Тоа ли се причесниците со животворните Тајни?

             Колку е жално да гледаме дека на Господови и Богородични празници непријателот го зема од христијаните својот данок, многу голем данок, и колку поголем е празникот, толку повисок данок плаќаат христијаните на непријателот, зашто, што гледаме за време на празниците?
Полна суета, разузданост на плотта (телото), пијанство, разврат, тепачки, кражби, забава.
Боже мој! Какво угодување на плотта! Какво усрдно служење на ѓаволот!
Христијани ли се тие луѓе – би си помислил човек – искупени со чесната крв на Синот Божји?
Во христијански времиња ли живееш или во незнабожечки?
              Тоа ли се причесниците со животворните Тајни?
           Тоа ли се луѓето, кои одат во Божјиот храм и се молат заедно со тебе на Господа? Ако се тие, зошто оделе во храмот?
Очигледно, само поради навика, а не по желба на, благодарното на Христа Спасителот, срце. Очигледно не се молеле на Бога, не си ги приближиле срцата кон Него, туку се приближиле до Него само со својата уста – ако барем со устата се имаат приближено – и не влегле во силата на празникот, воопшто не ја разбираат суштината и целта на христијанските празници, не учествуваат во нив така, како што децата учествуваат во семејниот празник на своите родители...
             До кога непријателот ќе им се потсмева на Христовите членови, какви што се христијаните?
До кога луѓето од други вери и исповеданија ќе не’ покажуваат со прст и ќе велат: „Гледајте, ете како живеат христијаните, кои се нарекуваат православни! Каква им е срдечната вера! Какво е нивното знаење за нивната вера! Какви се нивните свештеници! Колку лошо го учат народот на вера, колку малку им ги објаснуваат празниците, нивната смисла и цел на востановување! Колку малку го учат да живее според верата!’’...
           Ах! До кога ние, свештениците, нема да се спротивставуваме на сите недела за време на Господовите празници? ...
Не секогаш ги одлачуваме, за изградување на останатите, од светата Чаша оние лица што се познати по своето пијанство и прељубодејствие и со тоа им дозволуваме на тие заразни и гнасни пороци да се засилуваат се’ повеќе и повеќе. Даваме слаби епитимии на исповед на лица, кои заслужуваат строга црковна казна. Не го следиме како што треба исполнувањето на ептитимиите што им ги налагаме!

Св.Јован Кронштатски

Православие.Мк †