Откако нераспадливата глава Претечева засветли од земјата, на верните им испушта занци на исцеление. Од висините собира мноштво ангели, а долу го повикува човечкиот род да Му испрати на Христа Бога слава едногласна.

 „Покајанието е обнова на крштението. Покајанието е завет со Бога дека ќе водиме еден нов живот. Покајанието е извор на смиреноста. Покајанието е неотповикливо одрекување од секоја желба за телесните добра. Покајанието е самоосудувачка мисла и грижа за себеси без грижа за надворешните работи. Покајанието е ќерка на надежта и порекнување на безнадежноста. Покајникот е осуденик кој не е лишен од чест. Покајанието е помирение со Бога по пат на вршење на добри дела, спротивни на претходните гревови. Покајанието е очистување на совеста. Покајанието – доброволно трпење на сите маки. Покајникот е човек кој самиот на себеси си изрекува казна. Покајанието е силно излегување од стомакот и тепање на душата со силни чувства.“

Св. Јован Лествичник

 Светиот свештеномаченик Терапонт, епископ Кипарски

Монах и подвижник на островот Кипар, се удостои со епископски чин, а за време на прогонствата се удостои и со маченички венец. Неговото тело почиваше во една црква на Кипар. Кога во времето на Никифор удрија Агарјаните на островот Кипар, светителот му се јави на туторот на црквата и му кажа дека неверниците ќе го нападнат Кипар, па му нареди неговите мошти да се пренесат во Цариград. Туторот веднаш го изврши тоа. Кога тргна коработ со кивотот, на морето се крена голема бура, но околу самиот кораб беше тивко и мирно, а од кивотот се разлеваше благоухание низ целиот кораб и наоколу. Тогаш туторот го отвори кивотот и сите го видоа преисполнет со миро излеано од моштите на светителот. Од тоа миро се намачкаа мнозина болни и оздравеа. Во Цариград над чудотворните мошти изградија нова црква и почнаа да стекнуваат исцеленија сите што со вера им притекнуваа на светите чудотворни мошти. Со Божествената благодат од моштите на Свети Терапонт се исцелуваа најтешките болни од парализа, рак, крвотечение, лудило, слепило, исушеност и разни други маки.

Светите маченици Пасикрат, Валентион, Јулиј и други

Римски војници, пострадаа за Христа во Доростол Македонски околу 302 година. Кога на Пасикрат му пријде неговиот брат Папијан, којшто од страв отстапи од Христа, па почна да го наговара и него да се одрече од Господ, Свети Пасикрат му рече: „Оди си од мене, ти не си ми брат!“ Пасикрат и Валентион беа убиени заедно. Свети Јулиј му рече на судот: „Јас сум ветеран. Дваесет и шест години му служев верно на царот, па кога досега му бев верен на нижниот, зар да му бидам неверен на вишниот?“ т.е. на Небесниот Цар. Потоа пред префектот Максим беше изведен Никандар. Никандровата жена го храбреше својот маж да пострада за Христа. „Глупава бабо“, ѝ велеше Максим, „тебе ти се посакало подобар маж!“ А жената му одговори: „Ако мислиш така за мене, нареди нека ме погубат мене пред маж ми!“ Со Никандар загина и Маркијан. Неговата жена дојде на губилиштето, носејќи во рацете малечок син. Маркијан го целиваше и Му се помоли на Бога: „Семоќен Господи, грижи се за него!“ Потоа беа убиени со меч и преминаа во Царството Христово.

Свето Евангелие од светиот апостол Јован 27

Во последниот голем ден од празникот застана Исус и извика со висок глас, велејќи: „Кој е жеден, нека дојде при Мене да пие! Кој верува во Мене, од неговата утроба, како што е речено во Писмото, ќе потечат реки од жива вода.” А ова го рече за Духот, Кого што ќе Го примат оние, кои веруваат во Него; оти Светиот Дух уште не им беше даден, бидејќи Исус уште не беше прославен. А мнозина од народот, кога ги чуја овие зборови, рекоа: „Навистина, Овој е пророк!” Други велеа: „Овој е Христос.” А некои рекоа: „3ар од Галилеја ќе дојде Христос? Не е ли речено во Писмото дека Христос ќе дојде од семето Давидово и од гратчето Витлеем, од каде што беше Давид?” И така настана во народот расправија за Него. А некои од нив сакаа да Го фатат, но никој не стави рака врз Него. Дојдоа, пак, слугите кај првосвештениците и фарисеите и овие им рекоа: „3ошто не Го доведовте?” А слугите одговорија: „Никогаш човек не говорел така како Овој Човек.” Тогаш им одговорија фарисеите: „Да не се прелажавте и вие? Поверувал ли некој од началниците и фарисеите во Него? Но овој народ, што не го знае Законот, е проклет.” Никодим, пак, кој беше отишол при Него ноќе, а беше еден од нив, им рече: „Осудува ли нашиот Закон човек, дури најнапред не го сослушаат и не узнаат што прави?” А тие му одговорија и рекоа: „Да не си и ти од Галилеја? Испитај и види дека пророк од Галилеја не се јавил.”
И пак им рече Исус, велејќи: „Јас сум Светлина на светот; кој врви по Мене, нема да оди во темнина, а ќе има светлина во животот.”

Свети Теофан Затворник

Ниеден грев не е повообичаен од осудувањето, но ниеден грев не е ни поопасен.

The Third Finding of the Head of John the Baptist

In the eighth century, during the bitter violence of iconoclasm, the head of St. John was brought to Comana, the place of exile of St. John Chrysostom. When iconoclasm ended in the year 850 A.D., during the reign of Emperor Michael and the Patriarch Ignatius, the honorable head of St. John was translated to Constantinople and there was placed in the chapel of the imperial court.

Priestly-Martyr Therapontus, Bishop of Cyprus

Therapontus was a monk and an ascetic on the island of Cyprus. He was found worthy of the episcopal rank, but during the time of the persecution of Christians, he was found worthy of an even greater wreath, the crown of martyrdom. His body reposed in a church on Cyprus. When, during the reign of Emperor Nicephorus in the year 806 A.D., the island of Cyprus was attacked by the Hagarenes, the saint appeared to the sexton of that church and told him that the infidels will attack Cyprus and ordered him to remove his relics to Constantinople. The sexton did this immediately. While the boat was traveling on the sea with the reliquary, a great storm arose but the sea was calm around the boat and a sweet-smelling fragrance emitted around the entire boat in all directions. The sexton opened the reliquary and everyone witnessed that it was filled with myrrh (oil) which flowed from the saint's relics. By rubbing themselves with this oil, many of the sick were healed. A church was built in Constantinople over the relics of this miracle-worker, who continued to grant healing to all those who with faith touched them. By the Grace of God, the gravest illness of possession, of cancer, of hemorrhaging, of insanity, of blindness, of barrenness and of various other maladies were cured by the relics of St. Therapontus.

Holy Martyrs Pasicrates, Valentian, Julius and others

They were all Roman soldiers. They all suffered for Christ in Macedonian Dorostol about the year 302 A.D. When Pansicrates' brother Papian, who apostatized from Christ because of fear, began to persuade him to deny Christ and remain alive, St. Pansicrates answered him: "Depart from me, you are not my brother!" Pansicrates and Valentian were beheaded together. At the trial, St. Julius said: "I am a veteran; for twenty-six years I have faithfully served the emperor and since I was faithful to a lesser one, how can I not be faithful to a greater one?" i.e., to the Heavenly King. After that, Nicander was brought before Maximus the Perfect. Nicander's wife encouraged her husband to die for Christ. "Foolish old woman" Maximus said to her angrily, "You just want a better husband." The woman answered him: "If you think that of me, give the order and let them kill me now before my husband!" Marcian was also slain with Nicander. Marcian's wife approached the scaffold carrying her son in her arms. Marcian kissed his son and prayed to God: "O All-powerful Lord, You take care of him!" Following that, they were beheaded and were translated into the kingdom of Christ.

Gerontikon

While he was still serving in the royal palace, Abba Arsenius prayed to God, saying: “O Lord, teach me how to be saved.” And a voice came to him, saying: “Arsenius, flee away from people and you will be saved.” The same one, after he embraced the monastic life, prayed again, saying the same words. And he heard a voice, telling him: “Arsenius, go, be silent and stay in prayerful stillness; for these are the roots of sinlessness.”