Прашина
на Св. Кипријан
Ги газеше овие патишта
Околчуваше ниви и умови
Не знаеше кои алишта
Ги носиш на средби со чеда духовни,
Радувај се свети Кипријане Слепченски !
Го голташе небото
Ширно раце ширеше кон полето
Душа сечија примаше
За секого жестоко се бореше,
Радувај се свети Кипријане Божја пофалбо !
За ништо не се сметаше
Последен по пат одеше
Во таа земна прашина
За тебе од Небо дарувана,
Радувај се свети Кипријане економе !
Дарувана на смрт да те потсетува
Остаток човечки да навестува
Тело да се смирува
Од мудрување свое да се ослободува,
Радувај се свети Кипријане
чие патешествие денес го прославуваме !
Очи море не ти избистри
Туку орел во овие планини
Браќа беа помошници
Да се ослободиш од младешки навики,
Радувај се свети Кипријане млад ученику
Од Божја љубов зависнику !
Очи испратени во далечина
Преку таа прашина
Срце дома оставено
За Христа секогаш врзано,
Радувај се свети Кипријане кон небеса раце подигнуваше !
Пример зеде од Претечата
Со Ангел во тело другаруваше
Затоа кога војската демонска на тебе се подигна
Многу за нив не мудруваше
Не само глава што подаде
Глава во Христови раце
Туку тело мораше да изгори
Да посведочиш дека без Христа ништо не си
Радувај се Светителе !
Радувај се Преподобномачениче !
Радувај се Учителе !
Радувај се пред Бога застапниче !
Ете сега оваа прашина
Која на очиве се удомила
Полека паѓа како копрена
Полека твој лик здогледува
Како што магла се подига
Пред мене смело излегува
Полека, полека, полека –
Твојата Икона
Свет си Оче Безпочетен,
Свет Сину пред времето Роден,
Свет Духу од Отецот Исходен,
Троице Пресвета – слава Ти !
Од стихозбирката Манастирски води на сестринството од Слепченскиот Претеченски манастир
24-ти јуни 2018 лето Господово
Друго:
