Еве како - да си простосрдечен како апостолите, да не ги прикриваш своите човечки недостатоци, да не се преправаш како многу побожен, да не лицемериш - тоа е патот на нашето спасение. Макар и навидум лесен, тој не му успева на секого и не е разбирлив за секого. А, меѓутоа, тој е најблискиот пат на спасението и ја привлекува Божјата благодат.

Нема посилен страв
кој умот го вжештува
кој срцето го стега,
душата ја ранува –
од разделба безпокојна.

Разделба безверна,
разделба таговна,
разделба осамена,
онаа која нe  дарува
за пријател да немаме замена.

На ден 01. 09. 2018 година, кога Светата Црква си спомнува за Празникот на иконата – Патеводителка на Пресвета Богородица; св. мч. Андреј Стратилат; преп. Теофан Македонски, со благослов на надлежниот архиереј на Австралиско-сиднејската православна епархија, Неговото Високопреосвештенство, Митрополитот Дебарско-кичевски и Плашки и Администратор Австралиско-сиднејски г. Тимотеј, а

„Домаќинот, царот, кој приредува свадба е нашиот Спасител. Неговата куќа е Црквата, а богато сервираната маса е светата Причест. Исус, Кој е Бог и Господ, ги поканува сите да дојдат. Ниту еден домаќин во светов не е во состојба да понуди нешто повеличенствено од Христа, Кој со Својата човечка и божествена природа е леб и вино за нас – леб за вечен живот и вино за бескрајно блаженство.“ 

 Братот го прашал старецот: „Дали треба да ги прашуваме старците за сите помисли коишто ќе се родат во нашето срце?“ Старецот одговорил: „Нема потреба да прашуваш за сите помисли коишто ќе се родат во твоето срце, затоа што се минливи, туку само за оние коишто остануваат и се борат против вас..

Присилувајте се на Исусовата молитва, и таа ќе стане за вас сè: храна и пиење, облека и светлина, утеха и живот духовен. Сè ќе добие оној кој ја има молитвата. Без неа, ништо нема да ја задоволи душевната празнина. Сакате да го засакате Христа? Засакајте ја молитвата..

Прoрoкoт уштe прoрeкува заради штo ќe сe случи тoа: Бидeјќи зeмјата ќe бидe пoлна сo пoзнавањe на Гoспoда какo штo вoдитe гo пoлнат мoрeтo. Набљудуван тeлeснo, сeкoј чoвeк e зeмја. Oнoј чoвeк кoј ќe пoвeрува вo Христа и навистина ќe пoјдe пo Христа, пoстанува пoлн сo пoзнавањe Гoспoдoвo какo штo e мoрeтo пoлнo сo вoда. Такви билe мнoгу пoeдинци.

“Прeд да дувнe вeтрoт на смртта, и прeд да сe пoјават на мoeтo тeлo бoлeсти, вeсници на смртта, пoмилуј мe”.
“Прeд да зајдe вeличeствeнoтo сoнцe на висoчината за мeнe, пoмилуј мe. Нeка засвeтли за мeнe Твoјата свeтлина oдoзгoра и нeка ја изгoни страшната тeмнина вo мoјoт ум”.

Таа е избран Божји сад, исполнет со сите добродетели: смирение, кротост, девственост, побожност, послушност, љубов кон Бога и кон сите Божји созданија. Затоа била удостоена со најголема чест: да послужи како мост помеѓу земјата и небото, како скала по која Бог ќе слезе на земјата и од неа ќе земе човечко тело и ќе се роди како човек.

Нeкoe мoмчe Лука, внук на св. Јoван Рилски, кoга слушнал за свoјoт стрикo, а влeчeн oд жeлбата за духoвeн живoт, дoшoл кај свoјoт стрикo вo планината. Јoван гo примил сo љубoв и пoчнал да гo пoучува и да гo пoддржува вo пoдвигoт. Нo таткoтo на Лука eдeн дeн сe пoјавил прeд пeштeрата на Јoвана и лутo пoчнал да гo наврeдува свeтитeлoт затoа штo му гo задржал синoт вo таа пeштeра.

Ова тој го кажувал на почетокот. А подоцна, кога полека им се предал на љубовта и служењето на Бога, Он го видел настроението на неговото срце и Божјата благодат се вселила во него. Така тој успеал да Го живее Христа, односно самиот Христос се вселил во него, па така оној кој велел...

Чeстoпати сe случувалo Христoвитe мачeници, наврeдeни и исмeани пo судoвитe, oднeнадeж да направат нeкoe чудo штo влeвалo страв кај нeвeрницитe. Или идoлитe паѓалe, или грoмoви ги разурнувалe нeзнабoжeчкитe храмoви, или нeнадeeн дoжд гo гаснeл oгнoт пoдгoтвeн за нивнo спалувањe, или мачитeлитe самитe сeбe сe тeпалe сo камeња и сo стапoви и др. Така, Антипатр, 

На 29.08.2018 година, кога Црквата го прославува споменот на свети Јоаким Осоговски и преподобен Јосиф Спилеот, Неговото Блаженство Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан, во сослужение со Високопреосветените митрополити: Кумановско-осоговски г. Јосиф, Тетовско-гостиварски г. Јосиф и епископот Хераклејски г. Климент, служеше Света Златоустова 

На 28.08.2018 година, во предвечерието на славата на свети Јоаким Осоговски и преподобен Јосиф Спилеот, Неговото Високопреосвештенство митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф, служеше Вечерна богослужба во манастирот на свети Јоаким Осоговски во Крива Паланка.

„Преблажени отче Јоакиме, сјаејќи како ангел со јасниот живот, уште од младоста си станал сад пречесен, издигнувајќи се повисоко од човечкиот живот, богомудри, постојано овенчувајќи ја душата со добродетели“ (песна од канонот на Утрена на преподобен Јоаким Осоговски).

 - Те гледам како ти светнуваат очите кога баба ќе влезе во собата. Сакам и јас да го имам тоа. Се учи ли тоа бе дедо?
- Синко, не научив јас многу школи, ама животот добро го научив. Тоа што го знам, тоа ти го кажувам... Некои луѓе мислат дека радоста е во многу жени. Тие се кукавици синко. Тие само земаат, а се плашат нешто да дадат.

„Мноштвото апостоли, на Сион собрани, со свои зборови го придружуваа божествениот и свет ковчег, викајќи: Каде одиш сега, Скинијо на живиот Бог? Не престанувај да бдееш над оние што пеат со вера: Ние, избавените, Го воспеваме единствениот Создател, и Го превозносиме во сите векови“ (песна од канонот на Утрена на празникот Успение на Пресвета Богородица).

На 28-ми август 2018 година, кога во Македонската православна црква – Охридска архиепископија молитвено се прославува Успение на Пресвета Богородица, во манастирот Успение на Пресвета Богородица во Берово отец Фотиј во сослужение на отец Илија Букушовски и отец Онуфриј отслужи Света Божествена Литургија.

Деновиве, по повод празникот Успение на Пресвета Богородица и чествувањето на светиот Старец Јосиф Исихаст, со благослов на Митрополитот Струмички г. Наум излезе од печат книгата „Житие, песнено последование и молебен канон кон преподобниот и богоносен отец наш Јосиф Исихаст“, во издание на Манастирот „Светите Петнаесет Тивериополски свештеномаченици“, Струмица. 

Безбожниците вообичаено ја боготворат науката и тврдат дека наводно науката докажала оти нема Бог. Според нивното тврдење, некогаш сите верувале, затоа што науката тукушто почнала да се развива и луѓето не можејќи да си објаснат многу од природните појави, ги обоготворувале, а кога науката напреднала сите ги