Сите монаси на Света Гора Атонска ги опфати радосно восхитување, гледајќи како Ти го спаси богобојажливото момче кога безумните златољупци го фрлија во морето со камен на вратот. Поради тоа, обителта која го прими, красејќи се со твоето име, благодарно повика кон ГосподаАлилуја!

Нашиот Бог е насекаде присутен и Е Светлина во помрачената вселена. Се што е добро е од Него, зашто Он е љубов и не повикува да заедничиме со Неговата љубов. Неговата светлина не осветлува дури и кога бираме да живееме во темнина, зашто Он е насекаде и исполнува се. Нашето неверие во никој случај не го поништува Неговото присуство, ниту пак го негира фактот дека Он Е Бог.

На првиот степен од нашиот духовен развој, чистење на срцето од развратните страсти, ние сме во постојана борба да го сопреме истекувањето и губење на благодатта од нас. Додека ги преобразуваме страстите, нашиот духовен живот е непостојан и често се случува духовно да паѓаме и

Ми се чини дека потребата да се ‘‘живее виртуелно’’ на социјалните мрежи во голема мера се должи на можноста да се говори од ‘‘говорница’’, не сносувајќи одговорност за своите зборови. Човекот на интернет станува невидлив. Тој може да настапи од никаде. Психолошки тоа е многу удобно. На социјалните мрежи соговорникот не ги гледа твоите очи, изрази на лицето, твоите вистински емоции.

 Младенецот Христос седи во рацете на Богородица, со десната рака благословува, а во левата држи  свиток, книга што одговара на иконографскиот тип на Христос Пантократор (Седржител, Семоќен). Како  вообичаено, Богородица е претставена на иконата до појасот, но познати се и скратените верзии каде  е претставена до рамо (Казанската) или целосно.

 Има и општо восогласување. На пример: „христијаните“ кои сѐ уште не ја отфрлиле темнината на поистоветувањето со државата, народот и партијата, наместо пастирскиот пристап кон истите, треба да знаат дека се наоѓаат во религиозно растројство на личноста и дека се главни носители на растројството на државата и народот, и на партијата со кои се поистоветиле; иако тие за себе

Ѓаволот влегол во рајот и ја измамил Ева. Но и Христос Господ, како што велат Отците, влегол во светот и го измамил, го поразил ѓаволот. Токму тоа го гледаме во испитанието. Во тоа што Бог допушта човекот да биде испитан, ги гледаме сите овие елементи, но се разбира ја гледаме и слободата на човекот. Бог не се допира до неа, бидејќи таа е најголемиот и највозвишен дар што Неговата љубов му го дала на човекот.

На 14.11.2023 година, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г. г. Стефан,

ги освети темелите за возoбновување на стариот манастирски храм

посветен на св. пророк Илија во Мирковци.

Да ја согледаме небесната височина и длабочината на земјата: да ја разбереме и нашата природа, да сознаеме што сме како луѓе: дека умираме и дека преминуваме зад границите на овој свет. Тогаш без какво и да е прикривање ќе излеземе пред лицето на праведниот Судија, за

   И покрај тоа што ние, го бркаме како и Гадаринците и го молиме да си отиде од нашиот крај ( зашто нема да можеме да си ги вршиме нашите гревови, нашите престапи и сл. ) Тој никогаш не се откажува од нас. И секогаш ќе најде начин да нè оправда и да не подигне повисоко од тоа што ние всушност заслужуваме. Истото се случува и со причеста. Тој ни се дава нам целиот, во

Засипнува нашето грло за да постигнеме нешто, за да нè разберат, за да нè оправдаат, за да ни помогнат. И срцето наше е полно со желби, добри или лоши сонови, не е како утврден град – силен, возвишен, со еден храм на врвот свој во кој се наоѓа Бог,

“Секоја мака што ја трпиме заради Бог, колку и да е мала, вели свети Исак Сирин,
поголема е од секое големо дело, коешто бидува без мака. ...
Болката секогаш го привлекува погледот Божји.“

Твoрeцoт на ситe сласти e најгoлeма сласт; Нoситeлoт на ситe мудрoсти e најгoлeма мудрoст; Извoрoт на ситe сили и милoсти e најгoлeма сила и милoст. Сoздатeлoт на сeкаква убавина на нeбoтo и на зeмјата e најгoлeма убавина.

Старозаветен менталитет е строгото пазење на сјајот на надворешната форма, додека нашата внатрешност е темнина – без просветленост на умот, која произлегува од умно-срдечната молитва и исполнувањето на заповедите Божји; а главната заповед е милост и помош кон оние што страдаат."

Еден канадски поет вели: „Ме убива, не планината што ја гледам пред себе, туку камчето во мојот чевел“. Така е. Тоа е нашата тешкотија. Сака да каже дека тешкотијата не е во планината што ја гледаш и ја сметаш за висока и недостапна, туку се наоѓа во тебе самиот. Затоа треба да сфатиме дека испитанието не се наоѓа во она што го среќаваме околу нас, туку длабоко во нас.

Тоа што не се испитува, не созрева. Така, доаѓа искушението, кое е една силна лекција. Преку искушението што Самиот Бог го определува, стекнуваме утврдување во верата, цврстина на добродетелта, растење во љубовта, духовно созревање на човекот. Искушението е онаа силна лекција којашто го забрзува нашиот избор.