логоFacebook  Twitter  YouTube  eMail

Кожувчанка

 лого

 

Древноста ни заветувала блед, скромен и различен животопис за „светилникот на Сирија и учителот на вселената“ – било поради посебното време, било поради оддалечената епоха, било поради исклучителното смирение. Разликата помеѓу грчките и сириските животописци за свети Ефрем се однесува првенствено за родителите, домот и детинство – другото е, речиси, општо и согласно. Свети Ефрем се родил во Месопотамија – во нејзината престолнина, Низибија, или во нејзината околина – при крајот на третото столетие или во почетокот на четвртиот век, и блажено во Христа го завршува својот живот околу 372 г. Тој е син на селото, рожба на земјоделски дом – дете на сиромаштијата – според неговите зборови: „Од своите предци добив поучување во Христа; моите сиромашни родители по плот ми всадија страв пред Господа; моите прадедовци Го исповедале Христа пред власта; јас сум потомок на маченици“ – вели свети Ефрем. Од мајка и татко, макар и припрости, тој бил обучен во вистините на Христа и воспитан во добродетелите на Евангелието, онолку, колку сознанието им диктирало и културата им дозволувала. Меѓутоа, скромните семиња на домашното воспитание, не паднале отпрвин на благопријатна душевна почва – младите години на Ефрема не поминале без младешки страсти, морални скршнувања и светогледна криза! Пламенен по природа, раздразнителен по дух, каприциозен по карактер, тој често сакал да се расправа, да не се покорува, да врши неразумни работи и дури – да се сомнева и да ја одрекува благата промисла на Бога во животот на човекот и светот!

Меѓутоа, голема е небесната Промисла и прекрасни се нејзините методи за вразумување на неверници и спасување на грешници. Нескротливиот Ефрем бил обвинет за кражба; се изгубиле овци од селото; повикан бил за истрага; го затвориле во затвор. Во затворот, тој, попаднал покрај двајца други престапници; едниот обвинет за прељуба, а другиот неправедно обвинет за убиство. Тој случај ја растресол душата на Ефрема и го скршил неговиот горд разум – со скршен дух, поради невиност, и измачен телесно од глад и без сон, едвај на осмата ноќ во затворот, тој задремал, сонувал, слушал глас: „Размисли над себеси и својот живот; преброди ги стапките на своето минато; ништо случајно нема во животот на човекот; има закон, кој секого го наградува за добро или зло!“ Ефрем се разбудил; веднаш го раскажал својот сон, тројцата затвореници ги наведнале главите; се задлабочиле во своето минато; и ги откриле заемно своите срца и своите прегрешенија. Ефрем во својата младешка слобода и каприц ја одврзал кравата на нивниот сосед, ја отерал во планината и ѕверовите ја изеле; обвинетиот за убиство некогаш минувал крај бујна река, видел несреќен човек да се дави и не се отповикал на неговиот писок за да го спаси некако; набедениот пак за прељуба, за материјална корист, лажно сведочел против злочестива вдовица, дека живеела развратно и ја лишиле од правото за наследство од својот маж. И тројцата биле невини во случајот – и тројцата не ги извршиле престапите, за кои ги затвориле: но не биле без гревови во своето минато – истрагата ги прогласила за невини и судот ги ослободил од одговорност. Меѓутоа, преживеаните денови во срам, страдање и затвор ги убедиле, дека навистина, ништо случајно нема во животот на човекот и го примиле сето ова, како заслужена казна за притаени лоши постапки.

SV.Efrem.Sirin

Промислителен и судбоносен бил тој случај во животот на младиот и крајно самонадежен Ефрем. Ослободен од затворот, тој се вратил кај своите родители со друг дух и расудување: денови и недели, тој размислувал за себеси; за својот живот; за својата иднина; за смислата на битието и решил: да го напушти домашното огниште, да се прости со своите родители и да тргне по патот за пустината. Заминал и постанал отшелник при мудриот и учен пустиник Јаков, кој се подвизувал во една пештера од планинската околина на Низибија. Така Ефрем поставил почеток на своето незаборавно подвижништво и широко самообразование и тие го запишале неговото име во историјата. Тука, тој го возвисил својот дух во мистика; го истоштил своето суетно тело во аскетика; ја калел волјата во труд, послушание и подвизи; го облагородил срцето и го збогатил разумот во вистините на Откровението. Учителот и ученикот постанале светлина за својата татковина и сол за животот на своите сонародници. Пештерите им биле огништа за просвета и благочестие, кои многумина ги повикувале на покајание и родиле спасение – при свети Ефрем доаѓале правоверни христијани, фанатизирани еретици и дури љубопитни јазичници: да го примат неговиот благослов, да го слушнат неговото слово, да се поучат од неговиот живот, да го олеснат бремето на својот живот, а некои пак да го следат неговиот пример. Така, од буен младич, во некои погледи човек кој не верува, набеден крадец и затвореник, се родил голем пустиник, прочуен учител и необичен проповедник, кој живеел во плот како ангел и по живот постанал светител за христијанските поколенија и векови.

Животот, дејноста и заслугите на учителот и ученикот не запреле и со тоа не се исцрпиле. По ученост и достоинство, Јаков бил повикан од пустината да стане светител и учител на епископската катедра во Низибија. Во неговото ново поприште го следел и неговиот ученик Ефрем. Во своето својство на духовно чедо, тој го придружувал својот духовен старец и во Никеја на Првиот вселенски собор. Во Низибија, Јаков отворил богословско училиште за подготовка на клир и широка евангелизација на источна Сирија – во неа постанал учител и Ефрем по сириски јазик, а подоцна по старост, постанал и целосен началник на училиштето. Тоа училиште дало плејада даровити пастири и учители на Сирија и изградило вредна црковно-народна улога за својата татковина. Меѓутоа, народниот непријател и црковниот злобник, ја разбркале културната дејност и мисионерската улога на Јаков и Ефрем: Персијанците ја зазеле Низибија во 363 година и богословското училиште се преместило во Едеса. И таму, истата ревност, истите ученици, истото влијание, истите резултати и истата слава сопатствувале со името и делото на свети Ефрем Сирин. На стари години тој презел патешествие и посетил видни девственици во пустината и големи монашки општини, откако започнал од Египет и завршил со Кесарија Кападокиска. До тој момент, од крајно смирение, тој не примил никаков црковен чин. Во Кесарија, свети Василиј Велики, веројатно по долго убедување, го ракоположил за ѓакон околу 370 година. Критичната положба на православието и исклучителните потреби на Кесариската Црква, го натерале свети Василиј непопустливо да настојува пред свети Ефрем, за да прими епископска хиротонија – меѓутоа, тој категорично ја откажал таа висока чест и служба поради беспримерно сознание за своето недостоинство.

Врховниот авторитет на свети Василиј и судбоносните потреби на православието не го премислиле свети Ефрем да ја прими ждрепката на апостолското служение за поавторитетна и посугестивна работа со верниците и против еретиците – поразувачкото смирение му сугерирало дека и со скромниот ѓаконски чин ќе го исполни својот долг кон Бога, Црквата, народот и ближниот: и го исполнил заветно со многу труд, со многу знаења, со многу добродетели, со многу подвизи и со редок спомен за поколенијата. Беспримерното смирение како човек и срдечното покајничко расположение како монах, наоѓаат класичен израз во неговата потресна претсмртна желба – таа гласи: „Кој ќе ме постави пред олтарот – да не го види олтарот на мојот Бог: непристојно е смрдлив труп да лежи на свето место. Кој ќе ме погреба во храмот, да не го види храмот на светлината: за недостојниот пустата слава е неполезна. Земете ме на своите рамења и бегајте со мене, и фрлете ме како човек презрен… О, ако некој би ви ги покажал моите дела, вие би почнале да ме плукате. Навистина, ако би можела да биде забележана миризбата од моите гревови, вие би се разбегале од смрдеата на Ефрем… Не ме опсипувајте со аромати – од таа почест за мене нема никаква полза. Дајте ја пријатната миризба на светилиштето, а мене потпомогнете ме со молитви; ароматите посветете ги на Бога, а мене погребете ме со псалми… да не ме поставите во ваш гроб – вашите украсувања за ништо нема да ми послужат. Јас се ветив пред Бога да бидам погребан меѓу туѓинци – туѓинец сум, како и тие; затоа, браќа, погребете ме меѓу нив. Погледни, Господи, Те молам; смилувај се над мене! Те молам Тебе, Сине на Милостивиот, не ми оддавај според моите гревови!“ Така скромно изгаснал еден привремен живот на земјата, за да се запали величествено еден вечен светилник во вселената! Наместо достоен споменик и несвенлив венец над гробот на тој прекрасен Божји служител, служи прекрасното пофално слово на свети Григориј Ниски, посветено на животот, подвизите и заслугите на свети Ефрем.

Дарбите и знаењата, добродетелите и творбите, заслугите и умот на свети Ефрем ја збунуваат мислата и перото на критиката. Тој е целосна личност, сестран дар, сложен мислител, разновиден писател и голем наставник. Мистичен догматичар, класичен егзегет, страстен апологет, прекрасен проповедник, оригинален аскет, даровит поет, славен певец, срдечен молитвеник – таков е свети Ефрем во своите „Богопросветени писма“, кои, според сведоштвото на патријархот Фотиј, достигнуваат до 1000! Ефрем на сириски значи плодоносен. Оној кој му го дал тоа име – мирско или монашко – не искажал ли пророштво? Словото, перото и дејноста на свети Ефрем, навистина се сестрани и вековно плодоносни! Нема книга во Божественото откровение, нема дел во богословското творештво, нема добродетел и порок во животот, нема тема од вечноста, што не се предмет на срцето и неговото слово. Тој осознава и мисли, говори и пишува, плаче и се надева, за Бога и за светот, за човекот и за животот, за доброто и за злото, за спасението и за вечноста.

Ни оставил десетина догматско-полемички творби – не со академска длабочина и разработка, но со мистично-лирски размисли, односно, со основите на битието; овие дела се зрел плод на верата, надежта и љубовта, а не се израз на преодни знаења и суетна мудрост; св. Ефрем ги напишал за просвета на верните, за вразумување на престапниците и за размислување на неверните. Ни оставил обилно толкувачки писма, кои започнуваат со книгата на создавањето и завршуваат со книгата на бедата. Неговата егзегетика е туѓа на сувиот буквализам и на магливиот алегоризам. Тој бил одличен познавач на историјата, географијата, етнографијата и битот на Светата земја. Прекрасно владеел со својот мајчин јазик и со тој на Евреите – тој се смета за прв класичар за Сиријците; не бил туѓ по знаења, изгледа и во однос на грчкиот јазик. Сето ова, го оформило за вековите како првостепен авторитет во одгатнување на Божјото слово. Ни оставил многубројни морално-аскетски размисли и поуки – воплотени во разни литературни и омилитички форми; кои биле раководство за монашкото совршенство и христијанското благочестие и биле полни со знаење на човечката душа и привремениот живот. Ни оставил многу молитви и необични песнопенија – напишани со дар и вера, со тага и надеж; исполнети со длабока мистика, ретка поезија, необично смирение и срдечно покајание; воплотени во стихови и облечени во музика, тие биле храна за Христовите јагниња и оган за плевелот во евангелската нива. Творештвото на подоцнежните молитвотворци и песнопевци на Христовата Црква ги кријат своите корени, по идеал и стил, во творбите на свети Ефрем. Заедно со свети Григориј Богослов и тој е голем поет на христијанството. Световната литература го посочува Бајрон како певец на светската тага, историјата пак, на христијанската проповед со гордост го смета свети Ефрем како знаменит проповедник на покајанието и певец на световниот плач за гревот: тоа е темата на неговата проповед – центарот пак е, неговиот живот и покајание. Тешко може да се окарактеризира неговото слово и душата вложени во тоа слово – тоа се краси со мистика и аскетика; оросено е со солзи и впиено е од љубов; ја открива гангрената на гревот и го посочува балсамот на спасението; словото е поетско и силно стилизирано; дише со смирение и носи утеха; просветува, препородува, спасува! Необично е делото и словото на свети Ефрем; тое е жртва на неговата љубов кон човекот; трогателно е неговото учителство кон луѓето; тој плаче во своите проповеди за гревот на Адама; сострадателен е кон падот на грешникот; од сè срце го посакува спасението на сите!

Над сè, свети Ефрем си останува прекрасен проповедник – амвонот е почеток и крај на неговото служение, проповедта е трубата на неговото слово и творештво. Неговата проповед е образец за сите времиња и места – по својата библиска основа, православно расветлување и народен дух. Во древност, не случајно било наредено, во некои Источни Цркви, да се читаат соодветни проповеди од свети Ефрем непосредно по читањето на светото Евангелие – особено во посни периоди: тоа се случувало уште додека живеел авторот! Неговото сиромашно потекло и особеното формирање ја лишиле неговата проповед, во технички однос, од суетната грижливост на елинската реторика – затоа, таа тешко се предава на конструктивна анализа. При сето ова, свети Ефрем не скршнува од основната структура и не ги одбегнува формите на проповедта – ги приложува пред сè беседата, словото и краткото поучување. Методот на проповедта му е без скршнување – тој е библиско-традиционален – во него разумот не е раководител, ниту е вдахновител, туку само конструктор. Неговото слово повеќе е насочено да просветува и изобличува, отколку да убедува и заштитува, зашто за него вистината не е спорна, расцепот е рана, гревот е факт, а спасението – сеопшта потреба. Во јазичен однос проповедта му е ризница од говорни бисери – во неа крстосуваат многу стилски фигури, но првенствено, богато и блескаво се редат аналогијата и антитезата, кои многу често се воздигнуваат до поезија и химни. Свети Ефрем е мајстор и на сложената фраза и на кратката реч.

Пустините по земјата промислително се красат со оази; во нив има сенка, вода и плод; таму уморниот патник наоѓа одмор и поткрепа, за да го продолжи својот пат, деновите и својот живот кон определена и среќна цел. И во пустината на животот има спасителни оази. Таква една (оаза) е и свети Ефрем Сирин. Кој е притиснат од житејски умор и го угнетува духовна жед – нека се насочи кон оазите на свети Ефрем: таму ќе најде библиска сенка, жива вода и животворен плод, ќе се запазат неговите сили, ќе го одухотворат неговиот живот и ќе му ја откријат смислата на неговото битие.

 

Извор:https://blagovesti.wordpress.com/2016/02/10/%d1%81%d0%b2%d0%b5%d1%82%d0%b8-%d0%b5%d1%84%d1%80%d0%b5%d0%bc-%d1%81%d0%b8%d1%80%d0%b8%d0%bd-%d0%b6%d0%b8%d0%b2%d0%be%d1%82%d0%be%d0%bf%d0%b8%d1%81-%d1%82%d0%b2%d0%be%d1%80%d0%b5%d1%88%d1%82%d0%b2/#more-3165

 

Извор

TVITer270

П.П. 2018-10-18 01:07:36

 

 

 

 



dobrotoljubie

Поуки од Светите Отци

Видео содржини

dobrotoljubie

Духовност

Октомври 20, 2024
TviTER281

Монашки и свештенички семинар во митрополијата на Киншаса (06.09.2024 21:29)

Со Божја благодат и благослов на Неговата Светост Папата и Патријарх Александриски и на цела Африка г. Теодор II, во Митрополијата на Киншаса, во Конго, се одржаа семинари за монасите и свештениците.
Јуни 30, 2024
Avraamovo.GOSTOLJUBIE

Света Троица во Стариот Завет

„Секоја енергија која од Бога се простира на творевината и се именува со многу имиња, од Отецот излегува, низ Синот се протега, а во Духот Свет се совршува“ (Свети Григориј Ниски, „За тоа дека не смее да се говори за три Бога“). Вистината за постоењето на…

За нафората

HRISTOS.nafora
Нафората е осветен леб,кој бил принесен на жртвеникот и чија средина е извадена и…

Проскомидија

TVIT602
·Што е Проскомидија? Еретиците немаат Проскомидија. Проскомидијата е уводниот дел на…

Јован Дебарски Архиепископ Охридски (30 август/12 септември)

Сеп 13, 2021 Житија 3119
Овој свет и богоносен отец наш Јован Дебранин, Архиепископ Охридски и прв ктитор на…

Свети свештеномаченик Харалампиј

Фев 23, 2020 Житија 7588
ih3387
Секој човек со своето раѓање добива лично име по кое го препознаваат во текот на целиот…

Беседи

Жарко Ѓорѓиевски: Беседа,13. октомври 2024 година

Жарко Ѓорѓиевски: Беседа,13. октомври 2024 година

Како што постојат места на земјата на кои успева само еден вид растение и нема такви други места на кои истото растение би растело, така и во Црквата Христова постои...

 Aрхим. Георги Капсанис: ВО ЗНАК НА НАШАТА ЉУБОВ

Aрхим. Георги Капсанис: ВО ЗНАК НА НАШАТА ЉУБОВ

Незамисливо е да се биде христијанин без подвиг и крст. Оној што води лесен живот не може да се нарече христијанин. Некои луѓе отсекогаш верувале дека христијанин е оној кој...

Отец Александар Шмеман: Воздвижение на Чесниот Крст

Отец Александар Шмеман: Воздвижение на Чесниот Крст

Тоа бил празникот на христијанското царство, кое се родило под закрилата на Крстот, во денот кога царот Константин го видел Крстот над кој пишувало:: „Со ова ќе победиш…” Тоа е...

Митрополит Софрониј - ПРОПОВЕД ЗА РОЖДЕСТВО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Митрополит Софрониј - ПРОПОВЕД ЗА РОЖДЕСТВО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Во Ветената земја - Палестина, дадена на израилскиот народ од Бога, во планините на Галилеја се наоѓа градот Назарет. Во тоа време тој бил толку непознат и малку важен, што...

Свети Јован Крстител беше испратен од Бог да ги повика луѓето на покајание

Свети Јован Крстител беше испратен од Бог да ги повика луѓето на покајание

Самиот тој, со својот начин на живот, е олицетворение на покајанието. И нормално, не би ни можел да биде повикан од Бог да проповеда покајание ако целата негова сила не...

БОГОРОДИЦА

БОГОРОДИЦА

„Испитувајќи што му е најпотребно на молитвеникот за да беседи со Бог, по кој пат доаѓа молитвата, Богородица го пронаоѓа свештеното тихување..., оддалеченост од светот, заборав на сè земно и...

Св. Јован Кронштатски - Слово на денот на Успение на Пресвета Богородица

Св. Јован Кронштатски - Слово на денот на Успение на Пресвета Богородица

И колку славно било Нејзиното успение! Со каква светлина сјаело Нејзиното пречисто лице. Колку прекрасно, неописливо, неспоресливо благоухание извирало од нејзиното пречисто, приснодевствено тело, како што пишува св. Дионисиј Ареопагит,...

Свети Лука (Војно - Јасеницки): СЛОВО ЗА УСПЕНИЕТО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Свети Лука (Војно - Јасеницки): СЛОВО ЗА УСПЕНИЕТО НА ПРЕСВЕТА БОГОРОДИЦА

Многу е важно правилно да разбереме и да ги запомниме зборовите на тропарот на великиот празник на Успението на Пресвета Богородица: „... По Успението не си го оставила светот, Богородице...’’.Нејзината...

Архива: Беседа на Преображението на Господ и Бог и Спасителот наш, Исус Христос – Свети Григориј Палама

Архива: Беседа на Преображението на Господ и Бог и Спасителот наш, Исус Христос – Свети Григориј Палама

А и зошто Господ, пред почетокот на Преображението ги избира најглавните од апостолскиот лик и ги возведува со Себе на гората? Секако, за да им покаже нешто големо и таинствено....

« »

Најново од духовност

Православен календар

 

13/11/2024 - среда

Светите апостоли Стахиј, Амплиј, Урван, Наркис, Апелиј и Аристовул; Светиот маченик Епимах; Светиот маченик Никола Хиоски; Преподобните Спиридон и Никодим;

Правила и одредби на Православната Црква за постот
Православен календар за овој месец - МПЦ

Кожувчанка

Молитви кон Пресвета Богородица за секој ден во седмицата

 Радувај се, Ти Која од ангелот ја прими радоста на добрата вест дека Бог Слово ќе прими тело од Тебе! Радувај се оти го носеше Создателот во Твојата утроба! Радувај се Ти Која го роди Бога во тело, Спасителот на светот! Повеќе...

Тропар

Тропар на св. Христови апостоли Стахиј, Амплиј, Урван, Наркис, Апелиј, и Аристовул 31 октомври / 13 ноември 2024

Тропар на св. Христови апостоли Стахиј, Амплиј, Урван, Наркис, Апелиј, и Аристовул 31 октомври / 13 ноември 2024

О достославни ученици Христови,вие Бисерот го најдовте,радоста со родот човечки ја споделивте,со неа исполнети маките и прогоните за трици ги...

Тропар на св. Христови апостоли  Клеопа, Терциј, Марко, Јуст и Артем 30 октомври / 12 ноември 2024

Тропар на св. Христови апостоли Клеопа, Терциј, Марко, Јуст и Артем 30 октомври / 12 ноември 2024

Апостоли свети Христови,трагајќи по патот на слободата Христа го пронајдовте,со учењето за бесмртноста темнината на незнаењето ја осветливте,молете се о...

Тропар на светата Христова великомаченица преп. Анастасија Римјанка 29 октомври / 11 ноември 2024

Тропар на светата Христова великомаченица преп. Анастасија Римјанка 29 октомври / 11 ноември 2024

Света девојко Анастасио,ние кои те прославуваме,срцата кон Небесата  ги подигнуваме,со солзи духовни радосно твоето име го повикуваме,моли се за нас...

Духовната убавина на Богородица се пројавува и во моментот на Распнувањето на Нејзиниот Син

Тебе, Богородице поборнице – војвотко, ние слугите Твои, откако се избавивме од зло, Ти пееме победни и благодарствени песни. Ти имаш сила непобедна, од секакви опасности ослободи не за да Ти пееме : Радуј се, Невесто Неневесна! Повеќе...

Болестите според светоотечкото учење

Значи, не се надевај на лекарска вештина без благодат и не ја отфрлај своеволно, туку моли Го Бога да ја спознаеш причината за казната, а потоа моли за избавување од немоќта, трпејќи сечење, горење, горчливи лекови и сите лекарски казни Повеќе...

Свети Лука Симтерополски: Архиепископ и хирург

Едноставно е да се претпостави дека професорот – епископ, соединувајќи го во своите раце крстот и скалпелот, ги порази современиците токму со тоа необично соединување на двете разновидни сфери на активност.  Повеќе...

Духовни поуки: „Помоли се за мене“

Со Бога зборувај многу, а со луѓето малку; ако во Божјиот закон се подучуваш - ќе успееш и во едното и во другото. Повеќе...

Живот без стрес

Ако разбереме што се крие зад стресот, ако ја видиме лагата, која што се крие зад него, на крајот ќе увидиме дека не постои причина за да бидеме во стрес.. Повеќе...

Митрополит Струмички Наум - Да пораснеме барем до Стариот Завет

И не само што немаат туку се и очигледна пречка за влез во Царството Небесно, и пречка да се сфати и пренесе неговата идеја и порака. Повеќе...

Епископ Тихон Шевкунов: „НЕСВЕТИ, А СВЕТИ“

Несвети, а свети. Луѓе, кои навидум живееле во нашето секојдневие, се соочувале со проблемите со кои ние се судираме, боледувале од болести од кои ние боледуваме, често осудувани од околината, а сепак, не биле секојдневни. Луѓе, кои не се на иконите, но го предавале животот од иконите во сите нивни дела, зборови, мисли. Луѓе, за кои тишината прозборила дека се свети.  Повеќе...

ГОЛЕМАТА ТАЈНА НА ДИВЕЕВО - Кој ќе доживее, ќе види

Како дополнување на оваа тајна, еве што слушнав од устата на 84-годишната игуманија на манастирот Дивеево, Марија. Бев кај неа во почетокот на 1903 година веднаш по канонизирањето на преподобниот Серафим и заминувањето на царското семејство од Дивеево. Повеќе...

Арх. Калиник Мавролеон: Монологот БОЖЈИ

 

Те гледав кога се разбуди угрово. Чекав да ми кажеш два-три збора, да се заблагодариш за се што ти се случува, да побараш мое мислење за се што треба да правиш денес. Повеќе...

За Моето име

Поуки на грузискиот Старец Гаврил Ургебадзе за последните времиња

 

„Ѓаволот има 666 мрежи. Во времето на антихристот луѓето ќе очекуваат спасение од космосот. Тоа ќе биде и најголемата замка на ѓаволот: човештвот ќе бара помош од вонземјаните, не знаејќи дека тоа се, всушност. – демони.“ Повеќе...

Взбранной Воеводе победительная