Влатко Ѓорчев

Се наоѓаме на крстопат. Животот е секојдневно донесување одлуки. Секој ден носиме одлуки за облеката, јадењето и телевизискиот канал, кој ќе го гледаме. Но, како општество и како народ, носиме уште поважни одлуки за тоа какви сме и какви ќе бидеме. Подобри или полоши. Посилни или послаби. Во правилна или во погрешна насока. Правецот што го има нашата младина, или значаен дел од неа, не е исправниот. „Развојот“ и случувањата околу голем дел на нашата младина е причина за аларм. Проблем е ако секој викенд на нашите улици има десетици пијани млади луѓе. Проблем е ако секој година децата се порано почнуваат да пијат. Проблем е што се ретки тие што се срамат да направат отворена глупост. Погрешното станува норма и општоприфатено, а исправното станува исклучок и причина за потсмев. Проблем е ако илјадници млади се „начукуваат“ двапати седмично, а пијат 3 - 4 пати неделно. Проблем е ако преку ден пијат по две пива, а навечер нарачуваат три вотки и два коњаци. Проблем е ако бруцоши пушат по две кутии цигари дневно, заедно со 3 - 4 кафиња. Значи, денот им се сведува на консумирање токсини. Проблем е ако секоја година се зголемува бројот на оправдани и неоправдани изостаноци од нашите средни и основни училишта. Поразително е што нашите педагози го толерираат пушењето на учениците во тоалетите. Некој ќе рече дека некои од овие работи се бенигни. „Младост - лудост“. „Неколку чашки не се проблем“. „Никој не умрел од 2 - 3 цигари“. Така е. Во право се. Можеби се работи за нивна минлива фаза, кај некои млади и привремен период. Нешто што ќе помине. Но, тука зборуваме за трендови. Тенденцијата е ужасна. Секоја година е се полошо. Воопшто не е бенигно. Бесмислата ечи. Ја слушаме пред маалските продавници и во парковите каде стотици млади пијат вино или консумираат марихуана. Тоа веќе не е изолирана појава. Тоа стана доминантно. Дегенерација со акцелерација. Дегенерацијата е облик на општествена неуроза. Факторите се бројни. Општеството. Бесперспективноста. Зафатеноста. Нарушениот систем на вредности. Запоставувањето. Политичарите. Родителите. Невработеноста. Медиумите. Корупцијата. Ниските плати. Системот. Може да се набројува во недоглед. Но, тоа не е причина да се откажеме. „Сите тоа го прават“ не може да биде оправдание. Проблемот е толку голем, што заслужува национална мобилизација. Велат дека за да се реши овој проблем, потребни се суштински промени во општеството и промена на вредностите. Не треба да се продуцира банално - материјална агенда. Се промовира психологијата на апсурдите. Психологија од дегенеративен тип, со резигнација линија. Нашите баби и дедовци живееле во многу потешки услови, но никогаш не се откажувале. Биле упорни, работеле, се жртвувале. Не се плашеле од животот и предизвиците. На младите не треба да им се наметнува како урнек Линдзи Лохан, туку апостолите, спортистите, научниците... Решението е повеќедимензионално. Прво, треба да се понуди алтернатива. Второ, треба да се промовира превенцијата и едукацијата. И, трето, треба да се зголеми репресијата кон дилерите. Ќе го повторам податокот од минатата колумна: во периодот 1990 - 2006 година бројот на корисници на дрога се зголеми од 314 на 8.345. Зголемување од 27 пати. 2.700 проценти. Тоа се регистрираните. Бројот на нерегистрираните е околу 30.000. Како алтернатива, мора да се завршат 35 спортски сали. Исто така, треба да се градат 145 фискултурни сали во нашите училишта, заедно со 100 нови училишта преку јавно-приватното партнерство. Училиштето треба да биде на сите активности на младите - и школските активности, и вонучилишните. Треба до крај да се спроведат стипендиите за студирање ИТ. Третиот час по физичко воспитание треба да биде реалност во сите училишта, затоа што во 1995 година имало 17 проценти деца во училиштата со искривен ‘рбет, а во 2006 година тој процент е 36. Пред девет години бројот на дебели деца бил еден процент, а сега е 20. Значи, зборуваме за околу 15.000 деца. Треба уште многу повеќе да се направи. Во делот на превенцијата и едукацијата, треба да се продолжат кампањите што даваат резултати, а таму каде што треба, треба да се осмислат нови. Мора да ја смениме свеста. Истовремено, веронауката треба да им даде насока и да гради личности со исправен светоглед кај младите. Исто така, треба законски да се интервенира за поголеми затворски казни кај тие што повеќекратно се фатени како продаваат дрога. Место да се оди кон легализација како што предлага Шекеринска, треба се се оди кон поостри закони за тие што продаваат смрт. Ни треба енергија на колективната свест. Кооперативноста е формула да се спасиме. Конкретната акција е нужна, за да се спаси оваа генерација на млади. Мора да се промени трендот. Веќе не смееме да се повлекуваме. Потребен е мегапроект, кој бара општа мобилизација. Се работи за иднината на нашето општество.

Авторот е пратеник

Извор: Време