Стравот Божји и смирението се единствено здрави само кога се поврзани со таа радост, и само тогаш тие се вистинити и плодоносни! Надвор од таа радост тие добиваат демонски карактер и стануваат најдлабоко изопачување на било кое и било какво религиозно искуство. Религија на страв; религија на лажно смирение; религија на вина: сето тоа се искушенија и замки – многу силни и тоа не само во светот, туку и во Црквата.

 „На 15 јануари 2006 година неочекувано силно ме заболе десното уво. Еден од моите познаници, кој многу го почитува Свети Лука, ми подари книга со неговото житие. Прво, што ми дојде во глава, е да се помолам на Светителот за да ми помогне, бидејќи во душата верував, дека тој е голем Светител. Јас ставив во увото малку памук, го помазав со масло од кандилото, и одозгора ја ставив иконата на Свети Лука и ја заврзав со шамија.

Кога ќе се разбудиш – слично на оној кој очекува сите луѓе да се разбудат од мртвите – насочи ги мислите кон Бога, принеси Му ги како жртва на Бога првите и најдобри помисли во умот, додека сѐ уште не примил никакви суетни впечатоци. Во тишина, многу внимателно, изврши сѐ што му е потребно на телото кога ќе стане од сон, прочитај го вообичаеното молитвено правило,

Светата Гора Атонска, таа небесна монашка држава, што Пречистата наша Мајка ја прими во своја грижа, е благословена со нејзини бројни чудотворни образи, кои ја сведочат  особената богородична милост врз ова место. Но, според нејзиното благоволение, најголем благослов се излеа од познатата нејзина икона „Достојно Ест“, која сега го краси протатонскиот храм во Кареја...

Денес бешe многу радосен ден за семејството на Ведрана. Сестрата на нејзината мајка денес, по дванаесет години брак, родила девојче. Тоа беше и причината поради која госпоѓата Добра утрината така брзо замина од домот. Господинот Трпелив се врати порано, па заедно со децата испече убав колач за да го прослават ова убаво случување. Сите беа весели и никој не ја спомнуваше утринската лутина на Пркос.

Неодамна, со благослов на Митрополитот Струмички г. Наум, од печат излезе книгата за деца „Светилници на светот: за македонските светители“, втората книга за деца од оваа едиција, во издание на манастирот „Светите Петнаесет Тивериополски свештеномаченици“, Струмица.
Книгата ја подготви Катерина Божинова, дипл. теолог и професор специјалист по религиско образование, а илустрациите за книгата ги изработија децата од училиштата во Струмица под нејзино менторство.

Недела на сите Светии – едноставно не можеме а да не ги поврземе претходната и денешната беседа. Првата недела по Педесетница Црквата ја посветила на сите Светии, а светоста во Црквата е исклучиво дар на Светиот Дух. Таа можност ни ја даде Светиот Дух, оти Тој е единствениот Кој осветува и оживотворува. Никој без Светиот Дух не може да рече „Господи“, да Му се обрати на Бог и да Го познае, ниту пак, да се победи себеси, паднатата човечка природа, и да му каже не на гревот.

 Основна цел на постот е очистување на душата и телото на оној што пости. Василиј Велики го нарекува постот „лекарство, кое го искоренува гревот“. Најпрво, постот ги очистува телесните чувства и го умртвува сластољубието. Додека стомакоугодувањето и слугувањето на својот желудник го хранат плотското беснеење и животинските инстинкти, постот, напротив, ги совладува плотските желби и ги успокојува телесните движења, како што учи свети Григориј Палама.

Визуелниот текст впишан во овој серијал на фотографии посветен на животот, е двозначен говор сочинет во знаковни дијади чија реторика се однесува на минливоста на времето како синхрона взаемност меѓу културата и природата. Преку него, Арсовски е во потрага по одговорот на прашањето: како да се естетизира навидум неестетичкото/неестетизираното или како да се естетизира непредвидливоста на животот?

Некогаш, ако некој бил пореметен или пијан, се срамел да излезе на улица, затоа што ќе го презреле. Или, пак, некоја жена кoja скршнала од правиот пат, не смеела да излезе надвор. И тоа, на некој начин, била кочница.

Денес, ако некој живее правилно, ако некоја девојка, на пример, живее побожно, за неа ќе речат: „Бре, каде живее оваа!”

Сепак знаејќи дека таму ќе добие утеха, но немајќи со што да му заблагодари на Светителот, немаше никаков дар да му понесе, ниту пари да остави покрај иконата таа ги соблече опинците во подножјето на ридот и боса тргна накај манастирот.
Луѓето кои ја сретнуваа, ја гледаа старицата која одвај одеше, како на грбот ги носеше опинците и боса одеше по острите камења, додека стапалата и беа во крв.

„Страстите се болест на душевните сили, како и нивна злоупотреба, кои преку навиката станале наша втора природа.Со наш труд и со помош на Божјата благодат, страстите треба да се преобразат во добродетели, та сите наши душевни сили да дејствуваат здраво – согласно Божјата волја. За ова е потребен духовен подвиг во Црквата, под вистинско духовно водство.

- Старче како е...? Верувам во Бога, никого не сум измамил, не лажам, жената не ја мамам... чесно работам...
Жена ми отиде со друг, бизнисот ми пропаѓа, автомобилот го уништив, ќерка ми има проблеми на фалкутетот, син ми неможе да најде работа итд. итд. Што да правам?

Голема е тајната на Света Троица и неа не може да ја сфати човекот со својот мал и ограничен разум. За блажениот Августин се зборува дека за оваа христијанска тајна многу размислувал и се обидувал да ја сфати, ама попусто. Еден ден, шетајќи се по морското крајбрежје и размислувајќи, тој забележал едно дете кое си играло, така што собирало вода во школка и ја истурало во мала дупка ископана во песокот. Тој застанал и го прашал што работи.

Сиот христијански живот се состои во тоа да Му се биде верен другар на Христос; да се има сознание што Он сака, што Му е одвратно, што Го довело до смртта, та човекот да се однесува соодветно на тоа. Во првите векови на Христијанството, да се биде Христов другар, да Му се биде верен...

Кога говориме за болеста, во предвид ги имаме болестите на луѓе што се исти како нас. И што да правиме со овие болести? Луѓе, „благочестиви“, често ми велат: „Зошто да одам на лекар? Можам да отидам и да го замолам свештеникот да се помоли за мене или да испросам од него помазување со свето масло“

Култот кон личноста е една од најштетните појави, не само во црковниот живот, туку општо во целиот живот, вклучувајќи го и политичкиот. Во областа на политичкиот живот, култот кон личност си наоѓа свое место во диктатурата и во тоа, кога некој, оставајќи им впечаток на луѓето околу него, добива власт на којашто тој нема никакво право според неговиот внатрешен состав,..

Христовата мисија на земјата била да го спаси светот преку страдање, а страдањето донесува многу смирение. Да бегаме од сопственото страдање е погрешно. Ти вистински си слободен тогаш кога се бориш, кога си присутен на крстот. Страдањето носи длабока мудрост и прави сериозно да размислиме за своето спасение.
Се постaвува прашањето: како нашето срце реагира на страдањата околу нас?

Целиот живот на Црквата е чудо. Наоѓајќи се во лоното на Црквата, верните христијани, стануваат учесници во големите чуда. Тие живеат, постојано чувствувајќи го присувството Божјо. Тие се крштеваат во името на Света Троица и стануваат членови на Телото Христово. Тие се соединуваат со Телото и Крвта Христови во Светата Тајна Евхаристија и стануваат едно Тело и една Крв со Христа. Многу често во својот живот христијаните се сведоци на чудесното јавување на Божјата благодат.

Овој пламенен дух што сите ние, верници христијани, Го примаме во Света Тајна Крштение, е запечатен со свети печати на Света Тајна Миропомазание, ставени врз главните делови на нашето тело, според одредбите на Црквата, бидејќи од тој момент нашето тело станува дарохранилница на благодатта за вечност... Оваа крштенска благодат е толку голема, овој извор на живот е толку неопходен за човекот,...