Дома

Велики сте вие Мино и Ермогене,
кои лично Христово присуство во
вашите страдања измоливте.
Благодатта преку вас не само Евграфа

туку и целото стадо кон благодарност
спрема Бога го поттикна,

Борба се одвива смерна
Да се надмине се што обременува,
Поука да ни   биде тоа спремна
Употреблива и во новата година.

Не само случки минуваат пред нас Туку и сакани лица незаборавни,

 Тивко е и студено. Во очите и околу срцата.
Само беззаконието е живо, разиграно и „насмеано“ – сеприсутно и камуфлирано во одеждите на секојдневието. Повиено во пелените на навиките, закрилено со топлината на „традицијата“, запакувано во тренди амбалажата на модерноста и напредокот, и како такво е

Апостолот го прикажува отсуството на љубов како еден вид онтолошка празнина: без љубов „ќе бидам само бакар што ѕвони, или кимвал што ѕвечи“; она што го правам или она што сум без љубовта „не ми служи за ништо“; без љубовта „ништо не сум“.
На прв поглед ова е тешко за разбирање, меѓутоа Светите отци ни даваат едномислено разјаснување.

Се зарадува душата твоја во Господа,
а таа радост по твоите молитви
Христос ја пренесе на верните свои,
о Ано смирена слугинко Господова,
плодот на промислата Божја,

Ако добро размислам, сè околу мене е поврзано со овој збор. Уште од првиот мајчински поглед и начинот на кој ме гледаше кога бев мал, до татковите поуки и семејната атмосфера која владее во нашиот дом – сè е поврзано со љубовта. Родителите уште од мал ме учеа да си ги сакам пријателите и соучениците… Се сеќавам, и уште се смеам на една случка од второ одделение, кога сакав да разделам две деца од осмо одделение кои се караа.

Само ослободени од своите помисли, идеи и желби, ќе можеме да живееме исчистени, во присуство Божјо! Послушание, значи да ја скротиме нашата сопствена, индивидуална волја. Во секојдневниот живот, тоа значи, да бидеме подготвени да се одречеме од нашите идеи, за да се ослободиме од мрачната и мизерна борба што ја водиме против страстите.

Пламени факели кои го осветлувате учењето Христово, бодри мажи кои за спасение на стадото ревнувавте, апостоли Состене и Аполосе, Тихике, Епафродите, Онисифоре, Кифе и Кесаре,

 Христос рече: Ако некој ...не ги намрази татка си и мајка си, жената и децата свои, па дури и душата своја, тој не може да биде Мој ученик (не може да Ме следи) (Лука, 14, 26). Ова Слово Господово е многу сериозно. Не станува збор за една кариера и за дребните нешта од овоземниот живот, туку за совладување на страстите и гревовите на овој свет, за да живееме вечно со Отецот.

Апостол Павле престојувал во тој затвор во текот на неговото второ апостолско патување.

Во Троада имал видение на еден човек од Македонија, кој барал помош .

Тој, Сила и останатите веднаш отпловиле за Неапол. Од Неапол отпатувале во Филипи.

Славен е Господ во светиите свои,
и препрославувана е Неговата грижа
за спасение на родот човечки,
во животот твој о Амвросие свети
Божји угодниче, светлината на Духот Свети

Вистината те покажа како правило
на верата и образ на кротоста,
и на стадото твое како учител на воздржливоста;
преку смирението си го спечалил возвишеното,
а со сиромаштвото – богатството,
оче свештеноначалниче Николае,

Светлината Христова изнедри од срцето твое,
и ги осветли оние кои седеа во смртна сенка
 на далечниот исток,
о Николае рамноапостолен Христов ученику,

Минував покрај нивата на мрзлив човек и покрај лозје на малоумен човек:
31. и ете, сè беше обраснато со трње, нивата беше покриена со коприва, а камената ограда негова беше урната.
32. И погледнав, го устремив срцето свое, погледнав и поука извлеков:

Со послушание, нашето срце и нашиот дух ќе се прошират бескрајно. Со послушание, нашиот живот станува особено осветен, дури и во најдлабокиот сон! Со послушание се бориме против страстите, така што ниедна страсна помисла да не може да нè зароби! Послушанието е совршено ослободување од сопствената волја!

Штo сака Бoг, браќа, тoа и гo oткрива на луѓeтo, а штo нe сака Oн, тoа oстанува нeoткриeнo. Бoгoвидeцoт Мoјсeј ништo нe мoжeл да рeчe пoвeќe за нeбoтo, oсвeн самo дeка нeбoтo Бoг гo сoздал вo пoчeтoкoт, и кoга гo рeкoл тoа, тoј прoдoлжува исцрпнo да гo oпишува сoздавањeтo на зeмјата.

„Бoг ги слуша мoлитвитe на правeдницитe и ги испoлнува, пoнeкoгаш вeднаш и дoкрај, а пoнeкoгаш пoдoцна, вo пoгoднo врeмe, сo oглeд на тoа дали e oд пoлза на Црквата. Сo други збoрoви: испoлнувајќи ги мoлитвитe на правeдницитe, Бoг гo има вo прeдвид или спасeниeтo на eдeн чoвeк, или

Кога го собираме нашиот ум, секој од нас, нека го помоли Бога да ни даде дух на послушание на Неговата волја и сите да нè благословува. Било најмладиот, било најстариот, со срце да го слушате ближниот, за да разберете кога духот Божји говори низ него. Еден дваесетгодишен ѓакон – Свети Атанасиј Велики – а не патријарсите, ниту епископите или другите маченици, беше оној