Људи су увек покушавали да се попну више, кроз целу историју, тежили и стремили да стигну до велике славе - Исус је, напротив, сишао, понизио се, постао слуга.  На крају времена, ће међутим, Њему припасти слава и част народа.  Круне, блага, положај, достигнућа – људски понос се не може 

Неколку дена морав да престојувам во болница, придружувајќи  еден млад човек кој беше подложен на сериозна операција. Признавам дека сум доживувал опит и искуства кои ниедна книга и ниедна беседа не може да ви ги даде, без разлика колку да е таа прекрасна или „духовна“.

Се надеваме дека и ова Божикно издание на „Православна Светлина“, ќе ја зголеми радоста која ја обзема секоја православна христијанска душа во овој дел од годината, кога го празнуваме раѓањето на Богочовекот Христос, Спасителот на светот.
Бесплатниот примерок од списанието можете да го најдете во сите цркви и манастири низ Повардарската епархија.

„Зависноста во човековата личност лежи во него и ги гледаме овие аномалии како последица на неговата паднатост, но и во првосоздадената природа онака како што Бог го создал човекот. Го создал како зависен, зависен од неговата Љубов. Бог нѐ приведува од небитие во битие.

Многу умни луѓе и отци зборувале за важноста на смирението, па така отец Тадеј порачувал - „Смирението е божествена особина.Каде што царува смирението, дали се работи за семејството или за друштвените односи, било каде, тоа секогаш излива божествен мир и радост“.
„Смирението е скратено спасение. “ - зборови на Ава Варсонуфиј

– Луѓето отсекогаш биле опседнати со летањето – ми вели. – Но им недостигала храброст за да се ослободат од она што ги влече удолу, од она што ги држи приковани за земјата.
– Како би го постигнале тоа?

Светата Црква нè повикува денес умствено да се пренесеме во светата Витлеемска пештера, каде заедно со пастирите и мудреците кои дојдоа од Исток кај нашиот Господ Бог, кој се воплоти и беше распнат за наше спасение, ќе се поклониме и ќе пееме со ангелите: „Слава на Бога во висините, на земјата мир, меѓу луѓето добра волја“ (Лука 2:14).

Прашањето за односите со другите е клучно и дефинира премногу во нашиот краток престој нa  земјата. Од тоа зависи не само нашиот развој во општеството, туку и погледот на сопствената личност. Светото Православие дава свои мудри и проверени упатства, но обично

Заупокоена Литургија со молитвен спомен за Митрополитот Горазд

На 22.12.2022 година, кога Црквата ги празнува преп. Даниил столпник и преп. Лука нов столпник, со благослов и присуство на Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г. г. Стефан, беше отслужена Заупокоена Литургија во Соборниот храм „Свети Климент Охридски“ во Скопје. Со Литургијата чиноначалствуваше Неговото Вископреосвештенство, Митрополитот Европски г. Пимен, во сослужение на свештенослужители од Скопската епархија.
По Литургијата, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г. г. Стефан, отслужи Панихида во молитвен спомен за Митрополитот Горазд.

Преку „Фотографија“ сакав да пренесам една убава порака исполнета со мирисите и боите на детството, на незаборавен Пурим, сетилна разгледница од мојот роден град Битола, која некогаш била меѓукултурна клетка во која опстојувале повеќе нации и етникуми, религии, а во која Евреите биле од витално значење за негување на таквиот културен и еснафски живот.

 Тоа што траумата се создава претежно во младоста и детството, нè означува, дека сè доаѓа од родителите и не би можело да дојде од личности и состојби и во други подоцнежни фази од нашиот живот. Човек може да добие душевна рана од било кое лице и состојба во која било фаза од животот, особено во младоста и детската возраст.

Раѓањето на Богородица не било ни случајно ни обично, затоа што идната мајка на Спасителот Исус Христос требало да се роди од родители свети, чисти и праведни.
Тие, исто така, требало да бидат од двете еврејски лози од Давидовата и Ароновата, бидејќи од првата произлегувале еврејските цареви, а од втората старозаветните првосвештеници. Во тоа време меѓу малкуте праведни луѓе во градот Назарет биле и родителите на Пресвета Богородица Јоаким и Ана.

Сопрузите, Јоаким и Ана, живееле во Назарет Галилејски. Тие немале деца до длабока старост и сиот свој живот жалеле за тоа. Тие морале да поднесуваат презир и потсмевања, затоа што во тоа време бездетноста се сметала за срам. Но, тие никогаш не роптале и само топло Му се молеле на Бога, смирено надевајќи се на Неговата волја. Еднаш, за време на еден голем празник, даровите кои праведниот Јоаким ги донел во .