Демирхисарско-слепченската летна школа, како едукативно-научна и културна манифестација, која е насочена кон проучување, истражување, афирмирање и промовирање на македонското културно и духовно наследство ги заврши годинашните активности. Затворањето на школата беше проследено со свечено врачување дипломи и признанија до сите учесници во летната школа,

– Дознав дека секој човек живее не од својата грижа за себе, туку од Љубовта. Не ѝ беше дадено на мајката да дознае што е потребно за животот на нејзините деца. Не му беше дадено на богатиот да дознае што нему му е потребно. И на ниту еден човек не му е дадено да дознае дали до вечер му се потребни мртовечки, или други обувки.

Свети Јован во едно од неговите посланија вели: „Совршената љубов го изгонува стравот“.  Што сака со ова да ни каже светителот? За каква љубов и за каков страв ни говори? Псалмопејачот (Давид) вели: „Имајте стравопочит кон Господа сите праведници Негови“.  Вакви изреки наоѓаме на многу места во Светото Писмо. Според тоа, ако светителите кои Го љубеле Бога и имале стравопочит кон Него, како можеме да кажеме: „Љубовта го изгонува стравот“?

„Сeкoја направа сo кoја луѓeтo сe гoрдeат какo сo изум на свoјoт разум, всушнoст, e oбјавeна сo Прoмислата Бoжја; и сeкoја прoнајдeна направа има двe свoи назначувања: eднo физичкo, а втoрo духoвнo.

И часoвникoт e eдна прeкрасна направа, нo тoј нe e направeн самo да ни гo пoкажува врeмeтo на дeнoт и нoќта, туку и да нè пoтсeтува на смртта.

 Бидејќи имале силна и непоколеблива вера, Божјата благодат делувала врз сите луѓе коишто им се обраќале за помош. Колку што лекувале со разните треви, толку повеќе Бог, поради нивниот свет и праведен живот, ја изливал Својата благодат врз нив за да се покаже Неговата сила преку делувањето на овие бесребреници.

Затоа воспитанието започнува од рана возраст, детето треба да се научи да има високи критериуми – естетски и духовни. Ако го предадеш детето уште од мало на телевизијата, таа ќе го смачка. Телевизијата, којашто работи со најгрубите инстинкти на човекот, го ужасува и го смачкува преку агресија, или пак обратно, создава привидна среќа, дека не си во опасност:

Процесот што се одвива не значи дека одреден човечки капацитет, како што е интелектот, пропаѓа, но се чини дека под огромно влијание на растечката моќ луѓето остануваат лишени од својата внатрешна независност и повеќе или помалку свесно се откажуваат од независното размислување.

 ·Во старо време имало една многу убава, кротка и вредна мома. Била умна и вешта, питома и праведна. Со гласот свој славеите во гората ги натпејувала, а со играта сите играчи ги надигрувала. Била учена и многу писмена. Читала и пишувала на многу јазици, а творела на својот единствен јазик и своето единствено писмо наследено многу одамна од претците.

На 7.7.2022 година, ден кога Црквата гo прославува Рождеството на чесниот славен Пророк, Претеча и Крстител Господов Јован (Иванден), Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г. г. Стефан отслужи Света  Литургија во храмот посветен на рождството на св. Јован Крстител во Бутел.

На 4.7.2022 г., Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г. г. Стефан оствари средба со г-ѓа Славица Лазареска Мелничук, диригентка на хорот од катедралната црква „Покров на Пресвета Богородица“ во Чикаго. Г-ѓа Славица е долгогодишен хорист во САД која покрај руското, го користи и македонскиот напев на црковните песнопенија. Таа е автор и на неколку црковни композиции.

Првото оружје е никогаш да не се надеваме самите на себе, зашто Светото Писмо вели: „Проклет да е човекот кој се надева во човек и кој смета дека телото му е силно“. Значи, прво што е потребно во невидливата борба е да ја спознаеме својата немоќ и ништожност, бидејќи „кој себеси се смета за ништо“, вели св. Јован Златоуст, „се познава подобро од сите останати“;

Еден ден пред Божиќ, кога свети Наум ја беше завршил светата Литургија во манастирот и ги беше причестил монасите и народот, почувствувал дека му се приближува разделбата од овој свет. Гледајќи го монасите неговото бледо лице, од кое излегувала некоја блага светлина, почувствувале во своите срца дека наскоро мора да се разделат од својот духовен отец и учител.

Навистина е Божји дар да се чувствува длаболка болка поради гревовите.
Тоа е полно покајание, самоосудување со цврста намера да се остави дотогашниот гревовен живот, да се стане нов човек, да се помириме со Бога и со сопствената совест. Тоа е, исто така, и цврста доверба во Божјата сепростувачка добрина. Само оној кој свесно и искрено се кае добива простување. За непокајните, пак, следува пропаст.

Согласно опитот на сите Свети, единствен темел на вистинскиот духовен живот во Црквата е вистинската вера. Вистинска вера може да биде само една. Учеството во вистинската вера во Црквата истовремено значи и учество во вистинска благодат. Затоа вистинската вера го соединува човекот со Бог. Вистинската вера е и критериум за вистински духовен живот.

   “Браќа, вразумувајте ги распуштените, тешете ги малодушните, поддржувајте ги слабите, бидете долготрпеливи кон сите. Внимавајте на некој да не му возвратите зло за зло, туку секогаш  барајте добра и еден на друг и во се”… Така во последната глава од своето послание до Солуњаните говори апостол Павле. Овие зборови се јасни, прости, кратки, но – колку во нив има светлина, колку добро и вистина…    

Преданието раскажува дека во 807 година на Света Гора дошле банда од морски разбојници. Тие имале намера в`зори, после отворањето на капијата да влезат во Ватопед,  да ги заколат монасите и да ги искрадат манастирските богатства.
Една вечер тие се истовариле на копното и се сокриле во блиските грмушки.