Дваесет и шести јануари 2009 година, 18 часот, вести на Сител Телевизија. Во најавата: нашата младина од 13-15 години пуши, пие и се дрогира, со планови за самоубиство... 35% конзумираат алкохол, а 20% од нивните родители не знаат што прават нивните деца.
Загрижувачки податоци... Слушам, а воедно се сомневам во вистината на информацијата, не сакам да сфатам каква е оваа анкета, кои се и колку се анкетираните, но информацијата која се пласира на вести во ударно време, нема збор, сигурно е 100% вистина. Но, ако е така... Господи помилувај нè!
Ми навираат несредени прашања. Осудувачки пред сè. Какви родители се тоа? Зошто ги раѓаат своите деца кога ги оставаат да растат во негрижа, на милоста на улицата? Игнорирајќи ја нивната присутност во домовите, дозволуваат да мувлосаат душите на нивните рожби (заради зашематеноста од брзината на животот, кој како луда и брза река поминува низ просторот и времето на човековиот век)...
И едно прашање за мене: Дали знам и дали ќе знам сè за моите деца?... Немам одговор.
Но, зошто? Што е причината за ваквата состојба кај нашата иднина? Каква ли иднина ни претстои со ваква младина? Дали ни се виновни тие, или пак можеби оние 20% родители кои не знаат ништо за своите деца? Но, што е со оние 80% кои сепак знаат нешто за нив, и сигурно со сета своја сила се грижат за нивните чеда да го фатат вистинскиот колосек?
...Или пак сите ние сме виновни за ова, т.е. јас сум виновен за сè?!
Ете, во сите овие расфрлани мисли, се присетувам на често повторуваните зборови на мојот духовен отец, дека спротивно на расеаниот ум е собраноста на умот во зборовите на молитвата Господи Исусе Христе, Сине Божји, помилуј ме мене грешниот... И за кратко сум во нормала, оптимистички настроен. И знам дека лек за овие млади има, бидејќи еден и единствен е лекот за сите нас, а тоа е Господ Христос, Лекарот на нашите души и тела.
Но, кога сме во падната (грешна) состојба, треба да знаеме дека сите односи со Бог ни се нарушени. Не ја забележуваме волјата Господова, во состојба сме да не знаеме што да правиме, како да постапуваме, нашиот живот повеќе нема никаква смисла, се распаѓаме... Заради нашиот грев страдаат нашите ближни, заради нашиот грев страда и природата... Но, дали сме свесни за тоа?
Во Црквата има многу, навистина многу Свети Тајни преку кои се спасуваме. Света Тајна Крштение, Миропомазание, Света Евхаристија (во која се влеваат сите Свети Тајни), па покајание, исповед и т.н. Некои ги кажуваат како седум. Но, повеќе се, многу повеќе. Дури и едно Господи помулуј е голема света тајна за нас преку која Господ ни допушта да твориме, односно да градиме лична заедница и единство со Него.
Како да си дојдеме на себеси, како да се освестиме?
Сè дури не ја констатираме својата пропаст и не се покаеме, сè додека не се обратиме, не го промениме нашето мислење, и не донесеме одлука дека нема да правиме така како што до сега сме правеле (преумување, μετάνοια или покајание), не можеме да повикаме и да кажеме: Боже, биди милостив спрема мене грешниот и помилуј ме, како митникот (Лука 18, 13). Не можеме да кажеме: Оче, згрешив против небото и пред Тебе, како што тоа го направи блудниот син (Лука 15, 11-32), ниту како двајцата слепи кои повикаа: помилуј нè, Исусе, сине Давидов (Матеј 9, 27), не можеме да кажеме: Му згрешив на Господ, како што кажа светиот цар Давид (2 Цар. 11; 12, 1-25) ниту: помилуј ме, Боже, според Твојата голема милост... (Пс. 50). И многу, многу други примери од неисцрпниот благодатен извор.
Значи, без вистинско покајание нема вистинска исповед т.е. секогаш кога се каеме спремни сме и да го исповедаме она заради што сме паднале (иако може и прво да го исповедаме гревот, па дури потоа, поттикнати од благодатта на Светата Тајна исповед да се покаеме). Затоа светите Отци велат дека овие Свети Тајни покајание и исповед се двоедна Света Тајна, неразделни една од друга.
А веднаш после оваа двоедна Света Тајна следи простувањето, согласно нашето покајание.
Пример, кога блудниот син дојде на себеси (Лука 15, 17), тргна кон домот на својот Отец (покајание). Ја призна својата грешка - Оче, згрешив против небото и пред Тебе (Лука 15, 21) (исповед). Но, уште пред да почне синот да зборува, и кога беше уште далеку, го виде таткото негов... потрча, го прегрна и го целива (Лука 15, 20) (простување).
За мене најинтересниот, најубавиот момент... невообичаен.
А на крајот Отецот им наредува на слугите: дотерајте и заколете угоено теле, па да јадеме и да се веселиме (Лука 15, 23), (евхаристиската трпеза, Причестување). А Господ ни вели: Кој го јаде Моето тело и ја пие Мојата крв, има живот вечен и Јас ќе го воскреснам во последниот ден (Јован 6, 54).
Ете, спасение во неколку чекори.
Заради ова ни е потребен оптимизмот, а не очајување. Бидејќи сите сме грешни, а само Еден е свет. Всушност таква е Црквата наша, не собор на светители, туку мноштво на грешници кои се каат, грешници кои се свретеле кон Бог и се насочиле кон Него, а во таа насоченост ни се отвора и осветлува тајната на покајанието, без кое спасението е невозможно (свети Ефрем Сирин). Да ги погледнеме житијата на Светиите отворено: на преподобна Марија Египетска (14/04), преподобен Нифонт Епископ Кипарски (5/01), свети Силуан Атонски (24/09)... сите кој од кој по грешни. Но, не престанале да се каат до последното нивно издивнување, и Господ ги украси со светителски венец. Само заради покајанието, заради морето од солзи...
Значи, Отецот Небесен простува веднаш, по донесената наша одлука за промена на досегашниот начин на живеење, но ни дава не само простување, туку и награда, живот вечен.
Каков родителски однос?!
Родители! Ваков да ни биде односот со нашите деца. Будно да го следиме секој нивен чекор, а кога ќе згрешат да им простиме. Бидејќи нивните гревови се отсјај на нашите, па најпрво ние да се покаеме и да се помолиме Господ нам да ни прости, а таквиот богоугоден начин на живот да биде пример не само за нашите деца, туку и за сите кои нè опкружуваат.
А кога ќе бидат следните анкети од овој тип, нашата младина и нашата држава да биде пример за целиот Балкан и пошироко. И потоа да нè познаат дека пред сè сме христијани, па Македонци.
Господи Исусе Христе, помилуј нè!
Извор: ПРЕМИН
