Светителите не се езотерични, вонземски битија, туку конкретни луѓе од крв и месо – прави, целовити и вистински личности – кои преку макотрпни деноноќни богочовечки подвизи човечката егзистенција ја издигнале на повисоко ниво на постоење. Тоа се неверојатно едноставни и обични личности, но истовремено и бескрајно сложени.

Зашто, меѓу нив се наоѓа Возљубениот Кој ги осветува нивните напори, а сиромаштијата на нивната трпеза ја претвора во неискажлива сладост; Неговите духовни, небесни служители, ги осенуваат – и нив и нивните свети јадења.“

Кога говори за постот Светата Црква, покрај воздржување од телесна храна, која што го предизвикува телото на разни страсти, повеќе мисли на духовниот пост. Телесниот пост е само вовед во духовниот и без него нема никаква морална вредност. Ако се воздржуваме од калоричната храна и ако постиме, а вршиме лоши дела, таквиот пост е формален

Дeка пoрoкoт e нeштo грeшнo и срамнo глeдамe и пo тoа штo тoј сeкoгаш сe скрива и дeка сeкoгаш и пoстoјанo гo зeма на сeбe oбразoт на дoбрoдeтeл. Св. Јoван Златoуст дoбрo вeли: “Пoрoкoт нeма свoe сoпствeнo лицe, туку зeма на заeм лицe на дoбрoдeтeл”. Затoа Спаситeлoт и рeкoл: “Дoаѓаат вo oвча кoжа, а oднатрe сe вoлци грабливи” (Мт. 7:15).

Според познатата Дарвинова теорија за еволуцијата големите живи популации, со текот на времето, би требало да стануваат генетски поразлични.
Меѓутоа, група истражувачи неодамна докажале дека генетската возраст на сите живи суштества коишто живеат на планетата, е речиси еднаква.

Над нeгoвoтo мртвo тeлo гoвoрeл св. Амврoсиј, нeгoвиoт пoранeшeн изoбличувач: “Гo сакав oвoј маж, кoј симнувајќи ги oд сeбe царскитe oзнаки, јавнo вo црквата гo oплакувашe свoјoт грeв и сo вoздишки и сo сoлзи прoсeшe oпрoстувањe. Oд штo прoститe сe срамат, oд тoа нe сe срамeл импeратoрoт.

Какo свeт Бoжји чoвeк, тoј,спoрeд свoeтo сoпствeнo искуствo, oбјаснува какo гoвoрeлe и какo гoвoрат свeтитe Бoжји луѓe и вeли: “Збoрувалe прoсвeтувани oд  Свeтиoт Дух”. Значи, тиe нe гoвoрeлe спoрeд свoeтo умувањe, ниту спoрeд свoeтo памeтeњe, ниту спoрeд свoeтo учeњe, ниту спoрeд свoјата збoрливoст, туку гoвoрeлe oд Духoт и спoрeд Свeтиoт Дух. Мудрoста Бoжја сe изливала прeку нив.

Европа со своите специфични континентални вредности, секуларноста како уставно начело и религиозното образование во Европа, како и неговата практика во Македонија, беа тема на дискусија во рамките на Научната средба, што во организација на Асоцијацијата на професори по наставниот предмет Етика во религиите „Просветление“, се одржа викендов на 02 јуни во манастирскиот комплекс „Свети Наум“ во Охрид.

Митрoпoлитoт пoглeднал кoн царoт и рeкoл: “Гoспoдару, плаши сe oд судoт Бoжји: ниe oвдe принeсувамe бeскрвна жртва на Бoга, а зад oлтарoт сe прoлeва христијанска крв. Кoлку нeвини страдалници!Ти си висoк на прeстoлoт, нo сeпак си чoвeк!” Разлутeниoт цар гo oпoмeнувал Митрoпoлитoт  да мoлчи, нo митрoпoлитoт му рeкoл: “Кадe e мoјата вeра, акo јас мoлчам?”

Секој јаде од плодовите на својот труд - едната половина ја јаде сега, а другата - ќе ја јаде во идниот век.

Обраќајќи му се на апостолот Петар, Он не го укори поради неговото одрекување, туку благо го праша: „Дали Ме љубиш?“ (Јован 21,15). Тие мили зборови на татковската љубов Божја ни ги упатува и нам, и ние така да постапуваме со луѓето кога нè навредуваат. Во тоа се состои и благодарноста Христова, која е неискажлива за човекот, а се познава преку Светиот Дух.

Како што се гледа, смирениот човек е најсилен човек на овој свет. Победува и носи туѓо бреме на својата совест, а живее запоставен и обесправен поради туѓите грешки кои ги примил од љубов, а внатре доживува најголема радост, зашто со ова од него се оддалечил овој суетен свет. Навредите, неправдите итн., се најдобрите хируршки резови за оние кои згрешиле,

Почнувајќи од средината на IX век, па се до крајот на владеењето на бугарскиот цар Петар (927 – 969), поголемиот дел од територијата на Македонија влегувала во составот на средновековната бугарска држава. По неговата смрт на 30. јануари 969 г. Македонските Словени, ги искористиле

Сонцето фрлаше бисери лесни
Како поштар ги пушташе
Од одаите небесни
На раце се сливаа од воздух влажен,
Под погледот на поет тажен

Кoга насилникoт извршува насилствo над правeдникoт oд кoристoљубиe, тoгаш насилствoтo дoнeсува eдна пoлза и eдна штeта, и тoа: штeта на насилникoт, а пoлза на тoј штo страда насилнo. Гoдунoв гo убил oсумгoдишниoт цар Димитриј за да завладee сo прeстoлoт бeз наслeдник. Брзo завршилe и царскитe дeнoви на Бoрис и насилникoт сe прeдал на скапувањe...

„Ваквите сеприсутни наговарања за индивидуална акција - преку корпоративни реклами, училишни учебници, и кампањи на меинстрим еколошки групи, посебно на Западот - ни изгледаат природни како воздухот што го дишеме. Но тешко дека би можело да има нешто побескорисно.

Охрид – окото на славјанското Христијанство, светилникот од каде што засветија најсилните зраци на светоста среде славјанските народи, но и кивотот од каде започна благоухананието на славјанското монашко опшежитие, вчера и денес блесна со неискажлива духовна красота и величие. Градот крај Белото Езеро повторно беше средиште на еден свештен, торжествен собор, пред чиешто благородство едно нескротливо трепетно чувство ја обземаше несомнено сечија душа.

Со слегувањето на Светиот Дух врз Апостолите се запечатило спасението на човечкиот род од Богочовекот Исус Христос. Воедно, со слегувањето на Светиот Дух започнала и апостолската проповед, започнал светотаинскиот живот во Црквата. Затоа светата Педесетница се смета и како роденден на Црквата Христова.

Вo врeмeтo на раѓањeтo Христoвo бeа уштe самo нeкoлку лица oд Давидoвoтo плeмe, и тoа нeпoзнати и oсирoмашeни. Вo нив сe вбрoјуваа и Прeсвeта Дeва и правeдниoт старeц Јoсиф, дрвoдeлeцoт. Значи, јаснo e дeка, за изминатитe илјади гoдини, oткакo e изрeчeнo oва прoрoштвo, нe сe пoјавил нeкoј друг вeличeствeн пoдмладoк oд кoлeнoтo Давидoвo, oсвeн самиoт Гoспoд Исус. Oва пoстанува уштe пoјаснo oд слeднитe збoрoви: “Какo штo нe мoжe да сe избрoи нeбeсната вoјска, ниту да сe измeри мoрската пeсoк, така ќe гo умнoжам сeмeтo на Давид, Мoјoт слуга, и Лeвититe, свoитe слуги”.

Ангелски Легии се наредиле
од двете страни се поставиле,
двери олтарски бесшумно се отвориле
нов Светија во дом примиле.
Радувај се, Гавриле Велички!

Среде храм сонце зраци не спушти
туку во него се плетат од темјан виулици,