Христијанската црква од почетокот на своето појавување постоела како есхатолошка заедница. Нејзините членови усрдно го живееле очекувањето на Божјето Царство. Ја извршувале Светата Евхаристија, предвкус на Божјата слава. Подоцна, кога за време на свети Константин Велики христијанството станала официјална религија на империјата, есхатолошката вера во членовите на Црквата

Денешното евангелско четиво пак, ни говори за Најголемиот Лекар во светот - Господ Исус, Кој го посетил градот Ерихон... Таму еден слепороден човек седел крај патот и просел. Тој штом ја чул вревата, прашал што се случува. Тие му рекле: "Минува Исус од Назарет." Тој не гледа, не знае дали 

Вистинската Лоза си Ти Господи Боже наш,
Кој Климента го подигна за слава Твоја
и спасение на многумина.
Небото и земјата ќе поминат,
а величието на неговите и Агатангеловите страдања

Денес, по повод одбележувањето 151 година од раѓањето на великиот македонски револуционер Гоце Делчев, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан, во сослужение со свештенослужители на Скопската епархија, отслужи Панихида пред Гоцевиот гроб, во дворот на храмот ,,Вознесение Христово” (,,Св. Спас”), крај Скопско кале.

Христовото воскресение е смислата на нашето севкупно постоење! Тоа е стожерот околу којшто се одвива сиот наш живот и камен-темелникот врз којшто се гради сиот наш подвиг на верата, на надежта и на љубовта во Бога. Тајната на Христовото воскресение го преобразува и го вообличува севкупниот наш поглед кон светот и човекот, кон времето и вечноста. Зашто, токму

Оној кој го вежба својот ум за свештени подвизи и ги прогонува од себе страсните помисли врши ѓаконска служба; соодветен на свештеник е оној кој го просветува умот со познанието на постоечките нешта и го уништува лажното знаење, а епископско дело врши оној, кој го прави својот ум совршен помазувајќи го со светото миро на познанието на Светата Троица, на Која ѝ се поклонуваме.

За мене е подобра видливата убавина, отколку убавината изразена во зборови, претпочитам богатство, што е во рацете, отколку богатство вообразено на сон; сакам мудрост, која не сјае на зборови, а да се посведочува на дела, зашто е речено: „Почеток на мудроста е стравот од Господа; здрав разум имаат сите, кои според неа постапуваат“ (Псал. 110, 10), а не кои само ја проповедаат„.- св. Григориј Богослов. 

Христoс Гoспoд гo пoбeди свeтoт; тoа e, браќа, и наша пoбeда.

Апoстoлитe гo пoбeдија  свeтoт, и тoа e наша пoбeда.

Свeтитeлитe, дeвствeницитe и мачeницитe гo пoбeдија свeтoт, и  тoа e наша пoбeда.

Свeтoт ни гo пoзајмил тeлoтo, нo затoа сака да ни ја зeмe душата. Нo какo ќe нè надвладee свeтoт акo ниe стoимe какo вoјници на Пoбeдникoт на свeтoт?
Пoбeдникoт на свeтoт ни дава oружјe за бoрбата, сo Свoјoт примeр нè учи на бoрба, ни гo пoкажува скриeниoт нeпријатeл, ни гo пoкажува патoт за напад и oтстапувањe...

Преданието раскажува дека во 807 година на Света Гора дошле банда од морски разбојници. Тие имале намера в`зори, после отворањето на капијата да влезат во Ватопед, да ги заколат монасите и да ги искрадат манастирските богатства.
Една вечер тие се истовариле на копното и се сокриле во блиските грмушки.

Религиозните луѓе кои се поистоветуваат себеси со Православната вера најчесто се делат на две доминантни групи. Првите припаѓаат на компромисната група, тоа се оние кои сакаат да му угодат и на Бог и на ѓаволот, на Бога свеќа, на ѓаволот цигара, ем верници, ем распуштеници, ем со пола град скарани, со расипани меѓучовечки и семејни односи, ем први на причест во Црква.

Со силата на братска љубов си бил поврзан,преподобен Евтимије со монахот Теоктист,и како да сте во две тела сте имале една душа и една волја.Сте навикнале секоја година,во осмиот ден по празникот Богојавување на Господ во пустината кутилијска да излегувате,каде сте живееле се до светлото Воскресение Христово,

Само кратко да се потсетиме: Луѓето бараат мир, велат дека се вознемирени. Луѓето бараат мир, велат дека се растревожени. Луѓето бараат мир, велат дека имаат сѐ и сешто во главата. Вулкани им експлодираат помисли им брујат, а Евангелието денес ни зборува како да се има тој мир посочувајќи на Христа Кој вели: Поучете се од мене бидејќи сум Kроток и Смирен по срце.

Треба во секое време да сме подготвени за денот, во кој ќе дадеме отчет пред Спасителот за сите наши беззаконија. Заради тоа, нужно е што поскоро да започнеме со духовен стремеж и да го најдеме својот пат на духовно восходење. Ете, учителката го воведува детето за раче во училиште, а после тоа го учи на азбуката. Така е и со свештениците во Црквата.

 Кога душата е во љубовта Божја, о, колку е тогаш сè добро, колку е сè мило и весело. Но, и при љубовта Божја постои тага. И колку е поголема љубовта, толку е поголема и тагата. Божјата Мајка никогаш не згреши ниту со една помисла, и никогаш не ја губеше благодатта. Но, и Таа многу тагуваше. А кога стоеше под Крстот, Нејзината тага беше безмерна како океан и маките на

Од младоста своја Вистината возљубувајќи ја,
патот во животот те хранеше со слободата
о Максиме свети подвижниче,
војнику свет на Богомајката,
столбу непоколеблив пред Пресвета Троица,
исповедниче на животот во вечноста,

Речната вода послужи за ваше измивање и осветување,
о маченици свети Христови,
и како што нечистотијата телесна се мие,
далеку од вас се однесе секоја скверност на духот и телото,

Го пренесуваме говорот на Викарниот Епископ Стобиски Јаков на научниот собир „Српскиот идентитет, српскиот јазик и Законот за родова еднаквост“, организиран од Информативната служба на Српската Православна Црква и Матица српска на 16 јануари 2024 година, во Националната библиотека на Србија.