Христос се роди!

На празникот на Рождеството Христово, Митрополитот Струмички г. Наум отслужи бдение со Божествена Литургија во соборната црква на светите Методиј и Кирил во Струмица. Верниот народ на Литургијата се причести со Светите Христови Тајни.

Витлеемски домови

            Денес, ќе се надоврзам на беседата од минатото бдение. Сигурно се сеќавате дека реков: Откријте ја убавината на животот духовен, оти и нема друг вистински живот. Вложувајќи во духовниот живот, од една страна, вложуваме во нашата иднина (и така сѐ најпрвин се случува на духовен план, а потоа во реалниот живот)  ̶  времена и вечна, а од друга страна, ја правиме вечноста присутна во нашиот секојдневен живот, го живееме Царството Божјо овде и сега.

            Доколку пак, се случи повеќе од потребното да вложуваме во нашите световни потреби, тогаш со сигурност ќе влеземе во безобѕирна и безобразна борба за задоволување на нашите страсти. Велиме безобѕирна, затоа што во таа борба ги повредуваме другите луѓе околу себе, на кој било начин  ̶  душевен или телесен, без грижа на совест, а е безобразна затоа што не нѐ води кон образот Божји. Идејата на денешниот благ ден е дека Бог стана Човек, за човекот да стане бог преку личното учество во Божјата благодат. Човекот создаден како икона (образ) Божји, да стане и подобен на Бог  ̶  преподобен.

            Затоа, вложувањето во световниот живот на крајот, кога-тогаш, брзо или покасно, ќе донесе само несреќа, само болест, само тага и неуспех; ќе ни се открие како погрешна инвестиција, како онтолошко промашување. А вложувањето во духовниот живот ќе нѐ збогати со Плодовите на Светиот Дух Господ: љубовта, радоста, мирот, долготрпеливоста, добротата, милосрдноста, верата, кротоста, воздржливоста (Гал. 5, 22–23). Тоа е првата порака што сакам да ви ја пренесам од овој благден.

            Втората порака е тоа дека духовниот живот не е неразјаснет, оставен магловит од светите Отци, кои убаво го опишале и го поделиле на три степени од духовниот развој: очистување, просветлување и обожение. Зборот ми е дека во духовниот живот нема лажење, ниту пред Бог, ниту пред луѓето кои се опитни, ниту пред самите себе ако сакаме да бидеме искрени. Знаеме дека првиот степен, и сите останати степени, се одредуваат според квалитетот на молитвата; а рековме дека на првиот степен молитвата можеме да ја кажуваме само усно и со умот, на вториот можеме да ја кажуваме со умот во срцето. И човекот ако види дека има само усна молитва и со умот внатре во себе а не во срцето, тогаш знае дека е на првиот степен. Ако види дека има молитва во срцето, знае дека е на вториот степен. А тоа се познава од опит. Така што, духовниот живот не е нешто магловито, нешто неопределено, нешто нејасно, за да се чудиме на кој степен и како сме, а тоа е предизвик да знаеме на кој степен сме и да знаеме дека треба да растеме, а не да остануваме сѐ на истиот степен од духовниот развој. А ќе растеме откако ќе го восогласиме начинот на нашиот живот и подвиг со степенот од духовниот раст на кој се наоѓаме.

            Ова ќе го поврзам и со денешниот празник – Рождество Христово. Тоа е исто кога срцето нема да си го очистиме од своите страсти, тогаш нашето срце станува како домовите витлеемски во кои Христос не можел да најде место, т.е. Богородица не можела да најде место да Го роди Христос, така што морал да се роди во некоја пештера, во некои јасли надвор од домовите на витлеемските жители. И таа пештера го симболизира кое било друго место освен нашето срце. Затоа, битно е да растеме во духовниот живот, да напредуваме за овие празници.

            (Едно малечко девојче прашало зошто не се викаат полници, туку празници. Зборот празник е малку нејасен збор, тој си бара свое толкување, односно не е прецизен. Тој означува дека во овие денови треба да се посветиме на Бог и да сме празни од обврските околу овој свет и затоа празник – да не биде да се испразниме од она што значи побожен живот, а да се посветиме на јадење и пиење.)

            Затоа, третата порака што сакам да ви ја пренесам денес е тоа да не го славиме Рождеството Христово без Христос. И во овие денови на прославување сеќавајте се на Христос, бидете во молитвите со Него, за посебната благодат што ни е дадена во Црквата во овие денови да не се претвори во еуфорија, зашто лесно сѐ се претвора во еуфорија. На примeр, еве, после постот радоста може да биде чисто психолошка кога ќе почне човекот да јаде. Досега сте постеле и од утре ќе почнете да јадете и се чувствувате убаво. Но, тоа може да остане само психолошки момент, ако не е вистински духовна радост, односно ако постот не е поврзан со вистински православен духовен живот. А таа радост празна и световна набргу ќе се претвори во еуфорија и на крајот ќе се почувствуваме празни. Затоа, да не го славиме Христовото Рождество без Христос, без разлика на кој степен од духовниот развој се наоѓаме, да го лепиме умот наш за Христос, да се молиме, да бидеме со Него, и да не Го оставиме, како што реков на почетокот, нашиот дом – нашето срце, без Него. 

            Знам дека Господ на секој од вас му дава посебна радост во овие денови и никој нема да остане без радост, но да гледаме таа радост постојано да остане во нас, не само во овие денови. Христос постојано да биде во нашето срце, да го осветлува нашиот ум и нашиот пат во овој живот. Амин!

            P. S. Мислите дека витлеемските жители стварно немале место во своите домови? Не, просто не сакале да си ја нарушат својата комоција, не сакале да се откажат од компромисот со овој свет, тесно им било во срцата. Витлеемските жители немале место во своето срце, но и не знаеле што прават. А, ние?

            Христос се роди!

 (од беседата на Митрополитот Струмички Наум, според електронскиот запис)

Лето Господово 2012