλησιαστικό περιοδικό από την Αχρίδα, πρωτοείδαμε ειδήσεις και φωτογραφίες από έναν θαυμάσιο άνθρωπο του Θεού.
Σαν «προσωπικό» ενδιαφέρον είχαμε την ενασχόλιση σε βάθος με τους πνευματικούς ανθρώπους αλλά και με τους τιμώμενους αγίους της Εκκλησίας μας. Και έτσι οι νέες αυτές ειδήσεις μας δημιούργησαν μεγάλο ενδιαφέρον.
Ένας μαθητής της Αθωνιάδας, γραμμένος στο Μοναστήρι μας, καταγόμενος από την Αχρίδα, γιά να «ξεπληρώσει» τα δίδακτρα γιά τα μαθήματα στα Ελληνικά, που του κάναμε, μάς μετάφρασε το κείμενο, και, από αγιοφιλία κινούμενοι, συνθέσαμε, αργότερα, Απολυτίκια γιά τον καινούργιον αυτόν φίλο μας, Φίλο του Θεού.
Πέρασαν χρόνια. Μετά την εγκατάστασή μας στον Τίμιο Πρόδρομο, σε ένα ταξίδι - προσκύνημα στην αγαπημένη μας Αχρίδα, είχαμε την ευλογία, όχι μόνο να ασπασθούμε τα τίμια λείψανα, αλλά και να αποκτήσουμε ένα σεβαστό μέλος από τα αγιασμένα τίμια λείψανα του μεγάλου φίλους μας.
Σε άλλο προσκύνημά μας, επισκεφθήκαμε τους τόπους, όπου αγίασε ο πατήρ Ιωαννίκιος
.Λίγα χιλιόμετρα έξω από τα Σκόπια, πηγαίνοντας προς το Μοναστήρι του Μάρκου, με την αγωνίστρια αδελφή Ηλιανή Μοναχή.
Έξω από την Εκκλησία του χωριού Ρακοτίντσι, μία πελώρια αφίσσα, έδειχνε τον όσιο Ιωαννίκιο, ηγούμενο της Μονής του προφήτη Ηλία, που βρίσκεται στα απόμακρα σπίτια στο χωριό Ρακοτίντσι.
Ένας θαυμάσιος άνθρωπος, που έδειξε την αγάπη του προς τον Χριστό, διακονώντας, με κάθε τρόπο, τον συνάνθρωπο.
Ήχος α΄ Της ερήμου πολίτης.
Του λαού σου προφήτης, ιατρός και διδάσκαλος* και ποιμήν φιλόστοργος ώφθης, διά βίου, μακάριε*. Διδάσκων, νουθετών τε πατρικώς, ωδήγεις τον σον κλήρον προς Χριστόν*. Διά τούτο και θαυμάτων*, Ιωαννίκιε, πλήθος εποίησας.* Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ*, δόξα τω σέ αναδείξαντι, δόξα τω δωρησαμένω σε ημίν* προστάτην θερμότατον.
Τον τάφον σου,
Σωτήρ.Εγένου συμπαθής* τω ποιμνίω σου, πάτερ*, τροφός και δικαστής*, ιατρός και προστάτης*, διδάσκαλος, τοις ίχνεσι* των αγίων επόμενος*. Όθεν χαίροντες*, Ιωαννίκιε μάκαρ*, των λειψάνων σου* κατασπαζόμεθα θήκην* και πάντες Σέ γεραίρομεν.+Απόδοση Υψώσεως Τιμίου Σταυρού, 21/9/2006.Ο άνθρωπος αυτός, λοιπόν, του Θεού, έζησε σχεδόν εκατό χρόνια, και εκοιμήθη στις 23 Ιανουαρίου 1940.
Ο ίδιος, δέκα χρόνια πριν αναχωρήσει από τα επίγεια, συνέθεσε τον Βίο του. Και έτσι έχουμε το αυτόγραφο κείμενό του.
Γεννήθηκε στην Αχρίδα, με καταγωγή, όπως ακούσαμε από πολλούς, την Θεσσαλονίκη.
Εδώ όμως δεν θέλουμε να «καταγράψουμε» τον Βίο και την Πολιτεία του οσίου εκείνου ανδρός, αλλά ακροθιγώς να αναφερθούμε στο επίγειο θεοφιλές πέρασμά του.
Ήδη ο Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας π. Αθανάσιος συνέθεσε και αυτός Τροπάρια προς τιμήν του, και ετοιμάζει την πλήρη Ακολουθία του, κατά παραγγελίαν του Γέροντος Παρθενίου του Μπίγορσκι.
Υπάρχει μεταφρασμένος ο σύντομος Βίος του, ενώ μεταφράζεται και ο εκτενής, από αδελφούς της Μονής του Τιμίου Προδρόμου.
Σε περίπτωση πασχόντων αδελφών, συνηθίζουμε να παραγγέλνουμε τους συγγενείς να καίνε το κανδήλι γιά τον νέο Όσιό μας.
Ο πατήρ Ιωαννίκιος πολύ σύντομα απαντάει και τα αφιερώματα των ιαθέντων συνεχώς αυξάνουν.
Δώσαμε την ιερή κλείδα του σε ασθενή με έντονα ψυχικά προβλήματα, η οποία είδε μεγάλη ανακούφιση.
Αλλά συνέβη και το εξής: Ο μνηστήρας της θυγατέρας της, Γεώργιος, ένα καλόγνωμο αλλά άσχετο, παλληκάρι, επισκέφθηκε το σπίτι και η ασθενής τον λέει: Γιώργο, αυτός είναι ένας άγιος. Προσκύνησέ τον.
Και ο νεαρός, έκανε όπως όπως τον σταυρό του και ασπάσθηκε το τίμιο λείψανο.Είχε πέτρες στα νεφρά του, ίσια με ένα μπαλάκι του πίνγκ-πόνγκ σε κάθε ένα. Από Δευτέρα θα έμπαινε στο Νοσοκομείο, γιά χειρουργείο.
Στις εξετάσεις όμως πριν το χειρουργικό μαχαίρι, διαπιστώθηκε ότι οι πέτρες είχαν εξαφανισθεί, χωρίς πόνο και χωρίς να φανεί ίχνος τους.
Σε άλλη περίπτωση, μικρό κοριτσάκι, που πάσχει από φοβερό δαιμόνιο, και μάλιστα «κληρονομικώ δικαίω», έζησε μεγάλο θαύμα και ησύχασε σχεδόν τελείως αφού ασπάστηκε τον άγιό μας.
Άλλη, καρκινοπαθής, που οι γιατροί την είχαν ξεγράψει από τους ζωντανούς, φώτισε το άγιο, και, ενώ πέρασε σχεδόν χρόνος, συνεχίζει να ζη, να χαίρεται και να δοξάζει τον όσιο του Θεού.
Το λείψανο του πατρός Ιωαννικίου γιά αρκετά χρόνια μετά την ανακομιδή του, παρέμενε άφθορο, μετά την εκ νέου ταφή του, λύθηκε, και σήμερα τα οστά του αναπαύονται στον ναό του Αγίου Γεωργίου Σκοπίων, και περιμένουν την επίσημη αγιοκατάταξή, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.
Εμείς, ως μέλη του σώματος της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, μπορούμε να απολαμβάνουμε τις δωρεές της Χάριτος, απευθύνοντας προς τον άνθρωπο του Θεού τα προσευχητικά μας αιτήματα, και να χαιρόμαστε γιά τις δωρεές του Θεού διά των αγίων του.
Κλείνοντας αυτήν την πρώτη αναφορά στον π.Ιωαννίκιο του Ρακοτίντσι, τον νέο μεγάλο αυτόν Όσιο, θέλουμε ταπεινά να πούμε ότι οι άγιοι είναι ο πλούτος της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, και η πολιτεία τους είναι η προίκα των πιστών, των παρόντων και των μελλόντων, «της νυν και της μελλούσης Εκκλησίας» όπως λέει και ένα τροπάριο της Λιτής, στην Ακολουθία του Οσίου Διονυσίου, του Κοινοβιάρχη μας, του θαυματουργού, του εν τω Ολύμπω, με τον οποίο και θα συνεορτάζονται, όταν ευλογήσει ο Θεός.
Ευχαριστώ θερμά τον Γέροντα Παρθένιο του Μπίγορσκι γιά την μεγάλη ευλογία που μας χάρισε, τους αδελφούς που κατέγραψαν τον Βίο του πατρός Ιωαννικίου, τον Ναούμ αλλά και τον π. Αθανάσιο τον Υμνογράφο καθώς και τον Επίσκοπο Δαβίδ, που κατέχει μέρος του Οσίου μας.
Αδελφοί, ζη Κύριος ο Θεός, ταις πρεσβείαις των Αγίων του.
Извор: http://www.romfea.gr/pneumatika/12733-ioannikios-tou-rakotintsi-enas-sugxronos-agios-tis-axridas
Друго:
