„На смирението, личното, општото, етничкото или националносто се гледа како на слабост недостојна за денешниот човек. Тоа е така бидејќи културата во која живееме го всадува чувството на гордост, самофалба, величање на сопствената праведност...зар тој фарисејски дух не владее и кај нас внатре, секој наш прилог, секое „добро дело„ направено „за Црквата„ сакаме да биде пофалено, објавено и признаено...На соврмениот човек потпрен на јавното мислење, самоувереноста и бесконечната самофалба е невозможно е да му објасниш што е тоа по природа добро, смирено и совршено.“
Избор од ФБ страна на: о. Горан Стојчевски
