Книгата Фрагменти на епископ Хераклејски Климент, која деновиве излезе од печат во издание на Темплум, е импозантен, разговорлив, полемички поставен придонес кон актуелната историјата и кон крефкиот општествен и духовен миг. Во околу триесетина записи (интервјуа, рзаговори, писма, беседи), кои се забележани низ македонските печатени и електронски медиуми во периодот од 2004 – 2008 година, епископот Климент ги искажува не само своите теолошки смели ставови и гледишта, туку нуди и важен ракурс на најновиот процес на возобновувањето на монаштвото во Македонија, што доведе до редефинирање на духовноста во овие транзициски времиња. Обоен со сепцифичен и слоевит полижанровски јазик, кој упатува не само на теолошките референци туку и на актуелните потреби, слабости и значења на современиот човек во новото македонско општетсво, епископ Климент отвора поинаков хоризонт во восприемањето и значењето на верата и на духовноста. Преку неговиот, пастирски и грижлив поглед, како на дланка ги добиваме најзначајните аспекти за сите чинители на општествената заедница. Тој во своите промислувања и искази секогаш е поттикнувачки прецизен во метафорите кои релационо ги поставува во однос на нашата стварност, истакнувајќи ги храбро сите нејзини доблести и маани. Неговите согледби изобилуваат со спектар на тропи и стилски фигури. Токму литерарната дарба на епископот Климент е можеби она што и дава особено значење на оваа книга.

Во предговорот кон книгата Никола Трајковски, игумен на манастирот „Св. Никола“ во Мариово, забележува: “Библиската и светоотечката семантика, колоритот на личниот духовен опит во конкретен простор и време, можностите на фигуративниот говор во творештвото и мислењето на македонскиот народ, го сочинуваат препознатливиот дискурс на епископот Климент. Очигледно е дека неговата автентична поетика, односот кон словото и словесноста, е негувана и совладувана низ сите скалила во потрагата по сопствениот духовен и народносен идентитет.  Верувам дека повеќето од читателите нема да првпат да се сретнат со еден специфичен јазик, кој уште во самиот творечки чин бива помогнат од моќта на синергијата и комуникацијата. Но, јазикот на личноста која го вкусила неизговорливото во молитватa сепак е поинаков: тоа е јазик на собеседник, на соговорник, на личност која не пелтечи туку се обраќа стоејќи пред Лицето на Живиот Бог и пред лицето на ближниот. Тоа е јазик што е вешт не слаткоречиво да освојува - туку пастирски да ослободува, што не го потчинува соговорникот -туку му припаѓа, што не е затворен во оковите на индивидуалноста и херметичноста, што не е натоварен со ризикот на човекоугодничка мудрост. Несомнено, тоа е една од причините што дури и едно класично интервју за таквиот соговорник може да стане творечки предизвик... Во Фрагменти читаме ставови што нудат длабоко преживеана егзегеза на духовните состојби што ги искусува Македонецот на нашето време.“

Известува: Издавачка куќа „Темплум“

Посети: {moshits}