Времињата се менуваат и ние се менуваме заедно со нив. Сега е страшно време. Се случува преврат на сѐ - вредности, добродетели, добрини. Сè се менува. Тоа што нашите предци порано го сметале за грев, зло, сега некој се труди да го шири. Таа нечистотија и злоба. И ете во ова време на промени, човекот треба да го сочува своето јасно расудување. Реката тече и често ни се паѓа да пливаме спроти текот.

Божјата благодат ги посетува душите на луѓето и, кога ќе ги најде подготвени и исчистени, таму попрскува со капки роса од Светиот Дух. Тогаш душата почнува постепено да ги затвoра своите ливчиња, ограничувајќи ги своите чувства, за умот да не се расејува по разните страсти и да не лебди меѓу најразличните помисли. Оттаму доаѓа духовното созревање на душата и таа принесува сочни и благоухани плодови на добродетелите.

Значи примарно во образованието е градењето на личноста преку стекнување на одредени вредности. Социолозите и психолозите велат дека од мигот на раѓањето, па сѐ до смртта човекот прифаќа одредени вредности, стекнува знаења, развива способности и на тој начин се интегрира во општеството – се социјализира. Еден од најстудиозните истражувачи кои се занимавале со феноменот на социјализацијата...

Отец Пајсиј им одговори дека знае за смртта на монахот, бидејќи веќе ги видел ангелските војски, кои што дошле да му ја земат душата. Поклониците збунето негодуваа а некои од нив го молеа Старецот да им објасни за кого точно им зборува, мислејќи дека не ги разбрал. Отец Пајсиј им го раскажа следното:

„Главната епитимија на нашиот век – е трпението. Што и да ни даде Бог, во сè нека биде Божјата волја, и сè треба мирно да поднесуваме – без паника, без униние, без негодување, без очајување, без помисли против ближниот. Заради своите гревови страдаме“.

 Што значи спасение? Дали навистина, смртта на телото е претпоставка за влезот во Царството Христово? Како можеме да ја развиеме нашата способност за да живееме согласно заповедите Христови, согласно Светиот Дух?

Современиот човек треба да го цени спасителното посредство на Богородица, во страдањата и маките не треба да заборави за Помошничката на оние што страдаат, Застапничката, Покровителката, Утешителката на оние што очајуваат; обраќајќи се кон Неа тој секогаш ќе најде спокој, решение и одговор. Да се помолиме, бидејќи Богородица, „посредничката кон Животот“, секогаш го давала својот благослов...

Во горниот десен агол имаме мала мандорла со рака која благословува. Таа ја преставува Божјата присутност во овој настан. Истовремено продолжената линија од раката дијагонално минува низ сите важни елементи од кругот и завршува во долното лево дрво. Од левиот горен агол  низ сртот на планината се спушта уште една дијагоналана, која заедно со предходната внесуваат динамичност во композицијата.

На празникот на Успението на Мајката Божја,Пресветата Дева Марија, Архиепископот Охридски и македонски г. г. Стефан отслужи Божествена Литургија во манастирот посветен на Успението на Богородица, во село Матка.  На Литургискиот собор  многубројниот народ Божји се причести со светите дарови.

На 28.08.2015 година, по повод манастирската слава „Успение на Пресвета Богородица “ во Лешочкиот манастир,  Неговото  високопреосвештенство, Митрополитот тетовско-гостиварски г. Јосиф, во сослужение на свештеници од Тетовското архиерејско намесништво отслужи Света Божествена Литургија. На литургијата верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.

На 28. 08. 2015 година – Успение на Пресвета Богородица – Голема Богородица, Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Брегалнички г. Иларион, во сослужение на Архимандритот на Лесновскиот манастир отец Дамаскин и свештеници од штипското и кочанското архиерејско намесништво, во црквата посветена на Успението на Пресвета Богородица во Пробиштип, отслужи света архиерејскаЛитургија.

„Дојдете да го празнуваме сесветското успение на сенепорочна Богородица, бидејќи денес ангелите го слават чесното преселување на Божјата Мајка, и нас земните нè повикуваат на веселие, непрестајно да викаме: Радувај се, ти која се претстави од земјата, и се пресели кон небесните живеалишта! Радувај се, ти која хорот на учениците на лесен облак го собра заедно!

На 27.08.2015 година, во предвечерието на големиот христијански празник „Успение  на Пресвета Богородица “, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот тетовско-гостиварски г. Јосиф, отслужи вечерна богослужба во храмот „Пресвета Богородица“ во с. Лешок - Тетово.

Затoа св. Златoуст и вeли: “Oва нe e мoжнo да сe разбeрe вo oднoс на кoј билo друг чoвeк, туку вo oднoс самo на Христа”. Прoрoкoт oвдe јаснo ги изразува двeтe прирoди кај Спаситeлoт на свeтoт: чoвeчката и бoжeствeната. Младeнeц сe рoди - тoа ја oзначува чистата чoвeчка прирoда. Син ни сe дадe - тoа ги сoeдинува двeтe прирoди вo eдна личнoст. Син Бoжји и Син на Дeва вo личнoста на вoплoтeниoт Гoспoд.

Таа имала oбичај чeстoпати да oди на Гoлгoта, на Eлeoнската Гoра, вo Гeтсиманската Градина, вo Витлeeм и на другитe мeста пoзнати заради нeјзиниoт Син. На ситe тиe мeста, а пoсeбнo на Гoлгoта, таа сe мoлeла кoлeнoпрeклoнo. Сo тoа таа гo дала првиoт примeр и пoттик на вeрницитe да ги пoсeтуваат свeтитe мeста oд љубoв кoн  Oнoј кoј сo присуствoтo на Свoeтo страдањe и...

Религиозната вера, а особено христијанската, во суштина претставува излез од ќорсокакот на смртта. Ако Христос не воскреснал, празна е нашата вера – вели апостолот Павле. Ако сите наши „акции“ се овде, во овој материјален свет – ние сме веќе банкроти: смртта ќе ги симне на нула сите наши сметки, колку огромни или ништожни да се. Затоа смртта претставува определен „момент на вистината“ за животот, она што го утврдува неговото значење и вредност – колку и парадоксално да звучи.

- За жал, работите не се во рацете на Црквата, туку во рацете на секој еден од нас. Проблемот е што како целина отстапуваме од Бога. Така што тоа е избор, кој стои пред сите нас - дали ќе се упатиме кон вечноста или ќе започнеме да се поистоветуваме со таквите јавни изопачувања. Проблемот е, што во моментов тие изопачувања многу активно се проповедаат, вклучително, преку пропагандната дејностна на 18 делегати од разни земји. Веќе тие држави..

Сите сме еднакви на Бога во Христа, но по благодат, а конкретно за ова прашање повторно ќе си споменеме за свети Григориј Палама, кој сумирајќи го светотоечкото богословие, вели дека Пресветата зазема место веднаш после Пресвета Троица, дека таа е бог (по благодат) веднаш после Бога, бидејќи го поврзува создаденото со несоздаденото и е „прва меѓу спасените„, бидејќи Бог стана човек преку Пресвета Богородица, Таа е „Лествица со која Бог слегува„ и „Лествица која нè изведува од земјата на небото„

Така од земја и дишење е создаден човекот – Образот на Бесмртниот, зашто и во двајцата царува природата на духот, кој не знае за смрт. Поради сето ова, јас, како земја, сум приврзан кон тукашниот живот – како дел пак, од божествениот Дух, носам во своите гради љубов кон вечниот живот!

Што да правиме, кога не можеме да ги промениме надворешните околности? Ако ги вложиш сите можни усилија, бараш решение, дури и молиш за помош од оние, кои можат да помогнат, и се молиш, се разбира, а сè останува по старо? Или уште полошо – ситуацијата воопшто, никако не зависи од тебе. Што тогаш? Да продолжиш да униваш, додека преуспеваш „во злото“?