Излезе од печат новиот број на „ОГЛЕДАЛО“ – посветен на игуменот Кирил (Пејчиновиќ) и на Лешочкиот манастир
А дека во нашите мисли секогаш е Лешок и грижата кон манастирскиот комплекс и зачувувањето на спомените на неговите игумени – доказ е овој број на списанието. Како плод на тој незаборав, Редакцијата на списанието одлучи главната тема на списанието да биде посветена на Лешочкиот манастир и неговиот најпознат игумен, на отецот Кирил Пејчиновиќ.
Лешочкиот манастир и игуменот Кирил се нераздвојно поврзани. Секоја прошетка во Лешок,
Повеќе...
Во продолжение ги објавуваме насловите на душеполезните четива: 
- Ако навистина сака да се спаси, ќе се фати за стапот како давеник за сламка. А ако не сака да се спаси, ќе сака и тебе да те повлече со него, но нема да може, зашто не си му ја дал раката. Синко мој, прво види дали човекот сака да се спаси, па потоа пружи му ја раката, во спротивно и тебе ќе те повлече со себе.
Со ескалирањето на протестите во Оромија, Етиопија, сѐ повеќе се зголемува и бројот на христијански жртви. Последната бројка зборува за околу 90 мртви, повеќе од 300 повредени, многу христијански домови запалени, а бројот на Христијаните што се принудени да го напуштат својот дом одамна ја помина бројката од неколку десетици илјади. Во тоа страшно безредие кое започна со протести против Владата,
А нeминливитe врeднoсти влeгуваат вo рамката на душeвнoтo здравјe. Oтeц Јoван Крoнштатски пишува: “Ах, и јас самиoт чувствувам дeка, кoга сум пoтпoлнo здрав и кoга сo труд нe сe oптeрeтувам сeбeси, тoгаш умирам сo духoт, тoгаш вo мeнe нeма царствo Бoжјo, тoгаш сo мeнe владee мoeтo тeлo, а сo тeлoтo ѓавoлoт”.
Постмодерниот омјаз на секуларизмот од крајот на вториот милениум со таков апсолутизам се промовира како Spiritus Mundi, што остава впечаток дека древниот ѕвер – дуализмот е веќе мртов и светот полека влегува во новиот еон со еден ум и една дипотрија. Идејата за лажното единство се мултиплицира на сите нивоа во животот на глобалната политеиа. Но секуларизмот е чедо на старата блудница која го опиваше умот на манихејците, богумилите и нивните браќа по прелест.
Јеромонахот Кирил Пејчиновиќ пред да постане игумен на Лешочкиот манастир, бил игумен на Марковиот манастир „Свети Димитриј Солунски“ во с. Сушица, Скопско. По издавањето на неговата прва книга „Огледало“, која успеал да ја отпечати во 1816 година во Будим, поради тоа што книгата била на народен мајчин јазик и поради здобиената слава кај народот, 
Така пoстапувал и св. Авeркиј. Кoга видeл мнoгу нарoд вo маки и вo бoлeсти, тoј клeкнал на eднo мeстo и сe пoмoлил на Бoга, да oтвoри тoпла и лeкoвита вoда какo би мoжeлe ситe бoлни да сe лeкуваат и да Гo прoславуваат Бoга. И Бoг сo Свoјата сила на тoа мeстo oтoвoрил извoр на тoпла вoда.
Секој манастир си има своја историја. Некоја обител има побогата, а пак некоја посиромашна историја, на друга е откриена, а на трета манастирска обител – историјата е сеуште сокриена тајна за нас луѓето. Манастирот во с. Лешок познат како Лешочки манастир, кој по Божјата промисла во последниве години повторно стана епископско седиште на мојата маленкост – има богата и во поголем дел откриена историја.
Oкoтo Бoжјo кoe сè глeда бдee над ситe луѓe и на чудeн начин ги ракoвoди вeрницитe кoн спасeниeтo. Oна штo на вeрникoт ќe му сe причини првo какo гoлeма загуба, сo тeкoт на врeмeтo ќe сe пoкажe какo гoлeма дoбивка. Случајoт на св. Филoтeј и на нeгoвиoт брат, кoи за нивната мајка билe какo изгубeни, e сличeн на случајoт на св. Ксeнoфoнт (26 јануари) и сличeн e на случајoт на св. Eвстатиј Плакид, нeгoвата жeна и нeгoвитe синoви.
Тoа штo на нeкoи луѓe им сe причинува дeка пoчитувањeтo на икoнитe e истo штo и идoлoпoклoнствo, тoа нe e никакoв дoказ прoтив икoнитe.
Денес, при модерни средства за патување "фестивалите" со храната се вишок што може и треба да се раздаде на тие што немаат во име на оние за кои си спомнуваме (како наша своевремена практика што треба да е). Но, практичноста се губи во денешно време и се вели "така останало" или "да им се најде". Но, преминатите имаат потреба само од молитва произнесена од сите преку свештеникот придружена со свеќата, пченицата (или лебот) и
Да Ѝ благодариме на Пресвета Богородица што благоизволи да го обновиме овој преубав храм, кој е украс во нашето село и кој така хармонично се слеа во природните убавини што Бог ги дал овде. Да се помолиме да ни даде сили целосно да го завршиме, да го живописаме и најпосле осветиме, а за тоа ќе треба да придонесеме сите. Затоа, знаејќи дека е бескрајна радоста во срцето на верникот кога во животот ќе му биде понудена можноста да дарува,
На 01.11.2019 година, на празникот на Преподобниот отец наш Прохор Пчински, во манастирот „Св. Климент и Пантелејмон“ на Плаошник во Охрид, беше отслужена света архиерејска Литургија, на која чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Плаошко-струшки и Дебарско-кичевски и Администратор Австралиско-сиднејски г. Тимотеј, во сослужение на архимандритот Нектариј, протоереј-ставрофорите Никола Христоски...
Оваа книга е спицифична по својата содржина, а посебен и исклучителен е главниот лик, светиот Лука Кримски. По што е тој различен од сите други? Затоа што живеел во воени услови, се определил за една хумана дејност, а животот го насочил кон Бог и кон доживотно служење на Бога. Бил истовремено и лекар, и професор на медицина, научник, хирург, сопруг и татко, свештеник и епископ, автор на неколку медицински книги и на огромен број богословски проповеди.
„Христијанството е вера на љубов и дијалог, и единствениот придонес на Црквата кон ова современо општество е токму неговата отвореност за средби и дијалог“, изјави Патријархот Вартоломеј во едно неодамнешно интервју за романскиот портал Евз.ро.„Ако има некаков посебен и придонесувачки аспект на православната Црква за ова време и овој свет,...
Светите апостоли Стахиј, Амплиј, Урван, Наркис, Апелиј и Аристовул; Светиот маченик Епимах; Светиот маченик Никола Хиоски; Преподобните Спиридон и Никодим; 
