Бог е жив - ОД ПРЕОБРАЗУВАЊЕТО ДО КРСТОТ

В) ОД ПРЕОБРАЗУВАЊЕТО ДО КРСТОТ

Си се преобразил на гората, Христе Боже,
Твоите ученици ја видоа Славата Твоја,
колку што поднесуваа, за кога ќе Те видат распнат,
да разберат дека Твоето страдање е драговолно
и да му проповедаат на светот
дека си Ти навистина Светлинатa на Отецот.
(Кондак на празникот)

Родителот: Дали забележа дека во расказот на Лука има едно прецизирање. Мојсеј и Илија зборуваат со Исуса за Неговото скорашно заминување што требаше да се исполни во Ерусалим. За кое заминување станува збор, што мислиш?
Детето: Исус умрел во Ерусалим и таму е Неговото заминување.
Родителот: Добро одговори. Исус ги подготвува апостолите за Својата смрт, зашто Он ќе поднесе страшна и навредлива смрт, смртта на крстот. Повеќе не ќе има слава. Затоа ги избира Петра, Јакова и Јована за да Го видат во слава и да не паднат во очајание во моментот на искушението. Дали се сеќаваш на еден друг момент кога истите овие тројца апостоли беа избрани од Исуса за да Го придружуваат?
Детето: Ами да, настанот на Маслинската Гора.
Родителот: Што правеа тие таму?
Детето: Спиејасотежоксон.
Родителот: Всушност, тие и овде се наземи, и овојпат се заспани, бидејќи не можеле да го поднесат страдањето. Тие не си спомнале за Христа во Слава, иако Исус ги подготвил за тоа. Дури и Петар, кој беше Го исповедил Христа за Син Божји, во Кесарија, (Матеј 16,15-16), се исплашил и заборавил се, па дури и се одрекол од Исуса.
Апостолите ќе сфатат дека Исус Христос е Бог дури по Воскресението; а по Педесетницата ќе го објават божеството на Синот, како сведоци очевидци на Неговата Слава, бидејќи Духот ќе им помогне да ја познаат целата Вистина. Никој не може да исповеди дека Исус Христос е Син на Оца, вистински Бог од Бога вистинскот, ако Светиот Дух не го научи (1 Коринтјаните 12,3).
Детето: Тројцата апостоли присутни на Преображението ја заборавиле Славата Христова и се успале во моментот на агонијата; значи, Исус си го губел времето на Тавор!
Родителот.Сета надеж што апостолите ја имале во Царството Небеско се урнала кога Го виделе Христа на Крстот. Во тој момент сите тие ја доживеале бездната на очајанието. Во извесна смисла, тие минале преку смртта заедно со Христа и го почувствувале напуштањето на Бога. „Боже Мој, Боже Мој, зошто Ме остави?" (Марко 15,34 и Псалм 21 /22/). Тука е целиотживот на христијанинот, по образот на крштението: да мине преку смртта со Христа за да воскресне со Него. За време животот на секој човек, Бог секогаш му дава мало видување на Неговата Слава за да го подржи во искушението. Сигурен сум дека го знаеш тоа, уште од твоето детство. Има денови кога Бог ни изгледа сосема близу и нашата молитва е вистински разговор со Него. Понекогаш дури и мошне силно го чувствуваме Неговото присуство и Неговата љубов кон нас. Он интервенира со сила во нашиот живот преку чудеса. Потоа настапува молчење и се ни изгледа мрачно, свет без радост и Бог рамнодушен кон нашата несреќа. На тој начин во нашиот живот секојдневен живееме една последователност од смрт и воскресение. Во денот на искушението, да се обидеме да си спомнеме за Христа во Слава и да ја повикаме Неговата светлина во нас, во мракот на нашата душа:

Ја набљудувам Твојата празнична палата, Спасителе мој,
А немам облека зада влезам во неа.
Осветли ја облеката на мојата душа.
Ти Кој даваш светлина (Светодавче) и спаси ме.
(Песна од Светлата седмица.)

gakon.Goran.A.jpg