1. Отец Гаврил, каква е разликата да се биде монах во манастир на австралиска почва, наспроти да се биде монах во манастир на македонска почва?

Разликата е огромна. Најпрво да појдеме од фактот дека Медонија е библиска земја која Христијанството го има уште од самиот негов почеток. Првоврховниот св.ап.Павле бил првиот проповедник во Македонија, и не само св.ап. Павле туку и многу од другите Христови Апостоли мисионериле по нашата Македонија. На пример, Првоповиканиот св. ап. Андреј бил првиот организатор на македонската Црква кој поставил неколку апостоли за епископи по македонските градови. А да не ја заборавиме и Пресветата Владичица Богородица, Мајката Божја, која со своја нога стапнала во Македонија и ја благословила. И од тогаш па се до денес во Македонија има непрекинато православно христијанско предание.

А овде се е ново и испомешано. Во Австралиај нема такво предание, па според тоа и духовниот и уште повеќе монашкиот живот е многу потежок. Жртвата е голема, но ако е поттикната од љубов и послушание, тогаш и благодатта Божја е поголема. Само треба за се` да му се благодари на Бога и со љубов ја исполнуваме Неговата света волја.

Од друга пак страна ситуацијата е и многу слична. Во Македонија, заради атеистичкиот режим кој владееше во нашата земја, монаштвото беше на маргините. Но по повикот на САС на МПЦ, а најмногу од сите на Митроплоитот Петар, кој е и наш Митрополит, Владиката Наум, заедно со Климент, дојдоа од Света Гора за да се возобнови монашкиот живот во Републиката. Денес во МПЦ-Охридка Архиепископија има околу сто пеесетина монаси во над 20 заживеани манастири. Еве и сега, по барање на Митрополитот Петар, Владиката Наум ме испрати мене да го организирам монашкиот живот во овие простори. Нивното искуство ми е многу добродојдено.

2. Ве молам, за читателите на весникот, раскажете ни ја богатата духовна содржина на вашиот ден.

Условите за типичен монашки живот во нашата Епархија сеуште не се докрај исполнети. Но во многу од порано, работите се тргнати нанапред. Полека во манастирот се создава една здрава литургиска духовна  атмосфера. Со благослов на нашиот Владика почна да се исполнува оној монашки типик, кој јас го имав од нашите манастири во Македонија. Се станува рано наутро на синаксис и исполнување на ќелиното молитвено правило со Исисовата молитва: Господи Исусе Христе, помилуј ме! И понатаму од денот, во зависност од условите, со останатиот дел од типикот, со секојдневи утрени и вечерни служби и Литургијата како центар духовниот живот во Христос која секој ден освен во Вторник, кога е затворен манастирот заради потребниот одмор, се служи. Потоа ја проверувам електронската пошта, ги организирам работите и активностите во манастирот, на физички и духовен план. Пишувам текстови за нашиот Црковен весник 8 ми Ден, и ја одржувам веб страницата на манастирот,  во кои можете да го следите целовкупниот духовен живот во манатирот и каде можат да се прочитат и многу убави поучни нешта. Исто така сега е и во изградба и веб страницата на нашата Епархија за Австралија и Нов Зеланд.

Бидејки манастирот и духовниот живот овде е уште во надоградба понекогаш и морам да излегувам по работа од манатирот, но се трудам секогаш да ја имам молитвата на усните и Господа од мојата десна страна (сп. Д.А 2.27)  и како што вели Великиот Антониј, учителот на монасите: Каде и д одиш, секогаш имај го Бога пред своите очи и што и да правиш, секогаш имај потврда за тоа во Светото Писмо. Во се едно до секојдневниот живот ние можеме да извлечеме духовна полза за наше духовно надградување и спасение.

Покрај редовните актовност и обврски, според своите сили и можности и секако со благослов на Неговото ВисокоПреосвештенство г.Петар се заложив да се организира и активира младинската група на Епархијата МОЈА, со која секој Четврток од 20.00 одржуваме синаксиси (душеполезни разговори) . Исто така се организира и црковен хор кој пее според старото македонско црковно пеење, а од последно време одржуваме и часови по визнтискиот иконопис според позната македонска школа.

 
3. Какви доградувања му претстојат на манастирот во Донибрук оваа година?

За овие 4 години откако сум дојден овде, мислам дека манастирот (севкупното манстирско место со сите градби) е доста напреднат. Сето тоа, пред се, се остварува со доброволна работа и донации. Оваа можност ја користам јавно да и се заблагодарам на сите кои на свој начин помагаат во изградбата на мастирот, со физичка работа, донации, совет, па и секој оној кој кажал барем една молитва или добра мисла.

Што се однесува до изградбата на манстирската црква, таа е дојдена до фаза на издраба на двете куполи. Останува уште да се обложи со надворешен камен ѕид и тула, да се постави инсталацијата, да се измачка одвнатре и кровот. Потоа овде се и енетриерот во неа: иконостасот кој ќе е мермерен и ќе се изработува во МК. Плановите се дадени кај Владиката и тој е веќе дониран. Потоа надворешните врати, мермерниот под, транзените (прозорите), фреските и иконите…

Да напомениме и дека градбата не е лесна. Архитектонскиот план е изработена во Македонија, според тамошната архитектура која овде малкумина знаат да ја читаат и извршуваат. Фала му на Бога, и на св. Прохор, сепак се наоѓаат луѓе за тоа. Досега на пример е употребено 20 тони железо кое исто така е донација дел од наш макдонец, а повеќето од еден руски бизнисмен. Гледате дека доста е направено, но има уште доста да се прави. Потоа да не ги заборавиме и манастирските конаци, работилницата…

Овде можам да кажам дека секој кој сака може и да донира за манастирот. Жиро сметката ја има на нашата веб страница или пак лично во манастирот и секој за тоа ќе добие сметкопотврда. Манастиркиот број на сметката е:

Account Name:  MOCDANZ - DONNYBROOK
BSB:  063590
Account No:  10270136
 

4. Дали сте задоволен од посетеноста на манастирот од страна на нашите православни верници?

Генерално сум задоволен, но и не сум. Сум задоволен затоа што, како што веќе реков, веќе полека се организира правилен светотаински литургиски духовен живот со пост, молитва, исповед, причест… На неделните и празничните Литургии, да не грешам во мојата проценка, доаѓаат од 50-70 верници од кои повеќето се млади брачни парови. Тоа ме радува затоа што тука има и иднина. Но ќе кажам и дека не сум  задоволен, затоа што повеќето од нашите знаат да го посетуваат манастирското место само за големите пикници, а има и многумина кои никогаш не дошле.

Манастирот е тивко место за молитвена заедница со Бога каде можеме во мир и тишина да се помолиме на Бога и да побараме од него помош и олеснување од сите наши секојдневни грижи и проблеми кои ни ги носат пеколно брзото темпо на живеење и престижот за капитал. Тие можности на манастирот, за жал, малкумина ги користат. Секојдневните гужви ги имаме насекаде, но вакви тивки места, кое директно Господ ни го даде, ги немаме. Затоа да го искористиме. Овде има и играчки за децата каде можат нашите да си ги донесат и тие безбедно си играат итн.

5. На кои начини остварувате духовни и други контакти со монаштвото во Република Македонија?

Преку современите технички достигнувања денес се е овозможено. Со оние манастири кои имаат вградено интернет, комуницираме преку него, а со останатите преку смс пораки. Во почетокот кога дојдов тие комуникации ми беа попотребни, а сега откако се зафативме со градбата на манастирот и духовното раководство меѓу нашите овде, се помалку ми останува време за било каква конкретна комуникација. Меѓутоа најглавна наша комуникација е преку молитвата и љубовта во Светиот Дух во Црквата. Црквата не е храмот, Црквата не се активностите во Неа. Црквата е соборното тело на верниот народ собрано преку Светиот Дух во Христос, Кој што е изобразен преку епископот. Црквата е едно соборно тело, жив организам. Црквата е Телото Христово.

6. Се предвидува ли во блиска иднина зголемување на бројот на нашите монаси во Австралија?

Секако дека се предвидува, затоа и го градиме манастирот, нели? Манастирот е пред се место каде живеат и работат монаси, кои по своја сопствена волја го напуштат светот и сите „задоволства“ кои тој им ги нуди и со сиот свој живот му се предаваат на Бога. Тоа е живот перфектен, рамноангелски. Бидејки тој подвиг е израз на сопствената волја, затоа и зголемувањето на бројот на монасите, како што велите вие, е непредвидлив. Секој кој сака да го земе Крстот Христов и да тргне по Него е добродојден. Господ рекол: „Дојдете при Мене сите изморени и обременети и Јас ќе ве успокојам; земете го Мојот јарем на себе и поучете се од Мене, бидејќи сум кроток и смирен по срце и ќе најдете мир за душите ваши; зашто јаремот Мој е благ и бремето Мое е лесно“.

7. Колку успевате да го следите верскиот живот во татковината?

Како што веќе реков, интернетот ни го овозможува тоа. Редовно ја читам официјалната веб страница на нашата Црква www.mpc.org.mk , и уште една друга многу убава наша веб страница www.preminportal.com.mk каде се приложуваат и прекрасни и многу поучни текстови. Честопати на неа може да се прочита вест или текст и од нашата веб страница кои секогаш се многу добро прифатени од публиката. Потоа ја користам и фејсбок мрежата како најдостапна средина за контакт со црквата и младината и многу поретко се информирам од дневните електронски весници.

Минатата година со благослов на дедото Петар, за прв пат си бев и во татковината. Иако не планирав , сакав само да се одморам и повторно да го почуствувам манастирскиот живот кој го оставив таму, но заради желбата на сите да се видиме „морав“ да ја прошетав скоро цела Македонија. Бев пријатно изненаден од големиот напредок на Црквата во Македонија, а посебно манастирите. Радосен сум дека тоа се случува и е реалност, зашто секогаш пред очи ми излегува сликата на моите први монашки денови во Водоча, каде немавме скоро никакви услови за непречен монашки живот. Потоа се сеќавам и на сите несакани случки и сцени поврзани од неразбирање кон монаштвото итн, но ете денес со нашите манатири повторно можеме да се покажеме пред светот и да покажеме дека Бог живее во нашата Црква. Сето тоа ме стимулира и охфрабрува кога ќе си помислам и за тука во Австралија. Ова што го правиме сега, не го правиме за себе, туку за идните генерации. Искрено му благодарам на мојот надлежен Владика Петар кој со своите молитви и богомудри поуки секогаш е со мене и ме поткрепува во моментите кога заради тешкоитиите и искушенијата со кои се среќавам во тој пат на основање на македонско монаштво во нашата Епархија, понекогаш и ќе почуствувам мачнина и тешкотија.

Господ е Голем. Фала му на Господа за се!

Извор: http://www.stprohor.org.au/

Exclusive Interview for Today “Denes” with Father Gavril

<!--[i 1. Father Gavril, what is the difference of being a monk in a monastery in Australia, compared to being a monk in a monastery in Macedonia?

There is a big difference. Firstly, let us start from the fact that Macedonia is a biblical land which has had Christianity from its very beginning. Apostle Paul was the first preacher in Macedonia, and not only Apostle Paul but many other Apostles of Christ were missionaries in our Macedonia. For example, the first summoned Apostle Andrej was the first organiser of the Macedonian Church and appointed several Apostles as Bishops in the Macedonian cities. And let us not forget the most Holy Theotocos, Mother of God, who set her foot on Macedonia and so blessed it. And from that time till today in Macedonia there has been a continuous Orthodox Christian legacy.

But here everything is new and mixed up. In Australia there is no such legacy, and because of that the spiritual and even more so the monastic life is much harder. The sacrifice is great but if it is motivated by love and obedience, then God’s blessing is even greater. All we have to do is thank God for everything and with love to fulfil His Holy Will.

On the other hand, the situation is also quite similar. In Macedonia, because of the atheist regime which ruled in our land, the Monastics were on the edge. But on being called by the HBS of the MOC (Holy Bishops’ Synod of the Macedonian Orthodox Church), and most of all by Metropolitan Petar, who is our Metropolitan, Bishop Naum, together with Kliment, came from the Holy Mountain to renew the monastic life in the Republic. Today in the MOC- Ohrid Archdiocese there is approximately one hundred and fifty monks in over twenty monasteries. And now, on the request of Metropolitan Petar, Bishop Naum sent me to organise the monastic life in this region. Their experience is very helpful to me.

<!--[i2. If you can please, for the readers of the newspaper, tell us about the rich spiritual content of your day?

The conditions for a typical monastic life in our Diocese are still not fully fulfilled. But much more than before, things have started going forward. Slowing a healthy liturgical spiritual atmosphere is being created in the Monastery. With the blessing of our Bishop we are starting to fulfil that monastic typicon, which I had in our monasteries in Macedonia. You awake early in the morning for synaxis and for fulfilling of the rule for prayer in the quarters with the Christ prayer: Lord Jesus Christ, have mercy on me! And further on in the day, depending on the conditions, we continue with the remaining part of the typicon, with the everyday morning and night services and the Liturgy as the centre of the spiritual life in Christ, which are held everyday except on Tuesdays, when the Monetary is closed because of needed rest. Then I check my email, I organise the work and the activities in the monastery, of a physical and spiritual nature. I write texts for our church newspaper “8^th Day”, and I maintain the Monastery’s webpage, on which you can follow the entire spiritual life of the Monastery and where you can also read many beautiful enlightening things. Also currently the webpage of our Diocese of Australia and New Zealand is under construction.

 

Because the Monastery and the spiritual life within it is still being build sometimes I have to leave on work for the Monastery, but I try to always have the prayer on my lips and God on my right hand side and as Antonia the Great said, the teacher of the monks: Where ever you go, always have God before your eyes and whatever you do, always have a need for your Holy Bible. In every aspect of everyday life we can draw out a spiritual benefit for our spiritual growth and salvation.

 

Among our regular activities and obligations, according to our strengths and opportunities and obviously with the blessing of our Eminence Petar, I took the responsibility to organise and activate a Youth group in the Diocese, MOYA, with which every Thursday from 8pm we hold a synaxis (spiritually beneficial discussions). Also a church choir is organised which sings according to the old Macedonian Church singing, and in recent times we also hold classes on Byzantine icon painting according to the well known Macedonian school.

 

<!--[i3. What additional construction lies ahead for the Monastery in Donnybrook this year?

For these 4 years that I have been here, I think that the monastery (the entire monastery land with all constructions) has made great progress. All this, primarily, is made possible with voluntary work and donations. I take this opportunity to publicly thank all those who in their own way are helping in the construction of the monastery, with physical work, donations, advice, and also everyone who has said at least one prayer or good thought.

In relation to the building of the Monastery church, it is at the phase of construction of the two domes. It only remains to cover the outside with stone and bricks, to do instillations, to paint the inside and the roofing. This also includes the interior: the icon contraction which will be made of marble and will be built in Macedonia. The plans have been given to the Bishop and it has already been donated. Furthermore outside doors, marble floor, the windows, the frescos and the icons…

Just to mention that the construction is not easy. The architect plan was made in Macedonia, according to the architecture there which here few know how to read and complete. However thank God, and Saint Prohor, that people were found for that. To give an example, till now 20 tonnes of metal have been used which has also been in part a donation by a Macedonian person, but mostly by one Russian businessman. You can see a lot has been done, but there is still a lot that still has to be done. Furthermore, let us not forget the monastic quarters, the workshop…

Here I would like to say that everyone who wants to can make a donation to the monastery. The bank account can be found on our website or donations can be made in person in the monastery and everyone for that will receive a receipt. The monastery bank account number is:

Account Name: MOCDANZ-DONNYBROOK

BSB: 063590

Account No: 10270136

<!--[i4. Are you happy with the amount of visits the monastery has received from our Orthodox believers?

Generally I am happy, but at the same time I am not. I am happy because, as I already said, already a proper holy liturgical spiritual life is slowly being organised with feast, prayer, confession, Holy Communion… On the Sunday and Feast liturgies, if I am not mistaken by my estimate, attend 50-70 believers of which most are young married couples. That makes me happy because here there is a future. But I will say that I am also not happy, because most of our people know only to visit the monastery land for the big picnics, and there are also many who have never come.

The monastery is a quite place for prayer together with God where we can in peace and quite pray to God and ask of Him help and easing of our everyday worries and problems which are brought on by the feverent fast paste of living and the pursuit of capital. Those opportunities provided by the monastery, sadly, as used by few. Everyday turmoil is present everywhere, but lack quite places like this, which God directly gave to us. For this reason we should use it. Here we also have toys for the children, and it’s a place where our people can bring them and they can safely play etc.

 

<!--[i5. In what ways do you maintain spiritual and other contacts with the monasticism in the Republic of Macedonia?

Through modern technological achievements today everything is made possible. With those monasteries that have internet installed, we use it to communicate, and with the remaining through sms messaging. At the beginning when I arrived I needed those communications, but now once we got preoccupied with the building of the monastery and the spiritual guidance among our people here, I have less and less remaining time for any communication. However our main communication is through the prayer and love in the Holy Spirit in the Church. The Church is not the temple, the Church is not the activities with In it. The Church is the congregated body of our faithful people gathered through the Holy Spirit in Christ, Who is depicted through the Bishop. The church is one congregated body, a living organism. The Church is Christ’s Body.

 

<!--6. Is it foreseen for the number of our monks in Australia to increase in the near future?

Certainly it is foreseen, that is why we are building the monastery, right? The monastery is before all a place where monks live and work, who by their own will leave the world and all the “pleasures” that it offers to them and with their entire life they dedicate themselves to God. That is a perfect life, equal to the angels. Because that undertaking is an expression of free will, that is why the increase in the number of monks, as you say, is unpredictable. Anyone who wants to take Christ’s Cross and to follow him is welcomed. God said: “Come to Me all that are tired and burdened and I will relieve you; take My yoke upon yourself and learn from Me, because I am meek and calm at heart and you will find peace for your souls; because My yoke is sweet and my load is light”.

7. How much do you manage to follow the religious life in the Father Land?

 

As I told you, the internet makes that possible. I regularly read the official webpage of our Church www.mpc.org.mk, and one other very beautiful webpage of ours www.preminportal.com.mk where beautiful and very educational texts are put up. Often on it you can also read news or texts from our webpage which are always very well accepted by the public. Furthermore, I use the facebook network as a most accessible contact with the Church and the youth and more rarely do I inform myself from the daily electronic newspapers.

Last year with the blessing of Bishop Petar, for the first time I returned to the fatherland. Even though it was not planned, I just wanted to rest and to relive the monastic life that I left there, but because of everyone’s wishes to see me I “had to” travel through almost all of Macedonia. I was pleasantly surprised of the great progress of the Church in Macedonia, particularly the monasteries. I am happy that it is happening and that it is a reality, because always before my eyes appears the image of my first monastic days in Vodoca, where we almost didn’t have any conditions for an uninterrupted monastic life. Furthermore I remember all the unwanted events and scenes related to lack of understanding of monasticism etc., but today with our monasteries again we can show ourselves before the world and show that God lives in our Church. All this motivates and encourages me when I think about here in Australia. What we are doing now, we are not doing for ourselves, but for the future generations. With honesty I thank my overseeing Bishop, Petar, who with his prayers and Godly wisdom is always with me and supports me in moments when I sometimes feel suffering and heaviness because of the hardship and temptations which I meet on the path of establishing a Macedonian monasticism in our Diocese.

 

God is Great. Thank God for everything!