Ваша екселенцијо,почитуван г. Олег Николаевич Шчербак и

Почитуван г. Константин Берсењев

Денес[1] ќе примите одличија, коишто во името на Македонската православна црква – Охридска архиепископија, едногласно ви ги доделивме со браќата членови на Светот архиерејски синод. Ќе примите скромен дар како признание за вашиот голем придонес во подобрувањето на односите меѓу нашите држави, народи и Цркви.

Во Република Македонија доаѓале и порано, а ги има и сега, дипломати од многу земји, од држави со најразлични уредувања, со различни национални и верски припаѓања. Имало и има дипломати и од сите православни народи. Но никој како вас и никој колку вас не ја виде, и не ја разбра и не ја доживеа нашата македонска национална и црковна вистина. Вие како никој друг покажавте што може и што треба да направи еден дипломат кога се во прашање и меѓу државните, па и меѓу црковните односи. Вие со конкретни чекори ја посведочивте потребата од подобрување и зајакнување на врските меѓу македонското и руското православие! Покажавте и колку се длабоки и колку се долги духовните и културните релации меѓу нашите народи и цркви.

Гледајќи ве вас, а преку вас и руското православие и Руската црква, си велам колку е голема и спасоносна одлуката на кнезот Владимир да го прими христијанството, да го покрсти великиот руски народ. И сега, од временска дистанца од 1000 години, можеме ли да замислиме што означи изборот на светиот кнез да Му пријде на Христа, што тоа значеше за Црквата Христова?! И што светот доби и добива со христијанска Русија и со руското православие?

Минатото и сегашноста и многу настани во историјата, а пред сѐ верата православна, направиле и прават нашите народи и Цркви, не само да бидат блиски, туку и да се ородени. Од верата се раѓаат довербата и пријателството меѓу луѓето. Верата нѐ утврдува во знаењата и со неа добиваме сознанија и за најголемите далечини. Но личноста Христова правела и прави нераскинливи врски меѓу луѓето и народите. И нема поголемо пријателство од пријателството во Христа. Преку Него, преку Христа, и ние ги разбравме вистинските вредности и смислата и целта на животот. И само преку Христа можеме да бидеме вистински пријатели. И ќе останеме вистински пријатели и вистински блиски толку колку што Христа ќе Го носиме во себе и ќе постапуваме според Неговото свето Евангелие.

За верата нема далечини и близини! Единството во Христа ги надминува сите растојанија! Оние што се со Христа – каде и да се – со Христа се! А нас, покрај личноста на Богочовекот, нѐ врзуваат уште многу богољубиви и човекољубиви личности. Пред сѐ делото на светите браќа Кирил и Методиј и нивните ученици, светите Климент и Наум и нивните наследници. Создавањето на азбуката и првите преводи на Евангелието и богослужбените книги се дела со епохално и цивилизациско значење. Светите Браќа веруваа дека секој јазик ќе Го исповеда Бога (Рим. 14, 11), па јазикот говорен во Солунско стана јазик на нивната мисија, во богослужбата и проповедта, јазик на кој пишуваа и преведуваа, јазик на кој се разбираа од Солун и Охрид, до Моравија, па сѐ до Киев и Владивосток. И тој јазик, еве и денес, е еден од столбовите врз кои се потпира нераскинливата духовна и културна врска меѓу нашите народи и Цркви.

Единството во Црквата Христова било и треба да биде најголемата нејзина сила. И колку е поединствена, толку е и посилна! Денес меѓу православните Цркви, па и меѓу православните народи воопшто, најмногу се говори токму за потребата од поголемо единство во Црквата Христова. И до него, до единство, може да се дојде само од оние коишто вистински ја живеат верата! Па Христос е истиот и вчера, и денес и засекогаш! (Евр. 13, 8), и само преку Него можеме сѐ (сп. Фп. 4, 13). Живеењето со верата значело единствена можност да се опстои и во периодите на страдањата во првите и во сите времиња до денес. Оттаму, потребна ни е жива и доживеана вера, оросена со силата на Светиот Дух и исполнета со љубов кон Бога и луѓето.

Ние во Македонската православна црква – Охридска архиепископија, покрај сите неправди, страдања и потурнувања што сме ги доживеале и ги живееме  - благодарни сме Му на Бога за сѐ (Еф. 5, 20). И им благодариме на сите коишто ни подаваат рака и не забораваат на делото и местото на Климентовиот Охрид и на Павловата Македонија.

Ви благодариме и вам, што и покрај вашите дипломатски активности и обврски, најдовте начин, како луѓе на верата, а секој од вас, како што и ви доликува – со руската душа, да ни помогнете во овие времиња преполни со искушенија, времиња во кои е потребно да се најде човек (Јн. 5, 2), вистински човек, за да ги разбере нашите оправдани потреби.

Во вас, почитувани, најдовме токму таков човек! И ви благодариме за сѐ! Милостивиот Бог нека ве награди за трудот и љубовта ваша! Амин!

Извор: Скопска епархија