НЕВРОКОПСКИ МИТРОПОЛИТ БОРИС РАЗУМОВ
(1888 - 1948)
Новомаченик од комунистичкиот режим
ДА СИ СПОМНУВАМЕ
И СЕКОГАШ ДА СЕ ПОДГОТВУВАМЕ ЗА СМРТТА
Последната проповед на Митрополит Борис Разумов произнесена на денот на неговото убиство
“Спомнувај си за својот крај и никогаш нема да погрешиш“ (Сирах.7:39)
Богољубиви браќа и сестри,
Со овие зборови древниот библиски мудрец се обраќа на секој еден од нас, така што не повикува никогаш да не забораваме за неизбежниот крај на земниот живот. Подобно на безумниот богаташ од евангелската беседа (Лук.12:16-21), увлечени од потокот на суетните животни грижи, ние често пати се самозабораваме, така што си мислиме дека ќе векуваме вечно тука на земјата! Уви , нишката на земниот живот секој миг може да биде прекината од Бога!
Светите Божји угодници секогаш живееле со мислата за земната смрт и со тврда вера во вечниот задгробен живот, за кој постојано се подготвувале. Така, великиот апостол Павле откако ни набројува многу маки, страдања и искушенија на којшто бил предаден, тој ни кажува: “Јас умирам секој ден!“ (1Кор.15:31). Толкувајќи ги тие апостолски слова, св. Јован Златоус запрашува: “Како тој умирал секојдневно?“ - и одговара: Преку ревноста и подготвеноста за тоа! А зошто апостолот го кажува тоа? - За да ја потврди вистината на воскресението. Кој би се решил на толку видови смрт ако немаше воскресение и иден живот?! И св. Јован Лествичник во својата книга “Лествица“ во “Шестото слово“ пишува: “Спомнувањето за смртта е секојдневна смрт“!
На друго место пак, апостол Павле изјавува: “...Зашто за мене живот е Христос, а смртта - придобивка.“ (Филип.1:21). Поради тие зборови св. Јован Златоуст ќе спомне: Зборот живот има многу значења, исто како што и зборот смрт. Постои живот телесен, плотски и гревовен... А има и живот вечен и бесмртен (небесен), за кој апостолот кажува: “Нашето живеалиште е на небесата“ (Филип.3:20) и дополнува: “А животот што сега го живеам во телото, го живеам преку верата во Божјиот Син, Кој ме возљуби и Се предаде Себеси за мене“ (Гал.2:20).
Ете, возљубени во Господа браќа и сестри кон каков живот не повикува св. ап. Павле - живот со вера во Христа, Кој е почеток на вечниот блажен живот!
Со таков живот се украсил и денес празнуваниот великомаченик Димитриј Мироточив, кои во негова чест, со Божја помош денес го осветивме овој свет храм.
Свети Димитриј живеел кон крајот на III и почетокот на IV век, во периодот кога Христовата Црква ги претрпила најголемите гоненија од страна на многубожечкиот император Максимијан. Таткото на св. Димитриј бил управител на градот Солун, кој се наоѓа недалеку од тука. И покрај тешкото време, тој и неговата благоверна сопруга биле тајни христијани. Тие во својот дом имале параклис каде што ги вознесувале своите молитви кон Бога и каде што бил крстен нивниот единствен син Димитриј. За разлика од другите маченици кои произлегувале од многубожечки семејства, св. Димитриј имал среќа уште од мал да биде воститан во христијански дух во верата и стравот Божји од неговите родители. Затоа целиот негов живот, уште од неговото раѓање претставувал една права линија устремена кон Христа без никакво отклонување и двоумење.
После смртта на неговиот татко, св. Димитриј ја наследил неговата фукција и станал управител на Солун. Наместо да ги гони христијаните, како што му било заповедано од царот, тој според изразот на неговиот житиеписец, за солунјани станал втор апостол Павле, кои ги доведувал до верата на вистинскиот Бог и го изгонувал јазичкото многубожие.
Откако дознал дека царот Максимијан треба да го посети Солун, св. Димитриј почнал да се подготвува за маченичка смрт со пост и молитва. Откако му зповедал на својот верен служител Луј да го раздаде на бедните богатството на неговите родители, му порачал: “Раздај го земното богатство, за да го најдеш небесното!“
Кога царот пристигнал во Солун, се уште не можел да поверува дека управителот на градот е христијанин. Недвоумејќи се, св. Димитриј пред него смело ја исповедал верата во Христа и го изобличил јазичкото идолопоклонство. Затворен во темница по заповедн а царот, св. Димитриј псалмовски се молел: “Боже мој, избави ме од рацете на грешникот, од рацете на престапникот и насилникот, зашто Ти си моја надеж, Господи, моја сигурност од младоста моја. За Тебе цврсто се држам од раѓањето мое; Ти си мој покровител од мајчината ми утроба“(Пс.70:4-6). Запален од љубовта кон Христа, тој усрдно посакувал да ја пролее својата крв на Него.
Во тоа време, Максимијан направил арена за народот да може да гледа како царскиот борец Лиј се бори со христијаните и безжалосно ги фрла на остри колци. Едно момче - христијанин на име Несториј, запален од ревноста за Христа, отишол во темницата кај св. Димитриј за од него да измоли благослов за да излезе на борба со Лиј. Светецот ја претскажал неговата смрт со зборовите: Ќе го победиш Лиј и маченички ќе пострадаш за Христа! Така и станало. Како што некогаш младиот Давид го победил страшниот великан Голиот, така сега и Нестор со помошта на Бога собрал сила и на земја го соборил Лиј, па го фрлил врз колците. Максимијан разјарен од тоа што дознал дека младиот Нестор дејствувал по заповед на св. Димитриј, и двајцата ги осудил на смрт со прободување со копје.
Така го завршил својот земен подвиг светиот великомаченик Димитриј. Ни ги остави неговите нетлени мошти кои точат чудотворно миро и до ден денес, а неговата душа се вдворила во вечните небесни живеалишта исполнувајќи ги Господовите апокалиптички слова кон сите што пострадале за Христа: “Биди верен до смрт и ќе ти дадам круната на животот“ (Отк.2:10)
(Беседа произнесена во денот кога се осветува храмот “Св. Димитриј“ во с. Карлово, Петричко на 8 ноември 1948 год.)
Извадок од кникага: Пат кон Голгота
Превод:Ристески Борис Гоце
Друго:
НЕВРОКОПСКИ МИТРОПОЛИТ БОРИС РАЗУМОВ - Новомаченик од комунистичкиот режим
Извадок од:“Кризата во нашето училиште”
НЕВРОКОПСКИ МИТРОПОЛИТ БОРИС РАЗУМОВ
