логоFacebook  Twitter  YouTube  eMail

Кожувчанка

  3.angeli.so.truba

За „Акатистот низ слово и фреска“ (Скопје: Менора, 2017) од Д-р Софија Грандаковска
... или како се пишува софистициран книжевен прирачник за анатомска анализа на деликатниот византиски литерарен организам ...

Елизабета Димитрова

   Византија, именка едноставна по звучност, практична за изговор и вообичаена за колоквијална употреба при означувањето на дел од историското минато на човештвото во секојдневниот говор на современиот, глобалистички свет. Позната на сите: на писателите и лингвистите—како референца за хеленскиот бекграунд на средновековната книжевност на православниот Исток, на археолозите и антрополозите—како ознака за раскошното богатство на медиевалните музејски збирки и антикваријати, на историчарите на уметноста—како упатница кон гламурозната ризница на културното наследство на медитеранската област, на историчарите—како неодминлива детерминанта во анализата на современите политички состојби, на ликовните уметници—како бесмртна инспирација за композицискиот асамблаж на нивните апстрактни творби, на обичните смртници—како асоцијација на таинствениот превез на едно време, кое за нив попримило облик на темна бариера кон разбирањето на средновековната епоха.


   Со целата сложеност на нејзината историска структура и со сите свои комплексни истражувачки хоризонти—историско-политички, социолошки, културни, творечки и естетски, Византија им се открива за сознанија на оние кои имаат доволно храброст да нурнат во „длабокото синило“ на нејзината научна проекција—интердисциплинарна и ризоматична, повеќестрана и мултидимензионална. Со оглед на повеќезначноста во толкувањето на уметничките творби од византиската епоха од аспект на нивната социјална и социо-културна конфигурација, како и од аспект на нивната социо-политичка и културолошко-естетска провиниенција, истражувањето на византиската уметност во сите нејзини креативни видови (книжевност, литургиска поезија, сликарство и сл.) бара познавање на целокупниот културен бекграунд којшто ги генерирал, т.е. на комплексот историски, социјални и творечки компоненти којшто ги продуцирал креативните продукти на византиската цивилизација. Оттука, малкумина се осмелуваат да „запливаат“ во длабокото византиско синило со амбиција на бестрашни авантуристи и со успех на истражувачки ветерани. Сепак, тоа ѝ појде од рака на Софија Грандаковска, авторката на „Неседалната химна низ слово и фреска“ (Скопје: Менора, 2017).


Софија Грандаковска, со таинствено јудео-македонско потекло, со извонредна и раскошна едукација и со енергија на њујоршки адвокат, кој решил да го одбрани светот, во постојано патешествие меѓу Ерусалим и Њујорк, Скопје и Тел Авив, Вашингтон и Белград, таа ја создава својата библиографија, држи предавања и врши истражувања, „балансира“ помеѓу еврејските студии и средновековната наука, помеѓу холокаустот и книжевната критика. Доктор по компаративна книжевност, поет и есеист, теоретичар и истражувач, индивидуален научник и тимски соработник, продуктивна по својот литерарен опус и провокативна во однос на темите и нивниот идеен контекст, Грандаковска е еден од најтрофејните експоненти на својата генерација, а секако и еден од најзначајните репрезенти на нашата држава во областа на културните студии на пoшироката европска територија. Автор на забележителен број научни трудови, истражувачки студии, поетски збирки и книги од различни стручни области, таа го даде својот драгоцен придонес во интердисциплинарното проучување на мноштво теми кои досегаат до мошне широки академски хоризонти: од Светиклиментовата епоха до геноцидот врз Евреите во Втората светска војна, од идентитетот на женското монаштво во средновековна Македонија до семиотичкиот код на современите книжевни и ликовни дела на посмодерното творештво, од фантазмогоричната димензија во делото на Хулио Кортасар до химнографско-церемонијалните литерарни созвучја на Богородичиниот акатист.     

    
   Богородичиниот акатист e длабоко девоционална поема, односно кантос, што во својата комплексна книжевно-религиозна конфигурација ја прославува и воздигнува вечната девица Марија како Теотокос (Божја мајка). Се пее во православните храмови во рамките на петочните служби за време на Великиот пост и претставува духовна подготовка за свечените Воскресни црковни церемонии. Атрибуиран на различни автори, во најголем дел, на разновидни авторитети од списокот на еминентните средновековни химнографи, Акатистот израснал во интегрален дел на религиозниот и еклесијастичкиот живот на православните верници и е една од литерарно најраскошните творби на византиската книжевна култура. Префинета во поетските созвучја на стиховите, деликатна во поливалентноста на религиозните илуминации и отмена во комплесноста на симболичните асоцијации, оваа ортодоксна химна е еден од етерните бенчмаркови на Византија. Токму од тие причини, нејзиното проучување може да им „лежи“ само на научници од сериозен ков, со длабока посветеност, со широка ерудиција и со поетски сензибилитет, каков што е профилот на Софија Грандаковска.  


   Книгата со наслов „Неседалната химна низ слово и фреска“ авторизирана од д-р  Софија Грандаковска, претставува сериозна, методолошки конзистентна, книжевно кохерентна, истражувачки доследна и стилски возбудлива студија за Богородичиниот акатист, еден од најпровокативните, истовремено и најкомплексни научни предизвици во сферата на византиските студии. Поаѓајќи од сложеноста на самата тема и служејќи се со мултидисциплинарниот истражувачки метод (утилизација на резултатите од повеќе хуманистички дисциплини во компаративен и дискурзивен сооднос со истите и со оние од општествената сфера), Грандаковска низ шесте поглавја ја дискутира, дебатира, апсолвира и интерпретира повеќезначната методика, етика, естетика и поетика  на неседалната химна во нејзиниот појмовен, историски, литерарен, теолошко-литургиски и визуелен контекст. Пластично и флуидно—веродостојно на нејзиниот авторски јазик, живописно и динамично—соодветно на нејзината истражувачка енергија, дисциплинирано и посветено—како и во нејзините претходни научни дела, Софија Грандаковска во „Неседалната химна низ слово и фреска“ го води читателот низ мистичните хоризонти на византиското химнографско творештво, откривајќи ја не само софистицираната вдахновеност на творците и треперливата разгореност на инспирацијата во делата на византиските мелопоети. Со прецизно ориентираниот методолошки ракурс, со живописната имагинација на мислата и со извонредно тактилниот приод кон наведената истражувачка проблематика, таа го разоткрива и раскошниот дијапазон на својата научна поетика.   

 
   Притоа, појдовните основи за елаборација на „Неседалната химна низ слово и фреска“ се структурирани во првото поглавје „Акатистот во контекст на византиската химнографија“, во кое авторката го воведува читателот во сложениот проблем на појавата и развојот на византиската химнографија низ идејата за Византија како историска еманација на ортодоксната културна матрица и нејзиното религиозно значење. Анализирајќи ја контекстуализацијата и официјализацијата на христијанскиот дискурс низ надлежнитете модели на религиозната комуникација со верниците (Новиот историски концепт и рановизантиската химнографија), укажувајќи на сите структурални компоненти во настанувањето на маријанскиот култ во контекст на теолошките дебати и контроверзи од најраните столетија на устоличувањето на православната црковна институција (Култот и историскиот концепт на овоплотувањето), вивисекцирајќи ги библиските текстови, патристичката литература и апокрифните списи во потрага по книжевните фундаменти на Богородичиното место и нејзината улога во христијанското учење (Од харизматично учителствување до книжевна мариологија) и понирајќи во структуралната матрица и стилскиот композит на химнографските состави (Новините во творењето на рановизантиската химнографија: компаративно-дескриптивен жанровски опис), Грандаковска ја гради сложената, многуслојна и интердисциплинарна книжевна платформа за своите истражувања на неседалната химна.


   Во второто поглавје „Акатистот како хипотетично дело“, Софија Грандаковска ѝ пристапува на неседалната химна од ракурсот на истражувач кој претпазливо и трпеливо трага по нејзината атрибуција, т.е. внимателно се ориентира и движи во процесот на разрешувањето на нејзината  „проблематична неатрибутивност“ со оглед на долгиот од на многумина историчари, литерати и проучувачи во насока на нејзината хронолошка и авторска детерминација. Во тој контекст, поаѓајќи од историските податоци за потврдената изведба на химнографските стихови поврзани со Богородичиниот култ и неговата улога во сотериолошкиот домострој (Акатистот и неговата најрана богослужба), упатувајќи на карактеристичните модели во литургиската пракса и времето на нивното настанување (Кондакарен систем на богослужење), анализирајќи ги аргументираните премиси за хронолошкиот оригинис на неседалната химна и можностите за авторска атрибуција на нејзините стихови на соодветни химнографски авторитети (Хипотезата за авторството и временастанувањето на Акатистот), впуштајќи се во сериозна структурална анализа на воведната строфа и нејзиниот книжевен бекграунд (Проимионот на Акатистот), вршејќи вистинска форензичка аутопсија на претпоставките за атрибуција на неседалната химна на еден од мелопоетските авторитети од VI век (Хипотезата за св. Роман Слаткопевец како автор на Акатистот) и поткрепувајќи го сето тоа со карактерот на литерарните состави од византискиот културен круг (Типолошкиот профил на авторот во Византија: изворите на житијната литература), Грандаковска ги моделира контурите на Акатистната химна, на нејзините мистични димензии, на нејзината префинета поетска силуета и на нејзиното софистицирано литерарно ткиво со енергичното мајсторство на Микеланџеловската скулпторска техника и со творечката предаденост на Леонардовскиот креативен манир.


   Повеќе Роденовско во својата „импресионистичка“ авторска експозиција, следното поглавје насловено „Акатистот како харизматична химна“ со подпоглавјата: Теолошко-политичкиот контекст на Акатистот, Монашкиот дискурс и неговото влијание врз Акатистот, Херменевтика на христолошката харизма и Акатистот како харизматична химна, Софија Грандаковска го елаборира идејниот бекраунд на Акатистот во интерпретацијата на неговата социо-историска, литерарна, теолошка и семиотичка содржина. Жестоките диспути кои ги одредиле карактерот и одлуките на екуменските собори, учењата на големите Кападокијци од IV столетие, развојот на монашката етика во рановизантискиот период, симболичката димензија на теолошките пораки вградена во догмата, субстанцијалните референци на верата вообличени во книжевните дела од мелопоетски формат и детерминантите на Богородичиниот култ како Теотокос, во ова поглавје само навидум претставуваат каледиоскоп на различни правци и перспективи во дефиницијата и толкувањето на неседалната химна. Вкрстувајќи ги фронталните линии на својата социо-културна, теолошко-семиотичка и книжевно-културолошка анализа, Софија Грандаковска допира до сржта на Акатистот во нејзиниот напор да пенетрира во неговата структурна логика, во спиритуалниот набој на стиховите, во генетичкиот код и во неговиот поетски рафинман.   


   Четвртото поглавје на книгата „Теотокологија на неседалната химна“, ги опфаќа анализите на нејзиниот теолошки супстрат (Теотоколошкиот дискурс на Акатистот) и на библиските референци кон создавањето на Богородичиниот култ, утилизиран во религиозната поетика на византиското творештво (Теотоколошкиот дискурс во Акатистот и старозаветните префигурации за Дева Марија), како и опсежна, вдахновена и живописна структурална интерпретација на неседалната химна т.е. на нејзините дваесет и четири строфи (дванаесет икоси и дванаесет кондаци). Притоа, литерарното сиже, динамиката на стиховите, семантиката на зборот и книжевните гестови, лексичките „досетки“, визуелните асоцијации, теолошката димензија, поетскиот композит, мелопоетската префинетост, тактот и ритмиката на раскажувачкиот или дијалошкиот модел, во анализата на Софија Грандаковска добиле улога на фундаментални смерници во нејзината извонредна ориентација во рамките на мултидисциплинарниот приод кон разрешувањето на проблематиката,  упатници кон темелната интерпретација на секоја одделна строфа, стих и возвик, име и епитет. Оттука, теотолошката анализа на Богородичиниот акатист во книгата „Неседалната химна низ слово и фреска“ го финализира конфигурирањето на поетскиот скелет на химнографскиот состав и им го открива на читателите, вешто обвиткувајќи го со деликатното ткиво на неговите тактилни елементи.


  Богородичиниот акатист во средновековната македонска книжевност“ е поглавје посветено на литерарните одлики на неседалната химна во активностите за негов превод и инклузија во делата на средновековната книжевност во Македонија. Притоа, Грандаковска укажува на културолошкото значење на преводните активности поврзани со вклучувањето на Акатистот во медиевалната литература (Трансмисијата на Богородичиниот акатист во средновековната македонска книжевност како културен чин), но и на аргументите за преведувачките потфати во Кирилометодиевскиот период од развојот на словенската книжевна куктура во ранословенската фаза и преводот на Акатистот. Понатаму, пристапувајќи му на словенскиот превод како на културолошка референца со исклучително творечко значење (Акатистот на словенски јазик како творечки чин), Грандаковска упатува на преводниот модел, кој и лингвистички и стилистички и тактички го следи оригиналниот потетски композит и претставува литерарно дело со прецизна метричка адаптација на оригиналниот книжевен примерок. Уште повеќе, таа ја образложува и лексичката симетрија на преводното дело поради која Акатистот влегол во состав на свечените литургиски церемонии изведувани на словенски јазик уште во почетокот на X столетие (Акатистот на словенски во состав на триодот: книжевно-историографски пристап). Истакнувајќи го значењето на преводната литература за процесот на словенизацијата на Балканот во текот на раниот среден век, Грандаковска вешто ја аргументира и својата теза за атрибуцијата на словенскиот превод на Акатистот на свети Климент, патронот и учител на македонските Словени. На крајот, ја екплицира и својата анализа на преводната структура на Акатистот преку примерокот на еден ракопис настанат во XIII век во рамки на Охридската книжевна школа (Илустрација на преводната постапка во Акатистот од Орбелскиот триод), со што упатува на вештиот преводен манир на словенските литерарни центри.

 

3.angeli.so.truba


   Последното поглавје „Визуелната семиотика на Акатистот во средновековниот живопис во Македонија“ според примерот на илустрираниот Акатист во црквата Свети Димитрија—Марков манастир, ја заокружува и финализира анализата на неседалната химна во сферата на нејзината ликовна проекција и ги експлицира симболичките димензии на нејзиното ликовно претставување, т.е. визуелизирањето на нејзиното текстуално сиже во сликаната декорација на храмот посветен на Свети Димитрија во Маркова Сушица (1376/7 година). Избирајќи го примерокот на изведениот Богородичен акатист во сликарството на споменатата црква, Грандаковска ја следи линијата на една пластична семиотичка опсервација, дополнувајќи ја на тој начин, сликата за веќе добро познатата иконографска структура на овој циклус, повеќекратно дискутирана во византолошката литература од постар и понов датум. Следејќи ја визуелната конфигурација на сцените во нивниот програмски аранжман изведен во храмот и селектирајќи библиографија соодветна на нејзините интереси и предизвици, Грандаковска ја манифестира својата вештина на искусен книжевен истражувач во деликатната сфера на „убавите уметности“ од средновековието. Движејќи се во насоката на стрелките од часовникот, како што прават и историчарите на уметноста, таа ги селектира и интерпретира композициските елементи во секоја одделна претстава на илустрираниот циклус од аспект на нивната семиотичка конфигурација во рамките на програмско-иконографскиот концепт на ликовната изведба. Трагајќи по инвентивни детали и „досетки“ кои зографите на Марковиот манастир ги вметнале во структуралното јадро на дваесет и четирите сцени со цел да ја еманираат деликатната поетска конструкција на химнографскиот текст, Грандаковска всушност ни ги открива креативните теолошко-литерарни „проблесоци“ на химнографските стихови во нивната визуелна илуминација. Низ трите подпоглавја на овој последен дел од „Неседалната химна низ слово и фреска“ (Интермедијалниот аспект во проучувањето на Акатистот, Семиотиката на латинизмот наспроти исихастичкиот дискурс и Визуелната семиотика на Акатистот во живописот на Марковиот манастир), Софија Грандаковска ја збогатува својата сериозна, продлабочена и вешто спроведена студија за историскиот контекст, религиозната референца и културното значење на Акатистот со семиотичко-херменевтичка анализа на нејзиното ликовно експлицирање.


    Византија, неодоливата историска кокета во политичкиот опортунизам на средновековна Европа, несовладливиот бастион на православието и етерната ознака на софистицираниот трепет на духовното творештво во книгата „Неседалната химна низ слово и фреска“ од Софија Грандаковска доби уште една вредна научна студија. Наменета за литерати и лингвисти, историчари и теолози, есеисти и публицисти, поети и артисти, поддржана од пријатели и продуцирана од филантропи, таа го носи читателот низ деликатните креативни хоризонти на средновековието, таинствено, возбудливо и мегапотентно по својот творечки капацитет. Инспиративна и живописна, вдахновена и убедлива,

3.angeli.so.truba

   „Неседалната химна низ слово и фреска“ на Софија Грандаковска,

самата по себе, е дел од префинетиот хабитус на фасцинантната византиска книжевна култура.

Кој може да го оспори тоа?

 

12ти август 2020 лето Господово

 

 

 



dobrotoljubie

Поуки од Светите Отци

Видео содржини

dobrotoljubie

Наука и Култура

Септември 25, 2024
Zivko.Grozdanoski3

Интервју со Живко Грозданоски: ДПМ може да дејствува гласно, сложно и независно

Ми се чини дека надворешните предизвици, како на пример отсуството на соработка со некои членови (на Управниот одбор) на ДПМ, некои обиди за саботажа итн. (сè се тоа нешта што веројатно секогаш ќе ги има); па сега слабиот рејтинг на ДПМ меѓу членството и во…
Август 29, 2024
TviTER231

„РАДОСТА НЕ ДОАЃА САМА, ТАА МОЖЕ ДА ЈА ЗАСЕНИ ТАГАТА“ Академик Ќулавкова добитничка на наградата „Браќа Миладиновци“ на СВП

Пред 35 години, август 1989-та, ми беше доделена првата награда за најдобра поетска книга на годината, напишана на македонски јазик, ‘Браќа Миладиновци’. Тоа беше мојата книга ‘Жедби’, со поднаслов ‘Престапни песни’. Во неа, во шест циклуси, опеав неколку…

По премиерата на новиот филм „The Walk“ во Њујорк на двојната кандидатка за Оскар - Тамара Котевска

Ное 14, 2023 Филм, Театар 1870
Tamara.Kotevska
Работејќи од нејзините разговори со Асил и другите деца бегалци, режисерката направи…

„ПОЕЗИЈА ОД МАКЕДОНИЈА“ и „Версвил“

Авг 19, 2023 Литература 2375
TVIT762
Реномираното меѓународно списание за поезија „Версвил“, својот најнов број во целост го…

Беседи

Жарко Ѓорѓиевски: Беседа,13. октомври 2024 година

Жарко Ѓорѓиевски: Беседа,13. октомври 2024 година

Како што постојат места на земјата на кои успева само еден вид растение и нема такви други места на кои истото растение би растело, така и во Црквата Христова постои...

 Aрхим. Георги Капсанис: ВО ЗНАК НА НАШАТА ЉУБОВ

Aрхим. Георги Капсанис: ВО ЗНАК НА НАШАТА ЉУБОВ

Незамисливо е да се биде христијанин без подвиг и крст. Оној што води лесен живот не може да се нарече христијанин. Некои луѓе отсекогаш верувале дека христијанин е оној кој...

Отец Александар Шмеман: Воздвижение на Чесниот Крст

Отец Александар Шмеман: Воздвижение на Чесниот Крст

Тоа бил празникот на христијанското царство, кое се родило под закрилата на Крстот, во денот кога царот Константин го видел Крстот над кој пишувало:: „Со ова ќе победиш…” Тоа е...

Митрополит Софрониј - ПРОПОВЕД ЗА РОЖДЕСТВО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Митрополит Софрониј - ПРОПОВЕД ЗА РОЖДЕСТВО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Во Ветената земја - Палестина, дадена на израилскиот народ од Бога, во планините на Галилеја се наоѓа градот Назарет. Во тоа време тој бил толку непознат и малку важен, што...

Свети Јован Крстител беше испратен од Бог да ги повика луѓето на покајание

Свети Јован Крстител беше испратен од Бог да ги повика луѓето на покајание

Самиот тој, со својот начин на живот, е олицетворение на покајанието. И нормално, не би ни можел да биде повикан од Бог да проповеда покајание ако целата негова сила не...

БОГОРОДИЦА

БОГОРОДИЦА

„Испитувајќи што му е најпотребно на молитвеникот за да беседи со Бог, по кој пат доаѓа молитвата, Богородица го пронаоѓа свештеното тихување..., оддалеченост од светот, заборав на сè земно и...

Св. Јован Кронштатски - Слово на денот на Успение на Пресвета Богородица

Св. Јован Кронштатски - Слово на денот на Успение на Пресвета Богородица

И колку славно било Нејзиното успение! Со каква светлина сјаело Нејзиното пречисто лице. Колку прекрасно, неописливо, неспоресливо благоухание извирало од нејзиното пречисто, приснодевствено тело, како што пишува св. Дионисиј Ареопагит,...

Свети Лука (Војно - Јасеницки): СЛОВО ЗА УСПЕНИЕТО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Свети Лука (Војно - Јасеницки): СЛОВО ЗА УСПЕНИЕТО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Многу е важно правилно да разбереме и да ги запомниме зборовите на тропарот на великиот празник на Успението на Пресвета Богородица: „... По Успението не си го оставила светот, Богородице...’’.Нејзината...

Архива: Беседа на Преображението на Господ и Бог и Спасителот наш, Исус Христос – Свети Григориј Палама

Архива: Беседа на Преображението на Господ и Бог и Спасителот наш, Исус Христос – Свети Григориј Палама

А и зошто Господ, пред почетокот на Преображението ги избира најглавните од апостолскиот лик и ги возведува со Себе на гората? Секако, за да им покаже нешто големо и таинствено....

« »

Најново од култура

Православен календар

 

05/11/2024 - вторник

Св.ап.Јаков брат Господов; Игнатиј Цариградски

Правила и одредби на Православната Црква за постот
Православен календар за овој месец - МПЦ

Кожувчанка

Молитви кон Пресвета Богородица за секој ден во седмицата

 Радувај се, Ти Која од ангелот ја прими радоста на добрата вест дека Бог Слово ќе прими тело од Тебе! Радувај се оти го носеше Создателот во Твојата утроба! Радувај се Ти Која го роди Бога во тело, Спасителот на светот! Повеќе...

Тропар

Тропар на светиот апостол Јаков брат Господов 23 октомври / 5 ноември 2024

Тропар на светиот апостол Јаков брат Господов 23 октомври / 5 ноември 2024

Како праведен Господов ученик,си го примил Евангелието,како маченик имаш смелост непобедлива,како јерарх се молиш, ти кој си брат Божји.

Тропар на светиот Христов рамноапостолен Епископ Ерополски Аверкиј 22 октомври / 4 ноември 2024

Тропар на светиот Христов рамноапостолен Епископ Ерополски Аверкиј 22 октомври / 4 ноември 2024

Божји угодниче, Аверкие свети милостив, незнаењето човечко го исплака,заблудата кон идолите ја разруши со силата Христова,адот пред тебе глава наведна,

Тропар на светиот Иларион Мегленски 21 октомври / 3 ноември 2024

Тропар на светиот Иларион Мегленски 21 октомври / 3 ноември 2024

 Чудо се јави како сведоштво, со дела на Божјите добродетели си засветлил,си ги пасел монашките заедници,исчистил архиерејските тронови,не поколебувајќи се...

Духовната убавина на Богородица се пројавува и во моментот на Распнувањето на Нејзиниот Син

Тебе, Богородице поборнице – војвотко, ние слугите Твои, откако се избавивме од зло, Ти пееме победни и благодарствени песни. Ти имаш сила непобедна, од секакви опасности ослободи не за да Ти пееме : Радуј се, Невесто Неневесна! Повеќе...

Болестите според светоотечкото учење

Значи, не се надевај на лекарска вештина без благодат и не ја отфрлај своеволно, туку моли Го Бога да ја спознаеш причината за казната, а потоа моли за избавување од немоќта, трпејќи сечење, горење, горчливи лекови и сите лекарски казни Повеќе...

Свети Лука Симтерополски: Архиепископ и хирург

Едноставно е да се претпостави дека професорот – епископ, соединувајќи го во своите раце крстот и скалпелот, ги порази современиците токму со тоа необично соединување на двете разновидни сфери на активност.  Повеќе...

Духовни поуки: „Помоли се за мене“

Со Бога зборувај многу, а со луѓето малку; ако во Божјиот закон се подучуваш - ќе успееш и во едното и во другото. Повеќе...

Живот без стрес

Ако разбереме што се крие зад стресот, ако ја видиме лагата, која што се крие зад него, на крајот ќе увидиме дека не постои причина за да бидеме во стрес.. Повеќе...

Митрополит Струмички Наум - Да пораснеме барем до Стариот Завет

И не само што немаат туку се и очигледна пречка за влез во Царството Небесно, и пречка да се сфати и пренесе неговата идеја и порака. Повеќе...

Епископ Тихон Шевкунов: „НЕСВЕТИ, А СВЕТИ“

Несвети, а свети. Луѓе, кои навидум живееле во нашето секојдневие, се соочувале со проблемите со кои ние се судираме, боледувале од болести од кои ние боледуваме, често осудувани од околината, а сепак, не биле секојдневни. Луѓе, кои не се на иконите, но го предавале животот од иконите во сите нивни дела, зборови, мисли. Луѓе, за кои тишината прозборила дека се свети.  Повеќе...

ГОЛЕМАТА ТАЈНА НА ДИВЕЕВО - Кој ќе доживее, ќе види

Како дополнување на оваа тајна, еве што слушнав од устата на 84-годишната игуманија на манастирот Дивеево, Марија. Бев кај неа во почетокот на 1903 година веднаш по канонизирањето на преподобниот Серафим и заминувањето на царското семејство од Дивеево. Повеќе...

Арх. Калиник Мавролеон: Монологот БОЖЈИ

 

Те гледав кога се разбуди угрово. Чекав да ми кажеш два-три збора, да се заблагодариш за се што ти се случува, да побараш мое мислење за се што треба да правиш денес. Повеќе...

За Моето име

Поуки на грузискиот Старец Гаврил Ургебадзе за последните времиња

 

„Ѓаволот има 666 мрежи. Во времето на антихристот луѓето ќе очекуваат спасение од космосот. Тоа ќе биде и најголемата замка на ѓаволот: човештвот ќе бара помош од вонземјаните, не знаејќи дека тоа се, всушност. – демони.“ Повеќе...

Взбранной Воеводе победительная