За време на земниот живот, луѓето бараат се друго, освен Христа Дарителот на животот. Затоа немаат духовен живот и им се предадени на страстите, односно на: неверието, маловерието, користољубивоста, зависта, омразата, честољубивоста, задоволството од јадење и пиење... Дури кон крајот на животот, само тогаш го бараат Христа во Причеста,  

 Сиромасите се силни обвинители и одлични заштитници – заштитуваат и обвинуваат не со зборови, туку со својот изглед пред небесниот Судија, зашто направеното за нив вика кон Срцеводецот поразбрано од секој гласен. Страшниот Суд ни е опишан заради сиромасите. Таму јас го гледам Синот Човечки на висок престол, опкружен од Ангели.

Оттука постои кај човек моќ да може во многу краток рок да ги преживее случувањата во скоро целиот свој животен циклус. Овој филм на животот многу често се одвива непосредно пред смрт. Оттука големата заблуда кај источните филозофи која ветува реинкарнација, која и не е ништо друго,туку ниско мудрување.

Во стар Каиро до денес се покажува пештерата во којашто живееше Светото семејство, а во селото Матареа, близу Каиро, укажуваат на дрвото под кое се одмарала Пресвета Богородица со Богомладенецот. Таму има и чудотворен извор со вода под она дрво. Откако поживеаја неколку години во Мисир, по заповед на ангел Божји се вратија повторно во Палестина. И така се исполни второто пророштво: „Од Мисир го повикав Синот Свој“ (Осија 11, 1).

„Ако не можете да го завртите другиот образ, барем истрпете го ударот по десниот“. „Ниту тоа не можеме“, одговорија повторно. „Ако и тоа не го можете, барем не враќајте на ударот со удар“. Тие рекоа: „Ниту тоа не го можеме“. Тогаш свети Антониј му рече на својот ученик: „Свари им нешто да каснат. Тие се болни“, а ним им рече:

Заради тоа отците како предуслов за вистинска љубов го ставаат смирението, тоа всушност ја претставува идејата човекот да не сака ништо за себеси, да не бара ништо за себеси туку за другиот. Христовата љубов е среќа, и таа е неспоредлива со ништо на светов. Таа е таква состојба, толку богата, голема, непроценлива, и на овој свет нема ништо со што би можеле да ја споредиме.

Почиста, побезгрешна и посвета работа од молитвата нема. Кратките одмори од молитвата (треба да) претставуваат богомислие, созерцание, испитување на Божјата волја и преиспитување на својата совест.Монахот за молитвата жртвува сѐ, а молитвата не ја жртвува за ништо.

Добро е, колку што можеш да ги одбегнуваш тие собирања, како и љубопитноста, бидејќи така ќе собираш талог од помисли, а потоа многу ќе се замориш за да ги изгониш. Секогаш да носиме добри мисли и да не примаме лукави телеграми, ако сакаме да се очисти нашето срце и лукавите механизми на нашата фабрика (срцето) да се престорат во добри механизми. Тогаш, од златото ќе прави свети путири, а од скршените камбани - полиелеи,

Се истакнува од многумина во овие денови дека Божик е ден на љубов и мир. Но не се кажува целата вистина. Дека, имено, вистинската љубов и вистинскиот мир се дарови на Воплотениот Спасител наш Исус Христос на оние коишто се подвизуваат со покајание, смирение, молитва, подвиг и послушание во Црквата да го надминуваат себељубието нивно..

Процесот на целосен превод на Библијата на современ македонски јазик, го започнал веднаш по ослободувањето. Капиталното дело, целосно било завршено во 1990 година, кога и излегло од печат. Архиепископот Гаврил се повлекол од престолот во 1993 година поради старост. Починал на 4 март 1996 година и е погребан во манастирот „Свети Наум“ во Радишани крај Скопје.

На 07.1.2022 година, на празникот Рождество Христово – Божик, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г. г. Стефан, отслужи  Златоустова Литургија во Соборниот храм „Свети Климент Охридски“ во Скопје.
На Светата Литургија верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.

Влажна ноќ. Мириса асфалтот на мамурлук. На пролетта деведесет и втора. На чоколадо со јаболко и цимет и темно, варено вино и каранфилче. Стојам на делот од калдрмата која после децении го преживеала инфраструктурниот егзодус, везам некои претпоставки кои во умот засенет од староста се јавуваат асоцијативно.

Живeeјќи уштe вo тeлoтo, свeтитeлитe ималe гoлeми oткрoвeнија oд Бoга и визии за нeбeснитe и пeкoлнитe сили. Ситe тиe нивни oткрoвeнија и визии ја пoтврдуваат правoславната вeра вo ситe нeјзини учeња. Свeтитeлитe сe радoст, гoлeма радoст на вeрницитe. Св. Нифoнт ја видeл жива Бoгoрoдица и жив Гoспoд Исус вo славата; глeдал какo излeгуваат душитe oд чoвeчкитe тeла и ангeли чувари на пoeдини луѓe!

Се прашувам: Дали е чесно и православно постојано да се зборува за жигот на антихристот, а ни малку да не се зборува за печатат на Христос? Можно ли е некои духовници постојано да сеат страв за доаѓањето на антихристот и да не ги подготвува Христијаните за да се запечатат со печатот на живиот Христос?

Дури сeга пoчнувам да бидам учeник Христoв кoга нe сакам ништo oд видливoтo или oд нeвидливoтo, eдинствeнo Христа да гo дoстигнам. Нeка дoјдат врз мeнe ситe ѓавoлски мачeња: oган, крст, ѕвeрoви, сeчeњe, гибањe, кршeњe на кoскитe,  раздрoбувањe на цeлoтo тeлo – самo да гo дoбијам Исуса Христа. Пoдoбрo ми e да умрам за Христа oткoлку да царувам дo краиштата на зeмјата…