Да спoмeнeмe тука уштe и какo сeкoј oд oвиe најсвeти и најкoрисни луѓe вo истoријата на свeтoт гo завршил свoјoт зeмeн живoт: Пeтар - распнат наoпаку; Тoма - избoдeн сo пeт кoпја; Андрeј - распнат; Матeј вo oган изгoрeн; Јакoв Завeдeeв - oбeзглавeн; Јакoв Алфeeв - распнат; Јoван Бoгoслoв - сe упoкoил чуднo; Тадeј - распнат; Филип - распнат; Симoн Зилoт - распнат; Вартoлoмeј - распнат, па oдран и исeчeн; Матиј - камeнуван, па мртoв oбeзглавeн сo сeкира; Павлe - oбeзглавeн.

Петар и Павле, сесветлите светилници на духовното небо, првоврховните и сефални Апостоли, ги чествува денес должно и со псалми и химни ги воспева нивните сечесни личности, Црквата Христова.
И со право толку торжествено ги слави, бидејќи, како што со благопочитание говори нашиот Старец, Архимандрит Партениј, „таа (т.е. Црквата), создадена со воплотувањето на Синот и Словото Божјо и со слегувањето на Светиот Дух во светот, Кој им го подари обилното Божествено просветление на светите

Кондак 3

Христа до крај Го возљуби и откако светот го остави, во Не-рези над Скопје, кон љубовна средба со Бога побрза. Во ма-настирот на славниот исцелител Пантелејмон, исцеление за ду-шата своја пронајде, и во тајните на третото небо прозре. Името на великот Јоаникиј го понесе, и во подвигот на големите пусти-ножители рамен се покажа. Зачудени од твојот подвиг, Бога Го славиме: Алилуја!

- Зошто кога човек ќе се разболи, велат, дека Бог го посетил?
„Кога е човекот болен, тогаш и душата почнува да го бара Господа. Затоа и вразумувањето е добро, доволно е само вразумениот да благодари“.
Преп. Ефрем Сирин+

Монасите имајќи го опитот на Живиот и Вистински Христос биле и се особено чувствителни при секој обид за искривување на верата. Секако, учители на верата се Епископите и пастирите во светот. Монасите се истакнуваат како исповедници на верата, секогаш кога верата е во опасност. Господ ги повикува сите верници да ја исповедаат верата: "Секој кој ќе Ме исповеда пред луѓето, и Јас ќе го исповедам него пред Мојот Отец Небесен" (Мат. 10, 32).

Кога во нас влезе благодатта Божја, веќе нема да се занимаваме со тоа дали другите не сакаат, или дали ни се обраќаат со добрина или без неа. Чувствуваме потреба се' да сакаме. Егоизам е кога сакаме другите да ни се обраќаат со добрина. Нека не не' ожалостува спротивната појава! Да им препуштиме на другите да ни се обраќаат онака како сами чувствуваат.

Во тој миг автоматски ми дојде на ум она што треба да го кажам, но потоа ми дојде една друга мисла и си велам: дали тоа што треба да го кажам е она што Бог го сака? Бидејќи тоа „треба“ е она од придобиената импулсивност во животот, од поучувањата, проповедите, порекнувањата, забелешките. И се прашав: Боже мој, така ли сакаш да се однесувам? Да кажам: Дете, тоа што го правиш е грев! Но, потоа си реков: тоа момче ме знае уште од кога имаше три години, има ли смисла да му кажам дека тоа што го прави е добро или лошо?

Излезе од печат Петровденското издание на списанието „Православна Светлина“.  И во овој, 50-ти број, обработивме многу нови душеполезни теми, од кои се надеваме дека читателската публика ќе пронајде поука. Се надеваме дека и овој празничен број на Православна Светлина ќе биде радосна вест за сите верници во Повардарската епархија, па и пошироко. Вашиот примерок од новиот број ќе можете да го земете во сите храмови низ Повардарската епархија.
 
Електронска (PDF) верзија на списанието.

Но, и покрај тоа што црквата речиси целосно изгоре, во урнатините на црквата беше пронајдена чудотворната икона на Мајката Божја, иако доста оштетена. Уште едно слично чудо со оваа икона се случило во 1770 година, кога повторно после пожар била откриена недопрена, а само на десниот образ на Мајката Божја имало гребнатина. Многумина поклоници ја посетувале црквата со надеж за исцеление и постојат стотици записи според кои многумина добиле исцеление од чудотворната икона.

Во текот на реставрацијата во црквата посветена на Рождеството Христово во Витлеем, при реставрирањето на крстилницата во јужниот ходник на црквата беше пронајдена уште една постара крстилница, скриена во постоечката осумаголна крстилница, направена од ист камен како и столбовите на Црквата. Ова откритие ќе помогне во понатамошното расветлување на историјатот на оваа црква и нејзините археолошки артефакти.

Собирањето на подароците беше организирано од Здружението на луѓе со пречки од селото Горбачевка, во околината на Киев, кое вклучува 1457 луѓе со пречки, 115 деца со пречки, како и 42 деца со родители со пречки. Повеќето од нив не се во состојба да присуствуваат на хуманитарните настани, па затоа членовите на Здружението ги посетуваат дома.

Преподобниот Давид потекнуваше од северна Месопотамија, која беше голем монашки центар, и се роди околу 450 година по Христа. Од непознати причини дојде во Солун заедно со монахот Адолас. Според нивниот биограф, преподобниот дојде најпрво во манастирот на Светите мачениви Теодор и Меркуриј, наречен Кукулиат, чија што локација се определува „на крајниот дел од градот во близина на ѕидините“. Прекарот „Кукулиат“ или „Кукулат“ доаѓа од таму,

Секогаш сеќавај се на Исус за секогаш да го пронаоѓаш соодветниот лек за своите слабости. Те боли ли нешто? Ако Го повикаш Исус, ќе најдеш утеха и просветлување. Тажен си? Повикај Го Исус и гледај, утехата ќе блесне во сферата на твоето срце. Те надвладеало обесхрабрување? Не заборавај своите надежи да ги положиш на Христа и твојата душа ќе се исполни со храброст и со сила.

Забелешките не се убаво нешто, престани да им правиш забелешки на другите луѓе, кој што прави, остави ги луѓето на мир. Пред извесно време беседев на таква тема: „Остави го своето дете на мир!“ Остави го, веќе си го полудела со „добрите“ поуки што му ги кажуваш, со проповедите што му ги изнесуваш, со притисокот –тоа знае што е правилно. Направи го чудото што ти го кажав претходно, промени му го животот со твојата молитва, поглед

Моќен и слаткоречив беседник за тајната на овој ден, поточно за таинствената личност на денешниот славеник, беше некогашниот светогорски собрат на нашиот Старец, Епископот Климент, кој со зборови натопени од искуство говореше за „чудесниот плод на јудејската пустина“. Притоа, игуменот зрзески го круниса своето вдахновено слово со чудотворството на Свети Јован во Македонија, карактеризирајќи ја Бигорската Обител како негов плод.

Он е несоборлив поглед на стариот Израил во даденото ветување на Новиот Ерусалим. Он е човек којшто се најде меѓу двата завети, како во некој процеп, се „отвора карпата за него во пустината“. Он е Божјата утеха на луѓето што го носеле, и сега го носат товарот на срамната неплодност, блага посета на оние што престанале да се надеваат. Он го почнува својот живот како знак на надеж на безнадежните, како знак на плодното трпеливо чекање, како знак на надминување на законите на природата, како знак на изобилно излевање на Божјата добрина,

Тогаш реков: „Господи, дај ми одговор за него.“ Ова го реков со сето свое срце, а потоа реков: „А, да. Заборавив да ти кажам. Знам пет јазици.’
„Навистина? Кои?“
„Првиот е насмевката. Вториот е солзите. Третиот е допирот. Четвртиот е молитвата, а петтиот е љубовта. Со овие пет јазици можам цел свет да го поминам.’

 Некој стар духовник ги запраша еднаш своите ученици по што би можеле да го препознаат моментот кога престанува ноќта и започнува денот.
- Да не е тоа оној момент кога ќе можеме да разликуваме куче од овца? кажа некој од учениците.
- Не - кажа духовникот.
- Кога можеме да го разликуваме стеблото од јаболка од стеблото на смоквата? - дофрли некој друг.

Кога Ваља поради силната болка во грлото се откажала не само од храна, но и од питие, родителите кренаа тревога. Болницата не ги примила од преполнетост, немало слободни кревети и докторот, откако им дал лекови, ги пратил дома. Ноќта се покажала тешка за целото семејство, девојчето го губело сознанието, па повторно се освестувала, а и станало тешко не само да голта, туку и да дише.