Самата наша природа не води кон покајание, зашто правиме грешки, самата природа би требало да нѐ води кон смирение, зашто сме многу глуви, неважни луѓе, но не ја живееме таа природна состојба и сме стигнале дотаму да сметаме дека е чудо да видиш смирен човек што

Основоположник и татко на монаштвото во Русија. Роден е во малото место Љубеч близу Чернигов. Рано ја остави својата татковина и отиде на Света Гора, каде што се замонаши и се подвизуваше во манастирот Есфигмен. Според едно небесно јавување игуменот го упати во Русија за да создава таму монаштво.

Жив е Господ и жива си ти света Ефимио,
која не го остави стадото Христово,
не само што за гревот на ближниот пред Бога се застапуваш,
туку за покривање на падовите во Црквата милост имаш.

Сега, ние, како крстени и од Бога избрани во благодат, нема потреба да талкаме за да стапнеме на ветената земја, туку ветената земја, како и патот, ни се дарувани во Литургијата, предвкусот на Небесното Царство, кое исповедаме дека го очекуваме. Во Христос не можеме да зборуваме за идни времиња како во Стариот Завет и за очекување на Месијата, туку за веќе реализирана и остварена цел

Маченици свети кои на бојно поле побрзавте,
Христа го исповедавте и венец на спасение добивте.
Повикајте и денес за нас о младенци на Царството нетлено –

Да вокресне Господ, и да се разбегаат Неговите непријатели,
повикуваше ти о свети Панкратие, испитувајќи се себеси,
благодатта Христова сите страсти на срцето ги преобрази,
така да идолите се срушија од Духот Кој во тебе се всели,

Прокопие, Прокопие, дожду небесен за верните,
благодатта Христова преку тебе мноштво ангели со тело раѓаше,
исповедувањето постојано на вистината нов сјај и додава,
до крајот на вековите на твоите молитви се надеваме,

Лекувајќи ја душата твоја Бог те умудри,
о света великомаченица Недело,
времето за тебе запре кога со вистината се украси,
без Љубов маките во животот се бреме неподносливо,
о света девојко, моли се за нас,

кои го празнуваме светиот спомен твој.

     Покајанието е коработ, стравот Божји е кормиларот, а Божјата љубов е божественото пристаниште. Стравот нѐ воведува во коработ на покајанието, нѐ пренесува преку смрдливото море на животот, нѐ води кон божественото пристаниште, кое е љубовта. 

Сисое велики,
избран да бидеш извор на благодат во пустината,
Христос преку тебе утеха распространуваше,
монаси мудро поучуваше,
болни лекуваше, мртви воскреснуваше.
О цветна градино на Словото Божјо, 

На 18-ти јули 1967 година во Охрид, на Третиот црковно-народен собор, Светиот синод на Македонската православна црква (МПЦ), донесе одлука за прогласување автокефалност на МПЦ како наследничка на обновената Охридска архиепископија.

На твоето плотско живеење се восхитија ангелските чинови,
телесно над невлидливите сплетени мрежи си се воздигнал,
ранувајќи ги демонските полкови,

Од немоста изведен на служба Господова,
благодарност срцето подигна кон Небесата,
о Андрее Христов славеју на небото и на земјата,
усто медоточна секогаш спремна да опишеш одора Богородична,
исповедник на волјата Божја,

Излезе од печат Петровденското издание на списанието „Православна Светлина“, периодиката на Повардарската епархија. И во овој број, обработени се многу нови душеполезни теми, во кои читателската публика ќе може ќе најде поука.

„Се надеваме дека и овој празничен број на ’Православна Светлина’ ќе биде радосна вест за сите верници в

Мачениче Христов, свети Јакинте,
земната храна со небесната си ја заменил,
на Бога послужувајќи, срцето твое дел на Светиот Дух постана,
тебе кого ангели го посетуваа,

Богородице Приснодево, заштито на луѓето,
ризата и појасот на Твоето пречисто тело
си го дарила на твојот град како моќна ограда,
останувајќи нетлена и по твоето бессемено раѓање,

Ова е трета книга во продолжение на претходните два тома за декември: од 1-ви до 10-ти и од 11-ти до 21-ви декември, со што се заокружува месецот со досега објавени над 160 синаксарски житија и тропари на светители, за потребите на Православната Црква и верниот народ.

Страшно им се лути на оние што не се согласуваат со неговото мислење и не ги исполнуваат неговите желби.
Вториот плод на горделивоста е: лутењето и мрморењето против се` и секого. Ова особено се забележува кога ќе бидат горделивите лишени од власт и кога ќе ја загубат честа што ја имале кај луѓето.

Христос нашиот Бог и Господ,
повика срце да принесеме,
о свети бессребреници Козмо и Дамјане,
за да Спасителот него го очисти од страстите.
Наука божествена на дар добивте –
телото боледува кога ќе заболи душата,
затоа лекари бесплатни, по вашите молитви,
да се спасат оние кои во Христа ќе поверуваат
и искрено покајание принесат.

Да спомнеме уште за начините како секој од овие најсвети и најполезни луѓе во историјата на светот го заврши својот живот на земјата: Петар беше распнат на крст главечки; Андреј беше распнат; Јаков Заведеев го убија со меч; Јован Богослов се упокои чудесно; Филип беше распнат на крст;