Тагата, маките, огнот, мечот и смртта
не те разделија од љубовта Христова,
тебе Василие слуго на Бога Вишниот,
пастиру на стадото словесно и не само за време
на твојот живот земен, туку и сега

Вистината на Воскресението разумот може да ја докаже врз основа на Писмото, и силата на неговите заклучоци не може, а да не ја признае неверникот, доколку не му е отапено чувството за вистина. Верниците, пак, немаат потреба од докази, затоа што Црквата Божја е преполна со

Крстот свој во времениот живот носејќи го,
на него страстите ги распнуваше,
а прогоните и исмевањата согоруваа
со кои светот сакаше верата во тебе
да ја понижи о Македоние пастиру Христов.

Сè создадено стана од Бог Отецот, преку Него, во Светиот Дух – со Нивната божествена енергија; и без Него ништо не стана од сѐ што – ни од што претходно постоечко стана, во времето.Во Него имаше суштинска енергија на Живот и Животот им беше единствена вистинска и незалезна светлина на луѓето во овој свет.

„Пред Тебе, Господи, вратите на смртта од страв се отворија, а вратарите на адот, кога Те видоа, се исплашија, бидејќи си ја скршил бакарната врата и си ги разбил железните резиња, и си не извел од мракот и од смртната сенка, и си ги раскинал нашите окови“ (стихира на Господи повикав... на Вечерна во Недела на Пасха).

„Неверојатен лик е свети Јован Крстител, само што јас тоа не знам и не можам да го опишам со зборови. Неговото присуство ги збунува современиците. Свештениците и левитите, а кој друг освен подложните на славољубие, први сакаат да дознаат кој е тој, и божем се чудат дали е Христос или свети Илија или некој нов пророк.

Јудеите се обиделе светлоста на Христовото Воскресение да ја замаглат со лага: „Учениците го украле“. Меѓутоа, таа нискост било лесно да се совлада, и вистината победила. Сепак, дури и после ова не престануваат oбидите да се замагли сонцето на Воскреснието. Но, ова не треба да нѐ смутува! Што може да се очекува од таткото на лагата, ако не – токму лага?

Седумдесет свеќи се запалија од тебе
свет стратилате Саво,
кој пламен благодатен од Господа прими,
и со таа свита храбро пристапи
кон војската маченичка Христова,

Иконата „Сладок  бакнеж’’ (грчки Гликофилуса) се прослави во времето на грчкиот император- иконоборец Теофил (829-842). Еден од блиските на императорот, Симеон, го поддржа својот господар во омразата кон иконите.  Тогаш неговата сопруга Викторија, во тајност ги почитуваше иконите и имаше кај себе во внатрешните одаи икона на Богородица, на која и` се поклонуваше.

Тогаш тие се вратија во Ерусалим од планината, наречена Елеон, која се наоѓа близу до Ерусалим, колку еден саботен ден одење. И кога дојдоа, се искачија во горната одаја, каде што живееја Петар и Јаков, Јован и Андреј, Филип и Тома, Вартоломеј и Матеј, Јаков Алфеев и Симон Зилот и Јуда Јаковов. Тие сите еднодушно беа постојано во молитва и молење со некои жени и со Марија, мајката на Исуса, и со браќата Негови.

Овој славен и победоносен светител беше роден во Кападокија од богати и благочестиви родители. Татко му пострада за Христа, а мајка му се пресели во Палестина. Кога порасна, Георгиј отиде во војска и во својата дваесетта година го стекна чинот трибун и како таков служеше при царот Диоклецијан. Кога овој цар започна страшно гонење на христијаните, Георгиј истапи пред него и одважно исповеда дека е христијанин.

глас 4
Како ослободител на плениците
и заштитник на сиромасите,
лекар на немоќните, помошник на владетелите,
победоносче, великомачениче Георгие,

Ангелите што Јаков ги видел

како се искачуваат и слегнуваат по небесната лествица,

сега одат по земјата како весници

на Синот Човечки, Кој господари на небесата.“

Секој влегува во овој живот низ мајкината утроба, секој заминува од овој живот низ смрт и гроб. Тоа е правило. Само што за нас кои веруваме во Христа смртта повеќе не претставува мрачна бездна, туку раѓање за нов живот и враќање во својот дом. Гробот за нас повеќе не е вечен мрак, туку само една врата на која нè чекаат сјајни ангели Божји.

Со Своето Воскресение Господ го извел родот човечки од пеколот и го вознесол во Рајот. Господ го извлекол од смртта родот човечки и го вознесол во Бесмртноста. Господ од ништо, од небитие го воскреснал човечкото битие во Живот Вечен. Господ му го одзел човекот на ѓаволот и го дал во прегратката на Бог. Тоа е Воскресение!