За простување на гревот (15.06.2018)
Страшнo e да сe убиe чивeк. Нeма збoрoви сo кoи ќe сe oпишe ужасoт штo гo oпфаќа чoвeкoубиeцoт. Дoдeка чoвeкoт сe пoдгoтвува да убиe чoвeк, тoј пoмислува дeка e сeeднo да сe убиe чoвeк и да сe убиe вoл. Нo кoга ќe гo изврши свoeтo смислeнo злoстoрствo, тoгаш oдeднаш ќe oсeти дeка им oбјавил вoјна на нeбoтo и на зeмјата,...






Сеќавај се на две помисли и плаши се. Едната ти вели: „Ти си свет човек“, а другата: „Нема да се спасиш“. И едната и другата доаѓаат од ѓаволот и не се вистинити. Ти мисли вака: „Јас сум голем грешник, но Господ е милостив и ги сака луѓето и Он ќе ми ги прости гревовите“.
Така и јас еднаш испросив послушание по своја волја. Бев економ, но сакав да одам во Стар Русик поради безмолвие. Таму постојано се постеше. Цела недела се јадеше на вода, освен сабота и недела, и заради тоа народот таму ретко одеше. Госто-приемник тогаш беше отец Серапион кој јадеше само леб и вода. Потоа него го замени отец Онисифор.
Ако ти сакаш да се сретнеш со Христос, ти Него ќе го најдеш во Црквата, бидејќи таму целото човештво е соединето со Бога во лицето на Христа. Невозможно е да имаме општење со Христос, ако се наоѓаме во лоши односи со луѓето. Со својот пример Старецот не учеше, дека нашата љубов кон Христа, доаѓа преку луѓето.
Зборот катихизис во превод од грчки јазик значи огласување, усно поучување, а, соодветно на неговата употреба во времето на апостолите со тој збор се означува првоначалното учење за православната христијанска вера, учење кое му е неопходно на секој христијанин (Лк. 1, 4; Дела. 18, 25).
Значи, прави метанија секогаш кога грешиш и не губи време. Зашто, колку што одолговлекуваш да побараш прошка, толку му дозволуваш на лукавиот да пушта корени во тебе. Не му оставај простор да добива право врз тебе. Така, немој да очајуваш кога ќе паднеш, но откако ќе се подигнеш, бодро направи метанија и речи: „Прости ми, Христе мој, човек сум немоќен“.
“Икoната e бoжeствeна рабoта, нo нe e oбoжeна”, му рeкoл св. Никoфoр на икoнoбoрниoт цар Лав Eрмeнин. Пoтoа му oбјаснил какo Бoг му нарeдил на Мoјсeја да направи змија oд бакар и да ја вoздигнe вo пустината, иакo прeд тoа запoвeдал да нe прави на сeбe рeзбан лик.
Кога ќе влеземе во таквата молитва, постојано ќе Го славиме Бога и сѐ ќе Му препуштиме Нему, онака како што се моли нашата света Црква: „Целиот свој живот на Христа Бога да Му го предадеме!“ Ова е „виша математика“ во нашата вера!"
Акo нeкoј би мoжeл да ги пoгoди ситe чoвeчки мисли и да ги прoрeчe ситe судбини чoвeчки, и да ја oбјави сeкoја тајна штo зeмјата ја криe вo свoитe длабoчини, а нeма страв oд Бoга, нeгoвoтo знаeњe e какo истурeнo млeкo вo нeкoј нeчист сад oд кoј цeлoтo млeкo сe расипува. И на нeгoвиoт смртeн час, нeгoвата мудрoст нeма да свeти ни кoлку дoгoрчe бeз пламeн, т
На 7 јуни во Градината на Пресвета Богородица се случи една особена крштевка. Еден од африканските кралеви од Брегот на Слоновата Коска, Tchiffi Zae Jean Gervais, од поглаварите Krou, се причисли кон Православната Црква со името Давид. Кралот беше крстен во Манастирот Кутлумуш од јеромонахот Дионисиј.
Вистинската жртва не се чувствува како жртва, не чувствува дека таа е онаа која трпи неправда. Жртвата на својот карактер и егоизам секогаш чувствува болка, неа секогаш нешто ја повредува. Повредливоста е параметар на големото „его“.
Го прогласува за будала за да не ја изгуби неговата вера во својата логика и чувството за својата невиност. Така ќе биде во вековите, бидејќи нема да осамне никогаш денот кога ќе разбере народот дека овие будали не се будали, бидејќи тогаш на земјата ќе дојде царството небесно, бидејќи нема да постои ниту еден лукав.. 
Грижејќи се за чистотата на душата тој воопшто не се грижел за чистотата на своето тело. Неговата облека била стара, со закрпи, сошиени со бели конци, и сета извалкана од тесто и масло. На едната нога излитена чизма, а на другата чевел од рогозина. ...
“ Љубовта е всушност, воскресение на душата од смртта, од мртвите. Кој нема љубов, со целото свое битие се наоѓа во безизлезната темница на смртта; никаде врата, никаде отвор, никаде прозорец; сета душа, и мисла и чувство - се обѕидани со смртта.
Ме следиш
Монахот на тој начин го носи крстот Христов и учествува во Неговиот живот и на себе ги носи Неговите рани. Тоа беше време на духовен препород во Македонија, после распадот на комунистичкиот атеистички систем, кога на народот му беше дозволено без страв да си верува во Бога и да ги посетува црквите.
Песните ги преведував по чувство, без напор, онака како што мислев дека треба, на јазик разбирлив за секого; и за ѕидар, и за шофер, и за студент и за академик. Еден од главните чинители при изборот на песните за „Два света“ ми беше тие да звучат добро, лесно и неусилено на нашиот јазик, сакав зборовите ...
























