Покајание – Ден 3

Расказ за Петар,    
кој претходно бил митар
Слика
 Во Африка живеел еден жестокосрдечен и немилостив митар (собирач на даноци), по име Петар. Тој никогаш не ги жалел оние што немале, во својот ум немал мисла за смртта, не одел во Божјите цркви и неговото срце секогаш било глуво за оние кои проселе милостиња. Но, благиот и човекољубив Бог не ја сака смртта на грешниците, туку се грижи за спасението на сите и секого спасува со Својата неискажлива Промисла. Тој ја покажал Својата милост и кон Петар и го спасил на следниов начин.
Еднаш, сиромашните и просјаците, кои седеле на улица, почнале да ги фалат луѓето кои се однесуваат милосрдно кон нив, се молеле за таквите на Бога, а немилостивите ги прекорувале. Разговарајќи така, тие заговориле и за Петар. Раскажале за тоа колку жестоко постапувал со нив и се прашувале еден друг дали некој од нив некогаш добил милостина од домот на Петар. Кога не се нашол таков човек, еден од сиромашните станал и рекол:
- Што ќе ми дадете, ако сега одам и побарам од него милостина?
Кога се договориле, тие собрале меѓу себе залог, а просјакот тргнал и застанал до портата на Петар. Наскоро тој излегол од дома водејќи осле, натоварено со леб за кнезовиот ручек. Просјакот му се поклонил и гласно почнал да проси милостина. Петар зел еден леб, го погодил просјакот со него и го одминал. Кога го зел лебот, просјакот се вратил кај своите собраќа и рекол:
- Го добив овој леб од рацете на самиот Петар.
Притоа, тој почнал да Го прославува Господа и да Му благодари за тоа што Петар е толку милостив. По два дена, митарот се разболел толку лошо, што дури се наоѓал блиску до смртта. И ете, во видение видел како стои на суд и на вага ги мерат делата негови. Од едната страна на вагата стоеле смрдливите и зли духови, а од другата се наоѓале светли и благообразни мажи. Злите духови ги донеле сите зли дела, извршени од митарот Петар во текот на целиот негов живот од најмлади години, и ги ставиле на вагата. Светлите мажи не наоѓале ниту едно добро дело, кое ќе го стават на другата страна на вагата. Затоа тие биле тажни и во недоумица си говореле еден на друг.
 - Нема што да ставиме на вагата.
Тогаш, еден од нив рекол:
- Навистина нема што да ставиме, освен еден леб, кој тој го даде заради Христа пред два дена, и тоа во небрано.
Тие го ставиле тој леб од другата страна на вагата и тој натежал над злите дела. Тогаш светлите мажи му рекле на митарот:
- Оди, беден Петре, и додади уште кон овој леб, за да не те земат демоните и да не те поведат на вечни маки.
Кога дошол на себе, Петар почнал да размислува за тоа и разбрал дека она што го видел не било привидение, туку потполна вистина. Притоа, тој се сетил на сите свои гревови, дури и на оние за кои веќе бил заборавил – јасно си ги претставил сите согрешенија. Токму нив, злите демони, откако ги собрале, ги ставиле на вагата. Тогаш, зачуден, Петар помислил:
- Ако еден леб, фрлен во лицето на сиромашниот, толку ми помогна, така што демоните не можеа да ме земат, тогаш колку ли повеќе штедрата милостиња, која се врши со вера и добра волја, им помага на оние кои не се скржави да го раздаваат своето богатство на сиромашните.
И оттогаш тој станал многу милостив, толку милостив што не се штедел ни себеси. Еднаш тој одел кон својата митница. По патот сретнал еден бродовласник: тој бил гол, бидејќи откако му потонал бродот, сосема осиромашел. И ете, кога паднал во нозете на Петар, тој молел да му даде облека, за да може да ја прикрие својата голотија. Петар ја соблекол својата прекрасна и скапа горна облека и му ја дал. Но тој, бидејќи се срамел да оди во таква облека, ја дал на еден трговец за да ја продаде. Кога се враќал од митница, Петар видел дека неговата облека виси на пазарот за продажба. Тоа толку го ожалостило, што откако се вратил дома, тој не вкусил ништо, туку се затворил, почнал да плаче и липа, велејќи:
- Бог не ја прими мојата милостина. Не сум достоен за тоа, сиромашниот да се сеќава на мене.
Така плачејќи и жалејќи, тој задремал и ете, му се јавил еден благообразен Маж, Кој сјаел посветло од сонцето. На главата имал крст и бил облечен во истата облека, која Петар ја дал на уништениот бродовласник. Мажот му рекол на Петра:
- За што жалиш, брате Петре? Зошто плачеш?
Митарот одговорил:
- Како да не плачам, Господару мој, кога на сиромашните им давам од она што Ти си ми го дал, а тие потоа го продаваат на пазар она што им било дадено.
Тогаш, Оној што му се јавил му рекол:
- Не ја препозна ли облеката што Јас ја носам?
Петар одговорил:
- Да, Владико, ја познав. Таа е мојата. Со неа го облеков голиот.
Оној што се јавил, рекол:
- Престани да тагуваш, зашто облеката која ја даде на просјакот, ја примив Јас и ја носам, како што гледаш. Те пофалувам за доброто дело, бидејќи Ме облече Мене, Кој загинувам од студ.
Кога се разбудил, митарот се зачудил и го посакал животот на сиромашниот, велејќи:
- Ако сиромашните се она, што е Христос, тогаш, се колнам во Господа, нема да умрам додека не станам еден од нив.
Тој веднаш го раздал својот имот на просјаците и ги ослободил своите робови, оставајќи само еден од нив. На тој слуга му рекол:
- Сакам да ти кажам една тајна. Пази ја и покорувај ми се. Ако не ја зачуваш тајната и не ми се потчиниш, знај дека ќе те продадам на јазичниците.
На тоа робот му одговорил:
- Господару, јас сум должен да направам сé што ќе ми заповедаш.
Тогаш Петар му рекол:
- Да одиме во Светиот Град, да се поклониме на животворениот Гроб Господов и таму ќе ме продадеш на некој од христијаните, а парите добиени од продажбата, раздај ги на сиромашните. Тогаш и самиот ќе бидеш слободен човек.
Робот се зачудил заради таа чудна намера на својот господар. Не сакал да му се покори и му рекол:
- Да дојдам со тебе во Светиот Град сум должен, бидејќи сум твој слуга. Но, да те продадам тебе, мојот господар, не можам и никогаш нема да го направам тоа.
Тогаш Петар му рекол:
- Ако не ме продадеш, јас ќе те продадам на јазичниците, како што веќе ти кажав.
И тие тргнале кон Ерусалим. Откако се поклониле на светите места, Петар повторно му рекол:
- Продај ме, бидејќи ако ти не ме продадеш мене, јас ќе те продадам на варварите во тешко ропство.
Гледајќи ја непоколебливата намера на својот господар, робот му се потчинил против своја волја. Кога сретнал еден богобојазлив, нему познат маж по име Зоил, кој изработувал производи од сребро, робот му рекол:
- Слушни ме, Зоил, купи од мене еден добар роб.
Мајсторот за сребро одговорил:
- Брате, верувај ми, осиромашив, па нема со што да платам за него.
Тогаш робот му предложил:
- Заеми од некого и купи го, бидејќи е многу добар и Бог ќе те благослови поради него.
Кога поверувал на неговите зборови, Зоил од свој пријател зел на заем триесет златни монети и со нив го купил Петар од робот, незнаејќи дека Петар е негов господар. Робот, кога ги зел парите за својот господар, заминал за Цариград, не рекол никому ништо, а парите ги поделил на сиромашните. Од тогаш Петар почнал да служи кај Зоил. Морал да го прави она на што не бил навикнал: де работел во кујната, де извезувал ѓубриво од домот на Зоил, де ја копал земјата на лозјето. Со овие и со други работи тој го поробувал своето телото во безмерното свое смирение. Зоил, пак, видел дека Петар привлекува благослов кон неговиот дом, како што некогаш Потифар добил благослов заради Јосиф. Видел и дека неговото богатство се умножило. Поради тоа го возљубил Петар и во исто време имал почит кон него поради неговото необично смирение. Еднаш му рекол:
- Петре, сакам да те ослободам. Биди мој брат.
Но, Петар не сакал слобода, туку претпочитал да служи како роб. Често пати другите робови му се потсмевале, понекогаш на секаков начин го оскрбувале, но тој трпеливо поднесувал сè, не кажувајќи ниту збор. Еднаш Петар Го видел на сон блескавиот Маж, Кој некогаш му се јавил во Африка во неговата облека. Држејќи во рацете триесет златни монети, Тој му рекол:
- Не тагувај, брате Петре, бидејќи Јас Самиот ги добив парите за тебе. Потрпи уште, додека не те препознаат.
По некое време, од Африка на поклонение на Светите места дошле некакви продавачи на сребро. Господарот на Петар, Зоил, ги поканил на ручек. За време на ручекот, гостите го познале Петра и си рекле еден на друг:
- Колку многу личи овој човек на Петар митарот.
Кога го слушнал нивниот разговор, Петар се сокрил од нив, за да не го препознаат целосно. Но, тие го препознале и почнале да му велат на домаќинот на куќата:
- Зоил, сакаме да ти кажеме нешто важно. Знаеш ли дека во твојот дом служи голем човек – Петар? Во Африка Петар беше многу познат човек, но неочекувано ги ослободи сите свои робови и некаде се сокри. Кнезот силно е ожалостен и жали што Петар нé остави. Со оглед на тоа, ние би сакале да го земеме со себе.
Стоејќи зад вратата, свети Петар ги чул сите зборови. Ја оставил на земјата чинијата што ја носел и побрзал да излезе, за да избега. Портирот бил нем и глув од раѓањето, така што само според договорени знаци ја отворал и затворал вратата.
Брзајќи да излезе, свети Петар му рекол на немиот:
- Тебе ти зборувам, во името на нашиот Господ Исус Христос: веднаш отвори ми ја вратата.
Тогаш се разврзала устата на немиот и тој рекол:
- Добро, Господаре, сега ќе отворам.
Со тие зборови тој ја отворил вратата и светиот брзо излегол. Тогаш поранешниот нем отишол кај својот господар и проговорел во присуство на сите. Сите во домот се зачудиле кога слушнале дека тој зборува. Веднаш почнале да го бараат Петра, но не го нашле. Немиот, пак, рекол:
- Видете да не избегал и знајте дека тоа е голем Божји слуга. Кога дојде до вратата, ми рече: “Во името на Господа Исуса Христа, тебе ти зборувам, отвори ја вратата.” И јас веднаш забележав како од неговата уста излезе пламен, кој ме допре, и почнав да зборувам.
Сите веднаш се упатиле во потрага на Петар, но не го стигнале. Внимателно го барале насекаде, но не го нашле. Тогаш сите во домот на Зоил заридале и рекле: “Како така не знаевме дека тој е толку голем Божји слуга?” И го прославиле Бога, Кој има многу Свои тајни слуги. Петар, пак, кога избегал од човечката слава, се криел на тајни места до своето претставување пред Бога.
Слава на Господа во веки. Амин.

 
Заветување
 Бог не сака од мене друго, освен да ме спаси. Доволно е да го чувам Неговиот закон. Тоа е најлесниот, најправедниот, најслаткиот закон.
  Бог ќе го поткрепи тој мој мал напор, Бог ќе ми помогне со вдахновението на Својата благодат, со достоинството и моќта на Својот пример.
  За тој мал напор, Бог ќе ми даде вечна награда, за малата тага – вечна радост, за малиот труд – вечна отплата, малото страдање ќе биде наградено со вечна радост и слава.

 
Плод
Осуди го злото што си го направил и почни да живееш според заповедите, бидејќи тоа може да биде твојот последен час.
Принеси се целиот себеси на Бога, со сите душевни и телесни сили.
И денес помоли се со оваа молитва: Ги исповедам пред Тебе, мојот Господ, Бог и Создател, Кој е прославуван и и на Кој се поклонуваме во Света Троица, Отец, Син и Свети Дух, сите свои гревови, извршени во сите дни на мојот живот, во секој час и сега, со дела, со зборови, со мисли: прејадување, опивање, ненавремено јадење, празнословие, униние, мрзеливост, дрскословие, непослушност, клеветење, осудување, невнимателност, самољубие, среброљубие, грабење, лага, кражба, давање на заем со лихва, завист, гнев, оскрбување на ближниот, плотска похот и нечистотија, злопаметење, омраза и она што згрешив со сите мои сетила: вид, слух, мирис, вкус, чувство и со сите душевни и телесни чувства, преку кои Те прогневив Тебе, мојот Бог и Творец, и го навредив својот ближен. Жалејќи за овие свои гревови, признавајќи се себеси за виновен (виновна) пред Тебе, мојот Бог, коленопреклоно паѓам и се каам, помогни ми, Господи, Боже мој, со солзи смирено Ти се молам. Прости ми ги според Твоето милосрдие, сите минати и сегашни согрешенија и ослободи ме од нив, како благ и човекољубец. Амин.
Достојно е навистина да Те блажиме, Богородице, секогаш блажена и пренепорочна, и Мајка на нашиот Бог. Почесна од херувимите и неспоредлива пославна од серафимите, нетлено Бог Словото што Го роди, Тебе, вистинска Богородице, ние Те величаме.
Слава Ти на Тебе, Христе Боже, надеж наша, слава Ти на Тебе.
Слава на Отецот, и Синот, и Светиот Дух, и сега и секогаш и во сите векови. Амин.
Господи, помилуј (3).
По молитвите на светите отци наши, Господи Исусе Христе, Боже наш, помилуј нé. Амин.

 Маран Ата   

  http://maranata0.wordpress.com/