“Искуството на отците на Црквата ни вели дека покајанието е доживотно дело, дека се бориме со нашите страсти цел живот.Тоа сигурно не е истакнато за да не разочара и да не обеспокои, но да нè приземји и да не натера да разбереме дека ќе се спасиме не затоа што сме станале совршени, туку затоа што сме го придобиле смирението и искреноста.
Отците на Црквата се свесни за човековата природа и состојба. Тие добро знаат што точно претставува човекот.
Повеќето од нас ќе треба да војуваат против сопствените страсти и “темнини” . Постојат исклучителни случаи на покајание и промена, кои, токму затоа што се ретки, се нарекуваат чуда. Но, тие не се вообичаена појава, туку исклучок. Огромното мнозинство луѓе, верници, нема да можат да ги надминат своите страсти. Најверојатно ќе умреме со некои од нив. Во најдобар случај, по Божја благодат, ќе научиме да ги контролираме. Да ги прифатиме, не со оправдување, туку со разбирање.
Се разбира, сега моралистичкиот и правниот дел од нашето его и нашето оттуѓено предание ќе се побунат, велејќи: „А, како ќе се спасиме?“ Видете.. Добро е што Бог нема никаква врска со нашите сфаќања и проекции на душата, што не дејствува со нашите критериуми за правичност. Бог ја бара од нас нашата автентичност и реално прифаќање на нашите егзистенцијални граници. Бог ја сака нашата човечност и искреност. Она што може да ни ја затвори вратата на Неговото царство нема да биде нашиот грев, туку нашето лицемерие и лага. Нашиот прикриен и откриен егоизам, кој верувајте ми, знае да се прикрие многу добро дури и во нашите очигледни добродетели.”
о. Харалампиј Пападопулос
извор : zadrugata.com
превод: С.Стефковски
Јуни 2021 лето Господово
