Човештвото во лицето на своите прапредци, по отклонувањето или "падот", веќе стекнатото познание на вистината го внедруваше во симболични материјални форми и истите ги испрати низ времето за следните генерации, како еден вид на потсетник и насока.

Да нè потсети дека Творецот на светот прво ја создал светлината, а потоа сè друго по ред. И Бог рекол: нека биде светлина. И бидна светлина. Така и на почетокот на нашиот духовен живот, светлината на Христовата вистина прво мора да свети во нас. Од таа светлина на Христовата вистина, потоа се создава, никнува и расте во нас секое добро.

Кондак 1

Избран од Господ Бог, да ја чуваш мојата душа и тело, свет Ангеле, јас, недостојниот твој слуга, се осмелувам да ти пеам похвални песни. А ти, бидејќи имаш смелост пред Небесниот Цар, заштити ме од секакви таги и невољи, од

Светот денес нè учи да бидеме дрски, безобразни, непослушни – а во суштина отсутни од сопствениот живот. Забораваме дека вистинскиот живот бара труд, тивка посветеност и култура на срцето. Лесно е да се напише, но тешко е да се живее. А сепак – не е невозможно.

Кажи ми го Господи, патот на Твојата волја, по безмерната Твоја благост, и подари ми непорочно да одам пред Лицето Твое. Ти, мирен Цару, Кој ги испитуваш срцата и утробите, ја знаеш сета моја сиромаштија и безумство; Ти го знаеш моето слепило и незнаење, но и желбата на срцето мое ја гледаш,

Господи, Исусе Христе, Сине Божји, заради молитвите на Твојата Пречиста Мајка, и сите светии, помилуј нè. Амин!

Слава Ти, Боже наш, Слава Ти.

Цару Небесен, Утешителу, Духу на вистината,

О достославни ученици Христови,
вие Бисерот го најдовте,
радоста со родот човечки ја споделивте,
со неа исполнети маките и прогоните за трици ги сметавте,

Во Соборниот храм ,,Свети Климент Охридски” беше донесена честица од светите мошти на светиот свештеномаченик Климент Римски (+101) , небесниот заштитник на свети Климент Охридски.
Честичката е дар од епископот Георгиј од Австралиската епархија на Руската Задгранична Црква.

Апостоли свети Христови,
трагајќи по патот на слободата Христа го пронајдовте,
со учењето за бесмртноста темнината на незнаењето ја осветливте,
молете се о свети благовесници,

Eднаш, сe разбoлeл мнoгу тeшкo и видeл какo на јавe какo ѓавoлитe ја растргааат нeгoвата душа oд ангeлoт, викајќи: “наш e, наш e”, навeдувајќи гo дoказoт дeка Арeта e срeбрoљубив и e скржавeц. Кoга сe пoвратил oд бoлeста, Арeта гo пoправил свoјoт живoт и oттoгаш сeтo зeмнo бoгатствo гo

Света девојко Анастасио,
ние кои те прославуваме,
срцата кон Небесата  ги подигнуваме,
со солзи духовни радосно твоето име го повикуваме,
моли се за нас о великомаченичке,

И душата на сeкoј вeрeн христијанин e какo царeва ќeрка. Сeта убавина на таа душа e вo Христа и oд Христа, Кoј e внатрe вo душата. Душата, пак, бeз Христа, Сoнцeтo на правдата, e вo мрак, бeз лик и бeз убавина какo штo би била цeлата всeлeна бeз фoрма и бeз убавина бeз 

Премудрата и сефална Христова маченица Параскева,
мажествена храброст примајќи,
женската немоќ ја отфрли, демонот го победи
и мачителот го посрами, повикувајќи и глаголајќи:
дојдете, телото мое со меч исечете го,

Еј Господи Ти Кој нè створи, создаде,
човекот кој падна повторно при себе го повика,
и устрои за него вера која спасува.
Ти Создателе времето на Нестора го исполни,

Сè што започнува да се забележува надворешно на нас, води кон внатрешните движења што се случуваат длабоко во нас — како кога се лупи кромид и се отстранува слој по слој, сè додека не се стигне до самата срцевина, до срцето од кое кон светлината се пробива нов изданок.