Треба уште еднаш да се подвлече дека целта на постот не се состои во тоа тој да нè принуди на некакви формални обврски, туку во тоа да го омекне нашето срце, така што тоа би се отворило за духовната реалност и би ја доживеало скриената глад и жед за заедништво со Бога.

Во овој ден, првата сабота од постот, го празнуваме преславното чудо со коливото на светиот и славен великомаченик Теодор Тирон, кое има ваков почеток: За време на владеењето на Јулијан Отстапник (по Констанциј – синот на големиот цар Константин), кој отпадна од Христа и му се врати на идолопоклонството, започна гонење на христијаните, јавно или прикриено.

Koгa нашата волја е раководена од самољубието и од земната мудрост, тогаш таа се обидува да одржува некаква средина, достојна за секаква осуда - средина меѓу овие два стремежа во нас, односно да се воздржува од телесните страсти, но да гледа да нема неугодности, кои се неизбежни кога се трудиме вистински да се воздржуваме од страстите и задоволувањето на духовните барања;

Држат строги диети, но не постат. Одат на психијатар и седат пред телевизорот со часови, но не одат на исповед ниту во црква. Луѓето денес не сакаат да даваат туку само да земаат, без труд или лична жртва. Се плашиме да се погледнеме едни други во очи. Систематски го избегнуваме ова, содзавајќи си немир во себе.

По разговорот со момчето, судијата ја објави својата пресуда, велејќи: „Кражбата, особено кражбата на леб, е многу срамно кривично дело. И сите ние овде сме одговорни за ова кривично дело. Сите присутни во оваа судница денес, а и јас сум меѓу нив, се одговорни за ова дело. Значи, сите присутни ќе бидат казнети со по 10 долари. „Никој не може да ја напушти судницата се додека не депонира 10 долари овде.

Дојдете, верни, во светлина да ги извршуваме делата Божји, како дење набожно да одиме, секаков неправеден договор да раскинеме и секаква соблазна на ближниот  од нас да отфрлиме; телесните наслади да ги оставиме и духовните наши дарови да ги возраснеме; на гладните леб да им дадеме и на Христа со покајание да Му пристапиме, викајќи: Боже наш, помилуј нè.

Мајката Божја се обраќа кон Христос со зборовите ''Сине мој, помилуј ги своите луѓе'' . (Тоа го пишува во две бои, нејзиното го пишува со црно мастило, А Христос одговара со црвено) а Он и одговара ''Згрешиле.'' Она Му вели ''Ама Tи помилуј ги'' ,
а Он повторно и одговара ''Не се каат''
Она повторно Му вели ''Ама заради мене помилуј ги.''
И Он вели ''Заради Твоите молитви ќе ги помилувам''.

Ете така настанаа небото и земјата, во она време кога Господ Бог ги создаде земјата и небото. И секое растение полско, што уште не беше на земјата, и секоја тревка земна, што уште не беше никнала, зашто Господ Бог уште не праќаше дожд на земјата, ниту, пак, имаше човек што ќе ја обработува земјата, но се креваше пара од земјата. И ја натопуваше површината на целата земја.

Бил многу голем подвижник кој оседувал големо покајание. Писател е на многу покајни песни, коишто извирале од неговиот покаен внатрешен дух во него. Не бил учен, но Светиот Дух го учел. Оваа молитва е една од многуте негови покајнички молитви. Едноставна е и многу кратка, а истовремено многу содржајна и прецизна. Таа е сржта, центарот на духовниот живот во Црквата.

Тоа во што се надеваа повеќе го нема, тоа од што се плашеа, тоа и го најдоа. И тагуваат бидејќи се понижени и покрадени, бидејќи нивното некогашно пребивалиште било лажно, а сегашното мачење вистинско, што нивниот спокој исчезна, а казната е бескрајна. Ги гледаат праведниците и гледаат дека нивните страдања поминаа, дека нивните маки биле привремени...

Знаеш Ти, Господи, дека големи се нашите неправди. И ние знаеме, дека голема е милоста Твоја. Ако не Те смилостиви Твојата штедрост, загинавме ние со нашите беззаконија. Не оставај нè Господи, Господи, затоа што ги вкусивме Телото и Крвта Твоја.
Кога делата на секого ќе бидат испитани пред Тебе, Господи на сите, во тоа последно врме, не одврајќај го, Господи, лицето Твое од оние кои го исповедале Твоето свето име.

Над сè, свети Ефрем си останува прекрасен проповедник – амвонот е почеток и крај на неговото служение, проповедта е трубата на неговото слово и творештво. Неговата проповед е образец за сите времиња и места – по својата библиска основа, православно расветлување и народен дух. Во древност, не случајно било наредено, во некои Источни Цркви, да се читаат соодветни проповеди од свети Ефрем непосредно по читањето на светото Евангелие

Колку е големо Твоето милосрдие, Господи, зашто си претрпел клинци и копје, заради мене осудениот на гибел; затоа Те воспевам, Христе. Сите луѓе, поклонувајќи се на крстот, трската, клинците и копјето, на живоносните Твои страдања, со песни, Христе, Те воспеваме.

Потоа рече Бог: „Нека се појават светила на сводот небески, што ќе ја осветлуваат земјата за да го делат денот од ноќта, и да бидат знаци и за времињата и за деновите и за годините; и нека светат на сводот небески за да ја осветлуваат земјата!" И би така. И создаде Бог две големи светила: светило поголемо да управува со денот и светило помало да управува со ноќта, и ѕвезди; и ги постави Бог на

Ни покажа и нѐ поучи и како духовно да пораснеме и да ја достигнеме оваа Божествена љубов. Нѐ поучи дека, покрај лоши дела и зборови, срцето треба да го очистиме и од зли чувства и мисли. Нѐ поучи како да се смируваме во Божјата волја. Нѐ поучи да Му благодариме на Бог за сѐ, посебно за злото кое ни се случува; нѐ поучи како целиот наш живот да ни биде благодарење. Нѐ поучи дека, во секое искушение треба да ја бараме Божјата правда, а не човечката.

Да го оставиме разумот на неговата арогантнoст и збунетост, да го оставиме и моралот со неговите објаснувања и оправдувања. Да ја послушаме нашата совест, таму внатре, длабоко во нас, каде тивкиот, но и строгиот и немилосрден глас ни зборува: виновен си! Но, во што се состои мојата вина? Не, таа не е во ниту една навреда и расправија што ја имав со моите ближни, бидејќи тоа е неизбежно во животот на човекот.

И по изгонувањето, сега човекот ја живее општата состојба на падот и сето она што ја карактеризира, а тоа се гордоста, расеаноста и затемнетоста. Сѐ уште е примамлива понудата, односно „можноста“ да се постане бог без Бога. Насилно да го придобие изгубениот рај и повторно да ги освои Небесата, градејќи кула вавилонска во безумен бунт против Бог.

Вас на кои Христос Бог ви е
богатство и чест, сила и слава,
вас кои великиот Теодор во верата ве просветли,
вас по чии молитви Господ храмови идолски разруши
и цркви подигна – Евтропие, Клеониче и Василиске

Ова е времето за покајание, ова е денот спасителен, почетокот на постот: биди будна, душо, вратите на страстите затвори ги, и сврти се кон Господа.
Бурата од гревови во бездната на очајание ме влече; но кон океанот на Твојата милост трчам, Господи, спаси ме.
Самиот јас станав роб на гревот, самиот јас им ги отворив вратите на страстите, Слово милостиво!

Јазикот е раѓање на човекот. Филозофите велат: вистински се раѓаме во јазикот, не во акушерската клиника. Затоа, со години, во интервјуа, колумни, на собири по разни поводи повторувам: ДРЖАВАТА мора да ги заштити овие две катедри со специјален закон со кој ќе го гарантира нивниот опстанок!