Пишува: Јанко ИЛКОВСКИ
Во Светото Евангелие, во едно од житијата, се говори за едно чудо кое Господ Исус Христос го направил, а кое е вистинско откровение за демонизираниоит ум. Накратко - Господ Исус Христос истерал демони од некој заболен. Демоните, нормално, знаеле со кого си имаат работа но доволно извитоперени во својата природа па почнале да го молат да ги пушти да влезат во свињите кои паселе покрај брегот над езерото. Тој им дозволил, а демоните влегле во свињите за да веднаш потоа се струполат во водата и удават. Потоа селаните кои виделе што се случило побарале Исус да си замине од тој крај и да ги остави.
Како мали прашувавме некои тешки работи и понекогаш родителите ни велеа: кога ќе пораснеш - само ќе ти се каже. И некако искуството ти отвара предели на перцепција затоа што како млад е многу тешко да поверуваш и ја сфатиш природата на злобата и перверзијата. Тешко е да сфатиш како некој кога е свесен дека е фатен, дека нема каде, дека не може повеќе да делува моли да направи уште едно злодело, да уништи, да расипе, да изгнаси, да соблазни. А постои алтернатива, секогаш постои, постои алтернатива уште и од времето на прагревот.
Алтернативата од која се гнасат сите прогресивни енџиоа, сите интелектуални елити, секој современ - квази прогресивец - тоа е покајанието. Ах каков огаден збор за свет направен на его, на галење и задоволување на перверзиите и оправдување на истите. Секогаш таквите јуришници прво што прават во животот е да го омаловажат она што има морал и вредност да му докажат на светот дека тоа е највалкано. Тоа е новата традиција која ја градат, изборот да се клонираш, самоубиеш, извитопериш, затоа што тоа е твое право.
Едно мало покајание покренува ланец на дејствија внатре и надвор кои воопшто ја менуваат севкупната состојба, но самобендисаноста е најбандоглавата работа на светот, а борбата за лична перверзија е најсветото нешто. Затоа, нелогични завршетоци на филмови од б-продукција, кога негативецот е пред пораз тој потегнува по оружјето и нормално, на сеопшта радост е дотепан и уништен засекогаш. Не е ова некој христијанско - етички морал вреден да се велича, напротив, бидејќи имате свети души кои не само што се молат за се на планетава, туку и влагаат во дијалог со Бога за спас и на демонот. За жал нема надеж за него. Да, ја знае приказната, го знае и крајот на светот, знае дека конечно битката ќе ја изгуби, сепак не се предава затоа што желбата да се уништи уште еден живот, зароби уште една душа, да се направи уште едно зло е длабоко во перверзниот ум.
Давањето паричка за гладните е ултимативниот чин на милосрдие од кое не може и не се сака да се помрдне?!?! Не, легалното убиство - еутаназија е зенитот на моралот на оваа цивилизација. Затоа се групираат во разни друштва, групации, здруженија и од таму проповедаат, се закануваат, му фрлаат препка на секој чекор кој човек може да го направи во насока на, за нив, ретроградните стари вредности и морали. Но уплашените родители кои живеат со секојдневна партиска, невладина и закана од групи на интелектуалци брзо дигаат раце и ги препуштаат децата на демоните кои бараат само плодно место за да се котат во нив и на крај да ги удават. А каков само свет создадовте? За да се живее не барам хемија, туку струја со доволно голем холодек во кој ќе можам да се скријам од гнасотиите. Ме теши една реченица на еден светител кој рекол нешто за вакви очајни времиња: Држи го умот во пеколот и не очајувај.
Посети:{moshits}