Оваа е-адреса е заштитена од спамботови. Треба да ви е овозможено JavaScript за да ја видите.

Молитвата со Исусовото Име е применлива во сите околности

(извадоци)

...

Да се стекне молитвата со Името на Исус – значи да се стекне вечноста. Во најтешките моменти на распаѓање на нашиот физички организам – молитвата “Исусе Христе” станува облека на душата; кога ќе престане активноста на нашиот мозок и кога сите останати молитви ќе станат тешки за паметење и произнесување, тогаш единствено светлината на богопознанието која исходи од Името и која ни станала интимно-позната, ќе остане неотуѓива од нашиот дух. Бидејќи го видовме крајот на нашите отци кои умреа во молитва, силна е нашата надеж дека небесниот мир кој го надминува секој ум и нас засекогаш ќе н# опфати. “Исусе, спаси ме… Исусе Христе, помилуј, спаси… Исусе, спаси ме… Исусе, Боже мој”.

Торжеството – тивко, свето – во спознанието на Бог на љубовта – разбудува во душата длабоко сочувствување со целото човештво. Овој с#-човек е мојата природа, моето тело, мојот живот и љубов. Јас не можам да ја совладам мојата “природа”, не можам да се одделам од моето “тело”, постојано растргнат од непријателството на едни “клетки” против други, кои во суштина сочинуваат единствен организам. Ова големо тело на “с#-човекот” непрестајно се наоѓа во состојба на болно раскинување на неговите делови, со кои ние не можеме да владееме. Болеста изгледа неизлечлива. И тоа е нашата судбина во планот на земјата. Душата до изнемоштеност плаче во молитвата, но спасението не доаѓа поинаку освен кога луѓето сами, во својата слобода, би го засакале тоа спасение. “Љубете ги непријателите свои” – ете во што е исцелението на историскиот живот, и спасението за вечноста. Оној кој ја познал силата на љубовта кон непријателите, Го познал Господ Исус, Кој е распнат за непријателите; таквиот човек однапред го почувствувал и своето воскресение, и Царството на Христос Победителот, (Јован 17, 21-23; 11, 51-52; Ефес. 2, 14-17; 1 Кор. 3, 22 и др.).
“Господи Седржителу, Христе Исусе, помилуј н# нас и Твојот свет”.
Во светот на човечкото духовно постоење само христијанството дарува опит и на нетварната Светлина на Божеството, но и на најцрната темнина на адот. Таквата полнота на познанието се дава исклучиво преку Христос-Бог и Светиот Дух. Во историјата на аскетското дејствие на нашите отци ние гледаме дека ним им било дадено битијно согледување на адскиот мрак. И тоа во таква мера што тие луѓе со исклучителна храброст, децении ридале во своите молитви. Но, кој може да раскажува за тоа? Оваа тајна е сокриена од оние кои немаат живо искуство, и ќе остане сокриена до времето на сеопштиот последен Суд (Матеј 25, 31 и понатаму).
“Господи, Исусе Христе, спаси не..
(Повеќе)

 Издавач : манастирот на св. Атанасиј Велики, с. Журче

Друго:

Ви препорачуваме: Од издавштвото на манастирот на св. Атанасиј Велики, с. Журче