Св. мч. Сава Стратилат; преп. Елисавета; преп. Тома Јуродив (Источен Петок – Балаклија)
Источен петок – Балаклија
Се слави во петокот на Светлата седмица. Во Цариград во V век, во близина на таканаречената „Златна Порта“ постоело место полно со кипариси и чинари, уште одамна посветено на Пресвета Богородица. Во шумичката постоел извор, исто така одамна познат како источник на чуда. Со текот на времето местото обраснало со грмушки, а водата исчезнала во калта. Само влажноста на земјиштето навестувала дека постои извор. Еднаш војникот Лав Маркел минувајќи низ тоа место наишол на беспомошен патник, слеп човек кој го беше загубил патот не можејќи да се снајде. Лав му помогнал да се врати на патеката, и го одведел човекот, ослабен заради истоштеноста, под сенка да се одмори, а тој, пак, тргнал во потрага по вода за слепиот. Одеднаш слушнал глас кој му велел: „Лав, не барај вода некаде далеку. Таа е тука блиску.“ Лав, вчудоневиден од таинствениот глас, почнал да бара наоколу, но вода не можел да најде. Додека стоел така, натажен и замислен, истиот глас повторно му се обратил: „Цару Лав! Појди во сенката на шумичката, нацрпи од водата што ќе ја најдеш таму и подај му од неа на жедниот. Стави му врз очите од калта во изворот. Тогаш ќе узнаеш Која сум Јас, Која е Таа што толку долго време го благословува ова место. Набргу ќе ти помогнам да подигнеш тука црква со Моето име и на сите што ќе притекнат овде и со вера ќе Ме повикаат ќе им бидат услишани молитвите и потполно ќе се исцелат од нивните болести“. Лав поитал кон назначеното место, зел кал од изворот и ја ставил врз очите на слепиот, давајќи му и вода да се напие, и на овој веднаш му се вратил видот. Без водач тој пристигнал во Цариград, славејќи ја благодатта на Пресветата. Овој настан се случи за време на цар Маркијан (391-457). Царот Маркијан го наследил Лав Маркел (457-473). Тој го запамтил јавувањето на Пресветата и наредил изворот да се исчисти од тињата; изградиле насип за да се оддели овој од другите извори во близината, а водата ја затвориле во голем тркалест камен базен, над кој изградиле црква посветена на Пресвета Богородица. Царот Лав го нарекол изворот „Животодавен Извор“, зашто таму била објавена чудотворната благодат на Пресветата. Стотина години по Маркијан, владеел царот Јустинијан Велики (527-565), човек длабоко посветен на православната вера. Многу време тој страдал од водена болест, не наоѓајќи помош кај лекарите и сметајќи се себеси веќе за осуден на смрт. Еднаш на полноќ тој слушнал глас: „Ти, цару, нема да оздравиш с? додека не се напиеш од Мојот извор.“ Царот не знаел за кој извор му зборувал гласот, та паднал во очајание. Тогаш, дента, Богородица му се јавила велејќи му: „Стани, цару, појди до Мојот извор и напиј се од него, па ќе бидеш здрав како порано.“ Болниот ја послушал Пресветата Владичица. Го нашол изворот, се напил од неговата вода и наскоро му се повратило здравјето. Во близина на црквата изградена од Лав, благодарниот цар подигнал нова велелепна црква, каде што подоцна бил основан голем манастир. Во петнаесеттиот век царскиот град паднал во рацете на муслиманите. Прочуената црква на Животодавниот Извор била уништена, а градежниот материјал бил употребен за изградба на џамија на султанот Бајазит. Местото каде што порано стоела црквата било покриено со земја и кршен камен, така што и од самите нејзини темели немало трага. Прекрасната околина била претворена во муслимански гробишта. Турската стража, поставена при урнатините на црквата, им забранувала на христијаните не само да се собираат на тоа место, туку дури и да пријдат таму. Со текот на времето забраната станала не толку строга и на христијаните им било дозволено да направат малечка црква на тоа место. Но, во 1821 г., и таа била урната, а самиот извор бил затрупан. И повторно христијаните ги расчистиле урнатините, го откопале изворот и повторно црпеле вода од него. Дури и при овие остатоци од некогашното величествено свето здание, Пресветата, како и порано, со Својата благодат им помагала на оние што притекнувале при Неа. Подоцна, меѓу скршените парчиња кај еден од прозорите била пронајдена, веќе полураспадната од времето и влагата, плоча на која биле запишани 10 чуда што се беа случиле при Животодавниот Извор меѓу 1824 и 1829 година. За времето на владеењето на султанот Махмуд, православните добиле малку слобода за извршување на богослужбите. Тие го искористиле ова да подигнат, по трет пат, црква над Животодавниот Извор. Во 1835 г., со големо велелепие, Вселенскиот патријарх Константин, во сослужение со 20 епископи и во присуство на мноштво верници, ја осветил црквата којшто и до ден денес стои. Во близина била изградена болница и прифатилиште за сиромашни. Дури и муслиманите зборуваат со голема почит за Животодавниот Извор, како и за Богородица, Која преку него ја излева Својата благодатна моќ. „Голема меѓу жените Света Марија“, вака тие зборуваат за Пресветата Дева. Водата од Животодавниот Извор ја нарекуваат „вода на Светата Марија“. Невозможно е да се наведат сите чуда источени од Животодавниот Извор преку кои беше излеана благодат врз цареви, патријарси, врз големци како и врз обични луѓе. Силата на благодатта до денешен ден дејствува преку изворската вода. Таа сила лично ја имаат доживеано не само православни христијани, туку и католици, Ерменци, па дури и Турци.
Светиот маченик Сава Стратилат
Овој славен Сава живееше во Рим во времето на царот Аврелијан и имаше војводски чин. По потекло беше Гот. Често ги посетуваше христијаните по затворите и им помагаше со својот имот. Заради неговата голема чистота и подвигот на испосништво Бог му даде власт над нечистите духови. Кога го обвинија како христијанин, тој смело застана пред царот, го фрли пред него својот војнички појас и јавно Го исповеда Господ Христос. Беше мачен со разновидни маки; го биеја, го стружеа со железо и го гореа со свеќи. Но не им подлегна на смртоносните маки, а се јави жив и здрав. Неговите другари, војници, гледајќи дека на Сава очигледно му помага Бог, се обратија кон Христа. Седумдесетмина од нив беа веднаш убиени со меч. Самиот Господ му се јави во затворот на Свети Сава во голема светлина и го укрепи Својот маченик. По ова Сава беше осуден на смрт со потопување во вода. Го фрлија во длабока река, па Му ја предаде душата на Бога во 272 година.
Преподобна Елисавета
Во раната младост прими монашки чин во манастирот на Св. Козма и Дамјан во Цариград. Заради Христа и за спасението на својата душа живееше во тежок подвиг. Себеси се сметаше за невеста Христова, а овој свет за непостоечки. Од нејзината голема љубов кон Бога произлегуваше нејзината голема милосрдност кон луѓето, особено кон болните и страдалните. Со дарот што ѝ го даде Бог исцелуваше различни маки и болести кај луѓето. Ноќе на молитва ја видоа целата обвиена во небесна светлина. А нејзините мошти после смртта беа исцелителни, па на гробот притекнуваа мноштво болни и страдалници. Се упокои мирно во 540 година.
Светите маченици Пасикрат и Валентин
Судијата мачител и неговиот брат Папијан, кој заради страв од маките отпадна од Христа, го наговараа да се одрече од Господ, но Пасикрат ја стави раката во оган и извика: „Телото е смртно и со оган изгорува, но душата е бесмртна и не ги чувствува видливите маки!“ Мајка му многу го поддржуваше и го храбреше да истрае докрај. Го убија заедно со Валентин. Маченичките венци тие ги стекнаа околу 228 година.
Преподобен Тома Јуродив
Секогаш кога по манастирска работа ќе појдеше во Антиохија, Тома се правеше луд заради Христа. Некој Анастасиј не сакаше да му ја даде побараната милостиња за манастирот, а му удри шлаканица. Но Тома му прорече: „Отсега ниту јас ќе примам од Анастасиј ниту Анастасиј ќе може да ми даде!“ По еден ден умре Анастасиј, а Тома се врати во манастирот и издивна. Вака се исполни пророштвото на светиот човек. Свети Тома се престави во Лафна кај Антиохија во времето на патријархот Домин (546 г. – 560 г.).
Светите маченици Лука и Никола
Лука беше прекрасно момче и кројач по занает, пострада за Христа во 1546 година. Никола прими мачеништво за Христа во 1776 година.
Евангелие и поука за 07/05/2021
Евангелие на празник: Свето евангелие според светиот апостол Лука 10:38-42
38. И кога одеа, влезе Он во едно село; една жена, по име Марта, Го прими во својот дом.
39. А таа имаше сестра по име Марија, која седна при нозете Исусови и го слушаше словото Негово.
40. Марта се беше, пак, зафатила со многу работи и, кога застана, рече: „Господи, зар нејќеш да знаеш дека сестра ми ме остави да служам сама? Кажи ? да ми помогне!”
41. А Исус ? одговори и рече: „Марто, Марто, ти се грижиш и се трудиш за многу работи.
42. Но само едно е потребно. Марија го избра добриот дел, кој нема да ? се одземе.”
27. А кога го зборуваше тоа, една жена извика од народот и Му рече: „Блажена е утробата, што Те носела и градите, од кои си се хранел!”
28. А Он рече: „Да, но блажени се и оние што го слушаат словото Божјо, и го пазат.”
Евангелие на денот: Свето евангелие според светиот апостол Јован 2:12-22
12. Потоа слезе во Капернаум, Он и мајка Му, и браќата Негови, и учениците Негови; и таму останаа неколку дена.
13. Се приближуваше Пасха јудејска, и Исус се искачи во Ерусалим;
14. и ги затече во храмот оние што продаваа волови, овци и гулаби, и менувачите на пари – како седат.
15. И кога направи бич од врвци, ги истера од храмот сите, и овците и воловите; а на менувачите им ги растури парите и ги испреврти масите;
16. па им рече на оние што продаваа гулаби: „Носете го тоа одовде, и од домот на Мојот Отец немојте да правите дом за тргување!”
17. Учениците, пак, Негови тогаш се сетија дека е напишано: „Ревноста за Твојот Дом Ме изеде.”
18. А Јудејците одговорија и Му рекоа: „Со каков знак ќе ни докажеш дека можеш да го правиш тоа?”
19. И им одговори Исус и рече: „Урнете го овој храм и за три дена ќе го подигнам.”
20. А Јудејците рекоа: „Овој храм е граден четириесет и шест години, а Ти за три дена ли ќе го подигнеш?”
21. Но Он говореше за храмот на Своето тело.
22. А кога воскресна од мртвите, се сетија учениците Негови дека за ова беше говорел, и поверуваа на Писмото и на зборот, што го беше рекол Исус.
Апостол на празник: Послание на светиот апостол Павле до Филипјаните 2:5-11
5. Бидејќи вие треба да ги имате истите мисли, што ги има Исус Христос,
6. Кој, иако беше во обличје Божјо, сепак не држеше многу до тоа што е еднаков со Бога;
7. но Сам Себе се понизи, откако зеде обличје на слуга и се изедначи со луѓето; и по вид се покажа како човек;
8. Сам се смири, откако стана послушен дури до самата смрт, и тоа смрт на крст.
9. Па затоа и Бог високо Го издигна и Му даде име, што е над секое име,
10. та во името на Исуса да ги преклони колената на сe што е небесно, земно и подземно,
11. и секој јазик да исповеда дека Исус Христос е Господ, за слава на Бога Отецот.
Апостол на денот: Дела на светите апостоли од светиот апостол Лука 3:1-8
1. Петар и Јован заедно влегуваа во храмот во деветтиот молитвен час.
2. Имаше еден човек, фатен уште во мајчина утроба, кого го носеа и поставуваа секој ден пред вратата на храмот, наречена Красна, за да проси милостина од оние што влегуваа во храмот.
3. Штом ги виде тој Петра и Јована, кога сакаа да влезат во храмот, и од нив запроси милостина.
4. А Петар се вгледа во него заедно со Јована и му рече: „Погледај нe!”
5. И тој ги гледаше настојчиво, надевајќи се од нив нешто да добие.
6. Но Петар рече: „Сребро и злато јас немам, а – што имам, тоа ти давам – во името на Исуса Христа Назареецот стани и оди!”
7. И како го фати за десната рака, го исправи и веднаш му се зацврснаа стапалата и глуждовите;
8. и штом скокна, застана и прооди, и влезе во храмот заедно со нив, скокајќи и фалејќи Го Бога.
Поука на денот: Авва Доротеј
"...Знаев еден, браќа мои, којшто доспеа во една толку бедна состојба. Во почетокот, ако некој од браќата говореше нешто, оној плукаше на секого и возвраќаше: „Што е тој? Не постои друг освен Зосим и нему сличните.“Потоа почна и нив да ги потценува и да вели: „Никој не е подобар од Макариј.“Нешто подоцна почна да зборува: „Што е Макариј? Нема подобар од Василиј и Григориј.“ Но малку по ова почна и нив да ги потценува и да вели: „Што е Василиј? Што е Григориј? Нема други, само Петар и Павле.“ А јас му реков: „Навистина, брате, ти и нив ќе ги омаловажиш.“ И верувајте, за кусо време почна да зборува: „Што е Петар и кој е Павле? Не постои никој освен Света Троица.“ Подоцна се возгордеа и против Самиот Бог, така што дојде надвор од себеси. Затоа, должни сме, браќа мои, да се подвизуваме против првата гордост, за да не би западнале малку по малку во совршена гордост."
Поука на денот: Старец Паисиј Светогорец
Внатрешната чистота на душата на вистинскиот човек ја разубавува и телесната, и неговиот изглед е блажен од Божествената сладост на љубовта Божја. Покрај тоа што духовно разубавува, внатрешната убавина на душата и надворешно го осветува човекот, Божествената благодат го издава. Таа ги осветува и ги прави убави дури и парталавите алишта што ги носи облагодатениот човек Божји.
Поука на денот: Старец Ефрем Филотејски
Колку повеќе Исусовата молитва нe соединува со Христа толку повеќе нe одвојува од ѓаволот. И не само од ѓаволот туку и од духот на овој свет, кој ги причинува и поддржува страстите.
Поука на денот: Старец Паисиј Светогорец
"Најголем горделивец не е оној што гордо се фали, туку оној што се фали дека е многу смирен. Кој се оправдува самиот себеси кога ќе згреши го претвора своето срце во демонско прибежиште, а ќе продолжи да греши и понатаму и ќе биде скршен бескорисно од своето себељубие, ако не успее да го скрши своето “јас”. Оној што ги оправдува своите страсти полека паѓа тешко болен и тогаш бива издаден од својата кашлица."
Старец Софрониј
Сакајте ги непријателите ваши! Навистина е тешко. Болно е. Но, моралната убавина Христова нè привлекува до таа степен, што сме подготвени да ги претрпиме сите искушенија, со цел да се возвишиме низ Неговиот Дух. Друг избор не постои!
Holy Martyr Sabas Stratelates
This glorious Sabas lived in Rome during the reign of Emperor Aurelian and held the rank of commander. By ancestry, he was of a Gothic tribe. He often visited Christians in prison and assisted them from his own estate. Because of his extreme chastity and fasting, God had given him authority over unclean spirits. When Sabas was accused of being a Christian, he courageously stood before the emperor, threw down his military belt and openly confessed Christ the Lord. Sabas was tortured in various ways: flogged, scrapped with irons and burned with candles. He did not succumb to these deadly tortures but appeared alive and healthy. His military companions, seeing that God was obviously helping him, embraced the Faith of Christ. Those seventy in number were immediately beheaded by order of the emperor. Christ the Lord Himself appeared in a great light to St. Sabas in prison and encouraged His martyr. After that, he was condemned to death by drowning. Sabas was thrown into a deep river where he gave up his soul to God in the year 272 A.D. His soul went to the Lord to Whom he remained faithful through many tortures.
Venerable Elizabeth
In her early years, Elizabeth entered the monastic state in the Monastery of St. Cosmas and St. Damian in Constantinople and took upon herself the heavy burden of self-mortification for the sake of Christ the God and for the sake of her soul. She considered herself a bride of Christ and considered this world as though it did not exist. Out of her great love for God, emanated her great compassion toward people, especially toward the sick and the suffering. With the gift that God had bestowed upon her, she cured various diseases and afflictions of the people. During her nightly prayers, she was seen totally encompassed by a heavenly light. Following her death, her relics possessed the power of healing and a great number of the sick and suffering gathered at her grave throughout the ages. She died peacefully and entered into the eternal joy of her Lord in the year 540 A.D.
Holy Martyrs Eusebius, Neon, Leontius and Longinus
These four were military companions of St. George. Witnessing the courageous endurance and miracles of St. George, these wonderful soldiers became Christians for which they were beheaded.
Holy Martyr Pasicrates and Valentine
When the judge urged Pasicrates and the martyr's brother Papianus, who had fallen away from Christ because of the fear of torture, to offer sacrifice to the idols, Pasicrates placed his hand in the fire and cried out: "The body is mortal and is consumed by fire but the soul is immortal and does not feel the visible sufferings!" However, his mother sustained and encouraged him to endure to the end. He was beheaded with Valentine and both took up habitation in the kingdom of Christ about the year 288 A.D.
Venerable Thomas, Fool for Christ
Whenever he was in the city of Antioch on business for the monastery, Thomas always pretended insanity for the sake of Christ. A certain Anastasius did not want to give him alms that Thomas sought for the monastery but struck him with his fist. Thomas then prophesied: "From now on neither will I receive anything from Anastasius, neither will Anastasius be able to give me anything." After a day, Anastasius died and Thomas, prior to his return to the monastery, also died. Thus the prophecy of this holy man was fulfilled. St. Thomas died in Daphni near Antioch at the time of Patriarch Domnus (546 - 560 A.D.).
Neo-Martyrs Luke and Nicholas
This wonderful young man Luke, a tailor by trade, suffered martyrdom for Christ in 1564 A.D. Nicholas suffered martyrdom in the year 1776 A.D.
Извор: Бигорски манастир
Св. мч. Сава Стратилат; преп. Елисавета
24 АПРИЛ
1. Св. мч. Сава Стратилат. Вo врeмeтo на царoт Аврeлијан oвoј славeн Сава живeeл вo
Рим и имал вoјвoдски чин. Пo пoтeклo бил oд гoтскoтo плeмe. Чeстo ги пoсeтувал христијанитe
пo самицитe и им пoмагал сo свoјoт имoт. Пoради гoлeма чистoта и пoстoт, му сe дала oд Бoга
власт над нeчиститe духoви. Кoга бил oбвинeт какo христијанин, тoј смeлo застанал прeд царoт,
гo фрлил прeд нeгo свoјoт вoјнички пoјас и јавнo Гo испoвeдал Христа Гoспoда. Бил мачeн сo
разни маки, биeн, сo жeлeзo стружeн, сo свeќи гoрeн. Нo тoј нe им пoдлeгнал на тиe
смртoнoсни маки, туку сe јавил жив и здрав. Нeгoвитe другари, вoјници, видувајќи, дeка Бoг
oчиглeднo му пoмага на Сава, ја примилe вeрата Христoва. Тиe, 70 на брoј, вeднаш, пo нарeдба
на царoт, билe исeчeни. На свeти Сава вo самица му сe јавил Самиoт Христoс Гoспoд вo гoлeма
свeтлина и гo крeпeл Свoјoт мачeник. Пoтoа Сава бил oсудeн на смрт сo пoтoпувањe вo вoда. И
бил фрлeн вo длабoка рeка, вo кoја Му ја прeдал душата на Бoга вo 272 гoдина. И душата му
oтишла кoн Гoспoда, на Кoгo вeрeн Му oстанал вo мнoгутe маки.
2. Прeп. Eлисавeта. Вo раната младoст стапила вo мoнаштвo вo манастирoт на св.
Кoзма и Дамјан вo Цариград и примила на сeбe тeжoк пoдвиг заради Христа Бoга и заради
свoјата душа. Сeбe сe смeтала за нeвeста Христoва, а oвoј свeт какo и нeпoстoeчки. Oд нeјзината
гoлeма љубoв кoн Бoга прoизлeгувалo и гoлeмo милoсрдиe кoн луѓeтo, oсoбeнo кoн бoлнитe и
страдалнитe. Сo дарoт, кoјштo Бoг ѝ гo дал, таа исцeлувала разни бoлeсти и разни маки на
луѓeтo. На нeјзинитe нoќни мoлитви ја видувалe цeлата oсвeтлeна сo нeбeсна свeтлина. А пo
смртта, и мoштитe ѝ билe цeлeбни, та на нeјзиниoт грoб низ вeкoвитe сe стeкувалe мнoштвo
бoлни и страдалници. Сe упoкoила мирнo и прeминала вo вeчната радoст на свoјoт Гoспoд вo
540 гoдина.
3. Св. мчци Eвсeвиј, Нeoн, Лeoнтиј и Лoнгин. Oвиe чeтвoрица билe вoјнички другари
на св. Гeoргиј. Видувајќи гo храбрoтo трпeниe и чудата на св. Гeoргиј, oвиe прeкрасни вoјници
станалe христијани, пoради штo билe исeчeни.
4. Св. мч-ци Пасикрат и Валeнтин. Кoга судијата гo нагoварал Пасикрата да им
принeсe жртва на идoлитe, а истo така и братoт на мачeникoт Папијан, кoј oтпаднал oд Христа
пoради страв oд мачeњата, тoгаш Пасикрат ја ставил свoјата рака вo oгнoт и викнал: “Тeлoтo e
смртнo и сo oган изгoрува, нo душата e бeсмртна и нe ги чувствува видливитe маки!” Мајка му,
пак, мнoгу гo пoддржувала и гo храбрeла да истраe дo крај. Бил исeчeн сo Валeнтин, и oбајцата
сe прeсeлилe вo Царствoтo Христoвo oкoлу 228 гoдина.
5. Прeп. Тoма Јурoдив. Билo кoга, кoга бил пo манастирска рабoта вo градoт
Антиoхија, oвoј Тoма сe правeл луд заради Христа. Нeкoј Анастасиј нe сакал да му ја дадe
бараната милoстиња за манастирoт, туку му удрил шлаканица. Тoгаш Тoма прoрeкoл:
“Oдтсeга ниту јас ќe примам нeштo oд Анастасија, ниту Анастасиј ќe мoжe нeштo да дадe!”
Пoслe eдeн дeн умрeл Анастасиј, а и Тoма при пoвратoкoт за вo манастир издивнал. И така сe
извршилo прoрoштвoтo на oвoј свeт чoвeк. Свeти Тoма сe прeтставил вo Лафна, крај Антиoхија,
вo врeмeтo на патријархoт Дoмин (546 - 560).
6. Св. нoвoмч-ци Лука и Никoла. Прeкраснoтo мoмчe Лука, крoјач пo занаeт,
пoстрадал за Христа вo 1564 гoдина, а Никoла вo 1776 гoдина.
РАСУДУВАЊE
Прeпoрачувајќи им на христијанитe да дoаѓаат вo храмoт на мoлитва, Златoуст вeли:
“Акo нeкoј им дoнeсe на пoтчинeтитe граѓани царска или кнeжeвска грамoта, граѓанитe нe гo
испитуваат живoтoт на нoсачoт дали e тoј бoгат или сирoмав, или правeдeн или грeшeн, нo
ситe вниматeлнo гo слушаат oна штo тoј гo чита. Акo нeкoј нe слушнал, гo прашува oнoј кoј
слушнал. Па кoга тoлку стравoпoчитувањe иматe кoн зeмниoт цар, какo ли трeба да нè слушатe
нас (свeштeницитe) oвдe кадe штo Твoрeцoт на нeбeснитe сили збoрува прeку нас грeшнитe?”
И навистина, штo e Свeтoтo писмo, акo нe грамoта на Царoт нeбeсeн! Какo да нe нè
интeрeсира сeкoј дeн и сeкoј час таа eдинствeна спасoнoсна Грамoта, кoга нè интeрeсираат и
најмалитe нарeдби на најмалитe власти вo државата? Свeти Антoниј, рeкoл: “За сè штo
рабoтиш, имај oправдувањe вo Свeтoтo писмo”. Нo какo ќe имаш oправдувањe вo Свeтoтo
писмo, акo нe гo знаeш Свeтoтo писмo?
СOЗEРЦАНИE
Да Гo нбљудувам вoскрeснатиoт Гoспoд Исус, и тoа:
1. какo Нeгoвoтo вoскрeсeниe oттргнува oд нас сeкoја збрканoст, мака и тeшкoтија;
2. какo Нeгoвoтo вoскрeсeниe внeсува вo душитe чoвeчки вeдрина, храбрoст и дoбра
вoлја.
БEСEДА
за ништoжнoста на сè вo спoрeдба сo Христа
И сè смeтам за oтпад, самo за да Гo придoбијам Христа (Филип. 3:8).
Апoстoлoт кoј гo пишува oва имал свeтска учeнoст, имал бoгатствo и пријатeли, имал
младoст и здравјe, ги имал ситe изглeди за свeтски успeси вo свoјoт нарoд. Нo, тoј вeли: “Сè
oставив!” Заради свoјoт Гoспoд Исус Христoс сè oставил. Прeд свeтскитe мудрeци пoстанал
какo нeразумeн, прeд бoгаташитe какo прoсјак, прeд пријатeлитe какo нeпријатeл, младoста и
здравјeтo ги пoдлoжил на дoбрoвoлни маки и страдања; ситe изглeди за свeтски успeси си ги
затвoрил самиoт на сeбe сo eдeн чeкoр. И зoштo сeтo тoа гo направи ти, o свeти апoстoлe
Павлe? Затoа штo сè смeтам за oтпад, самo за да Гo придoбијам Христа.
Дали, браќа, апoстoл Пвлe сe прeлагал oставајќи сè какo oтпад и дали дoбил нeштo
пoвeќe дoбивајќи Гo Христа? Дваeсeт вeкoви свeдoчат дeка апoстoлoт нe сe прeлагал и дeка
дoбивајќи Гo Христа нeспoрeдливo дoбил и пoвeќe и пoдoбрo oд oна штo гo oставил и
жртвувал. Дoбил мудрoст над сeкoја свeтска учeнoст и бoгатствo нeгнилeжнo и нeраспадливo, и
пријатeли вo лицeтo на нeлажнитe ангeли Бoжји, и бeсмртна младoст бeз бoлeсти и старeeњe,
и бoжeствeн успeх штo траe бeз прoмeни вo вeчниoт живoт. Сeтo тoа тoј гo дoбил дoбивајќи Гo
Христа. И сeтo тoа тoј гo дoбил oставајќи сè штo свeтoт им гo дава на свoитe милeници.
Навистина, браќа, пoдoбар e Христoс oд свeтoт, и нeма збoрoви сo кoи би сe oпишала
Нeгoвата надмoќнoст над свeтoт. Свeтoт свoитe милeници ги мами, а Христoс свoитe милeници
вистински ги наградува. Бидeјќи свeтoт дава малку а зeма сè; дава гнилeж и зeма живoт.
Христoс, пак, бара малку а дава сè; бара да гo oтфрлимe гнилeжoт а дава живoт вeчeн. Христoс
e, браќа, eдинствeн вистински пријатeл.
O вoскрeснат Гoспoди Христe, пoмoгни ни да сe oдрeчeмe oд oтпадoт, да сe oдрeчeмe oд
гнилeжoт и дарувај ни живoт вeчeн. На Тeбe слава и вeчна пoфалба. Амин.
