Сабота  (36) 
 
И кои се Христови го распнаа тело со страстите   и желбите. Во нашето време се пресвтре поредокот: сега не го распнуваат телото со неговите страсти и желби, но со ненаситност, пијанство, прељуба, игри  и забавување! Ниту најбезмилосниот  селанец не го  мачи толку својот  мрзлив  добиток. Кога  нашето тело би добило  слободата и разумот, неговиот прв збор ќе биде прекор  против својата господарка -душата, т.е.. што таа незаконски се вмешала во неговите  работи, внела  во него страсти  кои му се страни и го мачи  практикувајќи ги. Всушност, потребите на нашето тело се едноставни и безстрастни. Види ги  животните: не се прејадуваат, не спијат отповеќе, ќе ги задоволуваат  своите потреби во одредено време,  и потоа цела година остануваат  мирни. Единствено  душата, заборавајќи  на своите подобри особини, според  простите потребите  на телото, предизвика многу  противприродни стремежи  кои,  со својата  неумереност , станаа противприродни и на  телото. Заради тоа, за да се отсечат од душата телесните  страсти, неопходно е распнувањето на  тело, само во сосема спротивна  насока од наведеното, односно. не давајќи му  доволно ни  она што му  е потребно, или ги задоволувајќи ги  неговите  потреби во многу помала мера отколку што бара неговата природа.  

 

Св. Теофан Затворник - МИСЛИ ЗА СЕКОЈ ДЕН ВО ГОДИНАТА

Извор: СВЕТОСАВЉЕ

Друго: