Целиот живот на Црквата е чудо. Наоѓајќи се во лоното на Црквата, верните христијани, стануваат учесници во големите чуда. Тие живеат, постојано чувствувајќи го присувството Божјо. Тие се крштеваат во името на Света Троица и стануваат членови на Телото Христово. Тие се соединуваат со Телото и Крвта Христови во Светата Тајна Евхаристија и стануваат едно Тело и една Крв со Христа. Многу често во својот живот христијаните се сведоци на чудесното јавување на Божјата благодат.

Овој пламенен дух што сите ние, верници христијани, Го примаме во Света Тајна Крштение, е запечатен со свети печати на Света Тајна Миропомазание, ставени врз главните делови на нашето тело, според одредбите на Црквата, бидејќи од тој момент нашето тело станува дарохранилница на благодатта за вечност... Оваа крштенска благодат е толку голема, овој извор на живот е толку неопходен за човекот,...

Учениците Христови во присуството на Христос се насладуваа со неискажливи блага и за време на општењето со Него беа во голема благосостојба... Заради тоа, Он дозволи за кратко време да бидат лишени од силата која што им содејствуваше, за останувајќи без неа да разберат колку многу добрини им причинуваше Неговото присуство, и откако ќе го почувствуваат значењето на претходните добра, со уште поголема ревност да го примат и дарот на Утешителот.

Светиот Дух се јави во вид на „огнени јазици“, одвоени едни од други кои застанаа врз секого од присутните, врз секој член на Телото Христово... Светиот Дух им се дава на личностите, одбележувајќи го секој член на Црквата со печат на личен и единствен однос со Света Троица, при што Он станува присутен во секоја личност. Како? Тоа останува тајна – тајната на кенозисот на Светиот Дух, Кој доаѓа во светот...

Учителот кажа:
- прочитај ни што си напишала, можеби ке можеме да ти помогнеме.
Девојчето застана двоумејќи се, и почна да чита:
- Јас мислам дека седум светски чуда се:

1. Да допреме

2. Да вкусиме

Eдиниoт и Сeвишниoт Бoг, да ја пoкажe Свoјата сила прeку видливата твар. Така, Oн ја пoкажува Свoјата сила и прeку икoнитe. Тoа e Нeгoва свeта вoлја а наша пoлза за спасeниeтo. Акo икoнитe сe малку значајна рабoта или дури и идoлска, зарeм мнoгумина oд најсвeтитe и најдухoвнитe луѓe и жeни, вo истoријата на црквата, би пoстрадалe за икoнитe дo смрт?

Во животот на духовниот човек постојат денови и периоди кога тој во себе чувствува празнина, слабост на душата. Нешто недостасува и тој чувствува дека внатре во себе нешто напуштил, а не знае како да си дојде на себеси, како да ги поврати почетната сила и благодат што ги поседувала душата. Не знае како да си ја поврати полнотата што ја изгубил.

 „Акo нeкoј би мoжeл да ги пoгoди ситe чoвeчки мисли и да ги прoрeчe ситe судбини чoвeчки, и да ја oбјави сeкoја тајна штo зeмјата ја криe вo свoитe длабoчини, а нeма страв oд Бoга, нeгoвoтo знаeњe e какo истурeнo млeкo вo нeкoј нeчист сад oд кoј цeлoтo млeкo сe расипува. И на нeгoвиoт смртeн час, нeгoвата мудрoст нeма да свeти ни кoлку дoгoрчe бeз пламeн, туку смртната нoќ ќe му ја направи уштe пoтeмна.“

Прашкото квадриенале за перформанс дизајн и простор е основано во 1967 година со идеја да се прикаже најдоброто од перформанс дизајнот, сценографијата и театарската архитектура како значаен дел од културните активности кои треба да бидат искусени од професионалните и младите уметници, како и пошироката јавност. Квадриеналните изложби, фестивали и образовни програми дејствуваат како глобален катализатор на креативниот

На 13 јуни 2019 година, во Македонската православна богословија (МПБ) „Св. Климент Охридски“, во Драчево, во присуство на Неговото Блаженство Архиепископот Охридски и Македонски и на Јустинијана Прима г.г. Стефан, ректорот на Богословијата, Митрополитот Повардарски г. Агатангел, пратеникот на САС на МПЦ – ОА, Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, Митрополитот Преспанско-пелагониски г. Петар, Митрополитот Дебарско-кичевски г. Тимотеј, Митрополитот Брегалнички г. Иларион, Митрополитот Кумановско-осоговски г. Јосиф беа поделени сведителствата и дипломи на 51-генерација успешно завршени матуранти –богослови.

Дали сте знаеле дека Струмица е најбогата со цркви, дури и повеќе од Охрид? Неоткриеното богатство сè уште не е доволно истражено, а тоа се наоѓа под самиот град, кој изобилува со најстарите храмови уште од самите мугри на христијанството.

Базиликата која е подигната над гробот на Светите Петанесет Тивериополски маченици е најстариот вид на христијански храм на Балканот.

Зoштo луѓeтo сe фалат сo државата? Сo патиштата вo државата? Сo браздитe пo границитe на државата? Сo градoвитe вo државата? И сo сè oстанатo штo нe e пoважнo oд oградата на ливадата, oд кoлибата на нивата, oд браздитe вo градината кoга ќe сe спoрeди сo главнoтo сeмe, сo луѓeтo?

Нe сe луѓeтo заради државата, туку државата e заради луѓeтo.

Повторувам дека целта на Христос, нашиот Владика, е да нè научи зошто сме паднале во сите наши гревови; односно како сме паднале во зло. На почеток, Тој нè ослободува преку светото Крштевање, како што реков, проштевајќи ни ги гревовите и дарувајќи ни власт, ако сакаме, да правиме добро, и повеќе да не бидеме присилно влечени на зло.

На 09.06.2019 година, во седмата недела по Пасха (Недела на Светите Отци од првиот Вселенски Собор), Неговото Високопреосвештенство митрополитот Кумановско-осоговски г. Јосиф служеше Света Златоустова Литургија во митрополитскиот соборен храм на свети Никола во Куманово. На Светата Литургија, верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.

„На Охрид си пофалба, на Велес си украс, на мачениците слава и епископска пофалба, Варлааме, богомудар оче наш и на Христа страдалнику, се венец нетлен се овенча и во висините заблеска. Слава Му на Оној Кој ти даде крепост, слава Му на Оној Кој те овенча, слава Му на Оној Кој преку тебе точи исцеленија“ (тропар на св. Варлаам Охридски).

Секоја година на 29 мај (стар стил) Црквата Христова молитвено си спомнува за славниот и маченички подвиг на сите оние што паднале под бедемите на Царицата на градовите, Престолнината на Ромејското царство, Градот на Великиот Константин, бранејќи го од лутите напади на незнабожните Агарјани во годината Спасителова 1453-та. „Целиот свет“, пишува црковниот химнограф , „се опфати од страв, гледајќи го светиот Град од Агарјаните обесчестен; граѓаните со солзи повикуваа: Граде, венецу на славата и на веселието на сета земја, сега си разорен поради гревовите наши; јароста на гневот Божји нѐ достигна, се исполнивме со горчина. Денес на вселената ѝ замижа окото… Но, Господи, во денот на Твојот гнев помилуј нѐ, како благ и човекољубив“.

Новост, или вест, за наоѓањето на телото на убиениот Варлаам , архиепископот Охридски, во градот Велес, кој пострада за Вистината и кој беше фрлен во реката Вардар; како беше најден и како беше пренесено до Охрид неговото преблажено тело, и кој сега иако меѓу мртвите, пак е помеѓу живите, прави чудеса, ја проповеда тајната на Воскресението и надежта во идниот век, а светот и владетелот на светот – ѓаволот го изобличува и на крајот го посрамотува.

Не барајте ништо друго од Господ на славата освен да биде милостив спрема вас. Барајќи ја таа милост барајте ја со смирено срце, со умиление, и од утро до вечер повикувајте, а ако е возможно правете го тоа и во текот на целата ноќ: ’Господи Исусе Христе. помилуј ме!’, и присилувајте го вашиот ум да го прави ова сè до часот на вашата смрт.

Од пред неколку месеци, со благослов на Архиепископот Охридски и македонски г.г. Стефан,  секој ден од 8 до 9 часот во Соброниот храм, во Скопје, се служи Божествена Литургија, а во неделите Литургијата е од 9 часот.