„Мислам, чедо мое, дека таквите не се поправаат, иако многу постат, бидејќи не внимаваат на јазикот. Кој не ја затвора устата, макар и да пости цело време, не напредува. Оној пак што молчи, лесно ги победува страстите. На пример, демонот те раздразнува со гнев? Немој да проговориш и ќе победиш. Те поттикнува на завист? Не осудувај и си го посрамил, зашто осудата се раѓа од зависта.

Во меѓусебните односи меѓу Бога и човекот, постои еден многу главен принцип – принципот на слободата. Светиот свештеномаченик Иринеј Лионски говори, дека слободата – е најголемиот дар, даден на човекот од Бога, и затоа Он никогаш не ја нарушува човечката слобода.

Единствено што нe привлекува е Христос, Неговата личност. И должни сме да Го живееме Христа како мерило на секое естество, божествено и човечко. Во Христа го имаме својот Бог Создател. Во Христа го имаме примерот, откровението на Планот Божји за човекот. Љубовта Христова секогаш треба да го исполнува нашето срце. Во Бога не живееме со интелектуално размислување. Бог ни се открива

 Кога оди на суд, ако мисли на Бога и се моли Бог да го спаси, ако е неправедно осуден ќе биде спасен. Ако, пак, е виновен па се покае, ќе биде помилуван, а неговиот престап простен.
И секој, кој наутро и навечер скромно, искрено и топло го замоли Бога Отецот за простување на гревовите, верувајќи дека крвта Моја го мие човекот од гревот - навистина ќе биде мирен навек и сочуван од секоја беда и неволја. Амин.

„Сфатив дека мојата градина ќе даде изобилен плод кога ќе ја исповедам и ќе отстранам од неа сè што е непотребно, како камења, конзерви, корења и трње, а потоа ќе додадам малку хумус. Така сфатив дека и мојата градина одвреме-навреме треба да се исповеда“.

„Сонот е движење на умот за време на не движењето на телото. А, привидувањето (лажното видение) е прелест на очите, кога умот спие. Привидувањето е исход на умот кога телото бдее. Привидувањето е видение на нешто што е без ипостас (нереално). Разликата,

Пред да кажеме нешто за Лествица, најнапред да се запознаеме со авторот на овој монашки буквар, светиот Јован игуменот Синајски. За него нема сигурни податоци, светиот Димитриј Ростовски претпоставува дека тој е син на светите Ксенофонт и Марија, дека потекнува од Константинопол, а според други, дека е роден во Палестина или Египет.

Свети апостол Павле го изоди светот проповедајќи.

Ги надмина своите природни потреби.

Живееше како да нема тело.

Ги победи демоните.

Дури и неговата облека исцелуваше.

Њутн дал голем придонес во физиката со сега познатите Њутнови закони, но исто така и во математиката и астрономијата. Најпознато научно дело му е „Математички принципи на природната философија“ (Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica), а од христијанските книги што ги напишал, познати му се “Белешките на пророштвата од Даниел”.

Ајде кажете му денес на едно дете кое се вратило од училиште, се пресоблекло и седнало да јаде: „Леле, заборавив, немаме леб! Ајде да купиш! Облечи се и оди!“ Детето многу тешко ќе го прими тоа. Повеќето деца ќе речат: „Сè јас сум жртвата дома. Правите со мене што сакате. Не го терате брат ми да отиде, туку сè мене!“

Престанете заради Божјата љубов да ја обновувате древната и умртвена елинска измама и да ја вметнувате во светиот живот на христијаните, зашто баењето над светите икони не е божествено дејство на благодатта на светите икони. Оддалечете се од таквите дејствија! „Зашто Бог не е Бог на безредието туку на мирот“, вели светиот Апостол Павле.

Додека Филип проникнуваше со таква љубов кон Месијата, славниот Месија, Христос, дојде во Галилеја и го најде Филипа и му рече: "Дојди по Мене" (Јован 1: 43). - Оваа покана на Господ Филип не само со ушите, туку и со сето свое срце ја прими, и веднаш поверува дека ова е вистинскиот Месија, пратен од Бога преку пророкот и отиде по Него.

"Во Божествената Литургија се случува размена на животи. Човек му го принесува на Бога својот ограничен и минлив живот, а Бог му возвраќа и му го дава Својот неограничен и вечен живот, и така секој ден се исполнува со животна полнота и целиот наш живот станува благопријатната година Господова (Лк. 4,19)".

Овие три збора „Свет, Свет, Свет’’ укажува на троичноста на Боженствата, а зборот „Господ Саваот’’ укажува на Неговото единство. Осана се додава исто така на оваа песна зашто е земена од Ерусалимските деца кои со таа песна Го дочекаа доаѓањето на Господ во Ерусалим, „Осана на Висините, благословен е оној кој оди во името на Господа.’’

Ѓаволот, браќа, е најлукав. Ќе ви даде малку здравје, само да ве лиши од рајот, ќе ви го продолжи малку животот за да ве мачи вечно. „Не гледаш ли“ вели светиот Златоуст, „дека хромиот беше 38 години на одар и полумртов, а храбро ја трпеше болеста, очекувајќи ја Божјата помош, без да побара да му баат или да му дадат амајлии. А ти, христијанину, откако си боледувал малку дни, зошто си толку нетрпелив и трчаш при бајачи и гатачи?

Навистина, сета причина поради којашто денес христијаните се западнати во сите зли дела на ѓаволот, а најмногу во различните магии (тука спаѓаат: бајачи, гатачи, јасновидци, астролози, курбани и сите ним слични), се крие во тоа што не ги изучуваат своите први ветувања коишто Му ги дале на Христа кога се крштевале, но ги заборавиле и ги избришале од сопственото срце.

„Застанете во редица! Јас ќе ви ги отсечам главите и потоа повторно чудесно ќе ви ги вратам на свое место. Само ве молам да не стоите еден до друг зашто би можел да ги измешам!“
Момчињата веднаш изреагирале:
„Не, не, ние сакаме да видиме поинакво чудо!“

 Денес, по неизглаголивата и неопислива милост и промисла Божја стојам пред сите вас овде, во еден од најдревните храмови на нашата Света Црква, на највозвишеното и најстрашно место во Црквата, во епископскиот чин. Во повеќевековните строителства на Водочкиот комплекс на цркви, секогаш сум го согледувал историскиот континуитет на патувањето на нашиот

На 24 ноември 2018 година, во црквата „Светите Петнаесет Тивериополски свештеномаченици“, во Струмица, се одржа Наречение на новоизбраниот Епископ Полјански г. Јаков. Радосната вест пред верниците ја соопшти Светиот Архиерејски Синод, на чело со поглаварот на МПЦ – ОА, г.г. Стефан, со што одлуката беше потврдена пред црквата и народот.

Старците од оваа област велеле дека старецот Теофилакт бил голем пријател дури и со дивите животни, кои ја чувствувале неговата љубов и кои доаѓале до неговата колиба кога имале некаква мака. Еден елен, со скршена нога, дошол до колибата на старецот, завивајќи од болка и ја испружил скршената нога кон старецот. Тој му дал малку двопек да јаде додека да припреми две штички од