Мeѓутoа, прeд свeтoт сeкoгаш била насмeана, oблeчeна вo раскoш, накитeна сo бисeри. Свeтoт сeштo збoрувал за нeа: пoчналe да сe прoнeсуваат гласoви за нeјзиниoт нeмoралeн живoт. Тoа гo слушналe и нeјзинитe синoви, па наврeдeни и налутeни oтвoрeнo ѝ рeклe на мајката штo сe збoрува за нeа. Мајката ја разoтвoрила свoјата раскoшна oблeка и синoвитe сo ужас гo видeлe нeјзинoтo тeлo сoсeма исушeнo и oслабнатo, стeгнатo сo жeлeзнитe синџири.

- Старче, помина ли тешкото време?
- Тешко е зад себе, најлошото е пред нас!
- Што би ме советувал да направам, старче?
- Јадете храна со мала лажица.
За што? Да се биде здрав?

Дојде во Колибата еден млад маѓепсник (вражалец) од Тибет и ми раскажа многу работи од неговиот живот. Тоа дете, само што се одбило од доење, на возраст од три години, татко му го посветил на една група од триесет маѓепсници од повисок степен во Тибет, за да го воведат во нивната техника. Стасал до единаесеттиот степен на магија, а дванаесеттиот е највисок.

Благодатта на Светиот Дух Господ, од часот на нашето Крштение се наоѓа внатре во нашето срце. Но, не е доволно само да сме крстени во Црквата, па да се подразбира дека Му се поклонуваме на Бог во дух и во вистина, туку неопходно е и да ја активираме и актуализираме

Со благодатта Христова спознавајќи го животот вечен,
утеха си носел на родот човечки,
лекувајќи ги бесплатно нивните болести,

Мудроста одозгора ја растера лудоста на овој свет,
о премудри оче Патрикие,
свештеномачениче исповедниче на силата Христова,

Свети блажени мачениче Теодоте,
Христово прибежиште за бедните,
гладните, гонетите и сиромасите,
ти милосрден слуго на Божјите заповеди,
верата бестрашно ја исповеда,

Светлината од исток стигна,
до Панонските краишта преку тебе о свети апостоле Андрониче,
разобличувајќи ја лагата од овој свет,
заедно со ревносната Јунија,
 ја растеравте маглата на незнаењето,

Црквата го именувала овој празник според настанот опишан во Светото Евангелие – кога Господ Исус Христос, во третата година од Својата Евангелска мисија, на средината (преполовението) на Старозаветниот празник Сеници влегол во Храмот и почнал да поучува. „А кога се преполови празникот, влезе Исус во Храмот и поучуваше...“(Јован, 7, 14-36).

Ликуваат монашките лица,
се радуваат христијанските срца
насекаде каде се споменува твојот труд
и твоето име о Теодоре, ученику Пахомиев,
Христос Спасителот те надари со дар на расудување,
за да спознаеш дека без Него ништо не си,
моли го Него о учителе на послушанието,

Бура на непријателство од земните власти кон тебеподигна мрзителот на секое добро,кога го виде твоето добродетелно живеење,поттикнувајќи ги од Светата Гора Атонска поради нивната острастеност да те истераат,но Оној,Кој за сите промислува,на чудесен начин те заштити и за гонитеите невидлив те направи.Затоа смирено ти воспеваме:

Он нас нè љуби силно, бидејќи сме Негов род. Иако ние секој час се откажуваме од Бога, Он лесно не се одрекнува од нас. Но сепак Му е помило кога луѓето нарочно Му се обрнуваат. Он во вревата на градовите тешко да ги слуша и онака срамежливите, без срце и со половина уста изговорени студени зборови на нашите автоматски молитви. Дури во тишина на осаменоста Бог се впушта во дијалог со човекот.

 Кога Христос би бил Божја творба,
залудна би била нашата борба,
надежта пропаднала, верата онемела,
о Ахиле свети,
вистината плотта не ти ја дојави
туку Оној Кој преку тебе вршеше чудеса,
лагата замолкна, Величието посведочено,

Радувај се Исидоре свети мачениче,
кој Божјата волја во срцето,
 и умот свој ја укотви,
животот во рацете Христови го положи,
за нас застапи се свет војниче,
кои денес го празнуваме светиот твој спомен,

Тешејќи ги Своите ученици, Господ им вели дека за нив е подобро Тој да се вознесе на небесата. Оти, вознесувајќи се, наместо Себе ќе им Го испрати Духот Утешител. Светиот Дух се симнал и пребива во Црквата, совршувајќи го делото Христово во секој верен христијанин. Секој христијанин е заедничар на Духот.