Духовен Азбучник

Местото во рајот се заслужува. Со жртва од страна на оној кој сака да биде во него и да постигне вечно блаженство и спокој во милоста Божја. Ништо лично за неистомислениците, но тоа се правилата на христијанството. На ова е изградена целата христијанска етика. Да се каже јасно и точно - подобро е да си болен, но верен, отколку да си здрав, но неверен!

Сине, дали некогаш си размислувал дека сѐ што допира до тебе, истовремено допира и до Мене, бидејќи сѐ што се однесува на тебе, се однесува на зеницата од Моето око. Ти си скапоцен во Моите очи, бесценет, и Јас те засакав, па затоа Мене Ми е особено задоволство да те воспитувам.

 Тoгаш Вацлав сoбрал гoлeма вoјска и излeгoл прeд свoјoт нeпријатeл. Кoга ги видeл двeтe силни вoјски, тoј сe сoжалил тoлку нарoд да изгинe, па му испратил ваква пoрака на Радислав: “Спoрoт e пoмeѓу мeнe и тeбe, ти сакаш да владeeш сo Чeшка, а јас нe oтстапувам. Дoзвoли oваа рабoта да ја рeшимe сo бoрба пoмeѓу нас двајцата. Зoштo да има крвава битка пoмeѓу двeтe вoјски?”

Во Црквата Христова, а не во религиозната постројка на нашите проекции, болката и човечката немоќ не се лицемерно украсени . Не се чувствувате виновни затоа што не ви е добро. Не стравуваш  ниту биваш заплашен затоа што не си совршен. За светиите на Црквата, грешникот е повреден, а не лош човек.

  Срцата веќе не чукаат, не треперат. Можеби ги слушаме звуците на биолошкиот орган, но пулсот на љубовта не се слуша. Се се сведе на пресметки и математички равенки. Се заљубуваме, се жениме, склопуваме пријателства, велиме „Добар ден“ затоа што секогаш сакаме нешто од другиот без да дадеме нешто за возврат.

Не барај совршен спокој! Нашиот Христос го подигна Крстот, и ние ќе го подигнеме. Доколку ги истрпиме сите таги, ќе добиеме благодат од Господа. Затоа, Господ не става под искушение, за да ја испита нашата ревност и љубов спрема Него. Заради тоа е потребно трпение. Без трпение човекот не станува практичар, не ги осознава духовните нешта, така што, не може да го достигне

Тоа е патување во Неговото Царство. Таму разбирате дека нашата вера не е само една убава идеја, туку е суштинска животна вистина. На светата Литургија присутен е Самиот Христос кој го допира нашето битие. А она што го допира Бог се преобразува во светлина. Се менува и се просветлува. Не се менуваат проблемите, туку ние. Ова е тајната што треба да ја разбереме, дека не треба да се промени нашиот живот, туку како гледаме на него и како го живееме.

 Подобро да извикаш кон Бога отколку кон другите. Затоа што Бог ги трпи нашите  возбуди и негодувања, затоа што нè љуби длабоко и неизмерно и ги гледа нашите рани. Меѓутоа, другата личност можеби нема ниту трпение, ниту духовна состојба ниту љубов, за да го истрпи нашето однесување и на тој начин нанесуваме голема штета на взаемниот однос.

(Обновено)Самиот лик на Богомајката објавува бескрајно спасение, сострадалност, грижа и доверба, сила и смирение, чистота и убавина, љубов и победа на љубовта. Небозрачната светлина со која сјае Нејзиниот лик го осветлува и овој празник, на кој човекот веднаш сфаќа дека смртта е всушност чин на животот. Црквата никогаш во смртта на Богомајката не почувствувала страв, ниту...

Животот е убав. Потребно е да ја откриеме таа убавина. Да не се задржуваме на непријатностите што ни се случуваат во секојдневниот живот. Сигурно е тешко да се види убавината на животот кога сè не помрачува од грижи и таги, од предавства и искушенија. Имено, тогаш 

Старецот често советуваше да имаме духовно благородство и усрдност. Со тие добродетели се одликуваше и самиот, како што знаат оние кои го имаа сретнато. Еднаш кога го посетив во неговата стара келија на Свети Јован Претеча, кога по нашиот разговор го поздравив, тој ме испраќаше долго време.

Првото оружје е никогаш да не се надеваме самите на себе, зашто Светото Писмо вели: „Проклет да е човекот кој се надева во човек и кој смета дека телото му е силно“. Значи, прво што е потребно во невидливата борба е да ја спознаеме својата немоќ и ништожност, бидејќи „кој себеси се смета за ништо“, вели св. Јован Златоуст, „се познава подобро од сите останати“;

Да бидеме и ние милосрдни кон починатите. Штом некој се упокои, веднаш повикајте свештеник или кажете му да прочита “молитва по исход на душата“, која е одредена да се чита над сите православни веднаш по нивната смрт. Погрижете се ако постои можност, опелото да се изврши во Црква, а пред опелото над покојникот да се чита Псалтир. Опелото не мора да биде раскошно, но мора да се изврши во целост, без скратување;

Павловата мисионерско – евангелска дејност најдобро се определува и е поврзана со карактеристиките на Црквата. Таа е мисија за единство, соборност и светост. За апостолот на народите успехот или квалитетот на мисиите не се определува со бројот на преобратени, бидејќи за него квалитетот секогаш бил над квантитетот.

Значи, нема потреба да се занимавате со трњето. Не зафаќајте се со изгонување на злото. Христос такви нè сака, да не се занимаваме со страстите и со противникот, односно ѓаволот. Насочете ја водата, односно сета сила на вашата душа, кон цвеќињата и ќе се радувате на нивната убавина, убавиот мирис и свежина.

  Една добра помисла има иста сила како повеќечасовно бдение! Толкава сила има добрата помисла. Исто како што денес некое ново оружје со ласерските зраци го запира проектилот во базата, спречувајќи го неговото лансирање, така и добрите помисли ги пресретнуваат и ги блокираат лошите помисли на ѓаволските „аеродроми" откаде што тие поаѓаат.

 Секако дека Црквата е секогаш модерна. Таа не припаѓа само на минатото, ниту на сегашноста, ниту на иднината. Припаѓа на вечноста. Во таа смисла, таа е безвременска и се труди да биде секогаш актуелна, да ги сподели сите проблеми, сите искушенија, сите неволји, но и сите радости со кои се соочува секој човек додека живее во ова време. Освен тоа, токму поради тоа што е безвременска и,